Fálkinn - 10.07.1963, Blaðsíða 28
Blaðsölubörn í úthverfum!
takið eftir!
Framvegis verður FALKINN af-
greiddur á hverjum þriðjudegi kl.
13.00 á eftirtöldum stöðum til
hægðarauka fyrir ykkur:
Tunguvegi 50, sími 33626.
Langholtsvegi 139, kjallara,
sími 37463.
Melgerði 30, Kópavogi,
sími 23172.
Blaðið DACUR
er víðlesnasta blað, sem gef-
ið er ót utan Reykjavíkur.
BLAÐIÐ DAGUR,
Akureyri.
Askriftasími 116 7.
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN h.f.
Spítalastíg 10
Sími 11640.
Prentun á bókum
blöðum
tímaritum.
Ails kona eyðublaðaprentun
Vandað efni
ávallt fyrirliggjandi.
Gúmstimplar afgreiddii
með litlum fyrirvara.
Leitið fyrst til okkar
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN h.f.
Spítalastíg 10 — Sími 11640.
Sancliii* úr sœ
Framhald af bis. 17.
það eru margir staðir, sem mig langar
að koma á. Mig vantar mikið í.
— Og hvert fannst þér skemmtileg-
ast að koma?
— Ég gæti trúað, að að væri Jap-
an. Ég kann vel við Japani. Þeir eru
gott fólk.
— Og nú ert þú kominn í sandflutn-
ingana.
— Já, og ég kann vel við mig hér,
enda væri annað erfitt. Hér er góður
aðbúnaður og skipshöfnin er góð, og
það er fyrir mestu. Svo hefur maður
ágæt frí, svo ekki er yfir neinu að
kvarta.
Við gengum upp í brú. Veðrið var
eins og bezt varð á kosið, glampandi
logn og sæmilegt skyggni. Framundan
var borgin og húsin eins og litlar þústir,
nema háhýsin, sem skáru sig úr.
— Hvað ert þú búinn að vera lengi
til sjós, spurðum við Hrein.
— Ég hef verið það síðan ég fór
að vinna, og kann ekki við annað starf.
Ég hef einu sinni reynt að hætta, en
það tókst ekki.
— Og hvernig fellur þér þetta?
— Ætli mér falli það ekki bara sæmi-
lega. Þetta er að vísu öðru vísi en að
vera t. d. á togurum, en ég kann þessu
vel.
— Hvernig er það, heldur þú að hið
svokallaða sjötta skilningarvit sjómanna
sljóvgist ekki við öll þessi tæki?
— Ég veit ekki hvað skal segja. Það
er ákaflega hætt við því. Ég man, að
þegar dýptarmælirinn kom, þá þótti
hann nú ekkert smávegis tæki. Menn
gátu bókstaflega komizt ferða sinna,
þótt lítið sæist út fyrir borðstokkinn.
Svo kom radarinn, og ekki þótti hann
síðri. En þegar þessum tækjum sleppir,
er hætt við að mönnum mundi bregða.
Gömlu mennirnir fóru eftir ýmsum
merkjum, sem þeir sáu svo sem fugli
og öðru slíku. Við kanta hryggjar bár-
an sig meira. Það var eftir slíku, sem
siglt var, og menn vissu hvar þeir fóru.
— En veðurskyggni?
— Ég veit það ekki, kannski er það
eins með hana. En það er ýmislegt hægt
að sjá í næsta umhverfi. Líttu á fugl-
inn í bænum áður en suðvestanátt kem-
ur. Taktu eftir hvað hann svífur hátt
uppi. Þetta er ekki af öðru en breyt-
ingu á loftvoginni.
Það var fjara, þegar við lentum í
Vatnagörðunum. Þeir voru fljótir að
festa og byrja að dæla í land. Sand-
urinn smáhvarf úr lastinni, og innan
skamms mundi hún verða alveg tóm.
Við fórum í eldhúsið og fengum okk-
ur kaffi áður en haldið var í land.
Þegar við komum upp aftur, var búið
að tæma skipið og ný ferð fyrir hönd-
um.
— Ef ykkur leiðist einhvern tíma í
bænum, þá skjótist með, sagði Hreinn
þegar hann kvaddi okkur.
Við gengum upp bryggjuna, og það
var hátt niður í fjöru. Þegar við ók-
um í burtu, horfðum við á eftir skip-
unum úti á Sundum. Þeir mundu sækja
meiri sand og dæla honum þarna upp
í fjöruna, og þeir sem væru að byggja,
mundu sækja þangað sand í húsin sín.
Og þeir mundu líka dæla upp skelja-
sandinum fyrir Sementsverksmiðjuna
og næsta vor mundu þeir kannski losa
einn farm í Nauthólsvíkinni, eins og
og venjulega, svo að sóldýrkendur gætu
velt sér i hvítum sandinum.
Ilid ósýnilega . . .
Framh. af bls. 13.
stöðugt á tannkreminu. Jasper Benton
sat uppi í rúmi sínu og svipur hans
var strangur.
— Hér kemur eiturbyrlarinn yðar,
sagði Quarles.
Dóra Freeling roðnaði ákaft.
—- Ég skil ekki við hvað þér eigið?
— O-jú, það gerið þér. Með yðar
leyfi Quarles tók tannkremsstaukana
úr hendinni á henni, og sýndi Benton
dálitla rifu í botninum á öðrum þeirra.
— Hún setti uppsölumeðal í tannkremið
yðar og hafði það tilbúið í hvert skipti
og frændi yðar kom í heimsókn. Vegna
meinsemdar yðar komust þér ekki hjá
því að gleypa meira eða minna af tann-
kremi um leið og þér burstuðu tennurn-
ar. Það fór eftir því hversu mikið magn
þér gleyptuð, hvort þér köstuðuð upp
eða funduð aðeins til velgju. Strax og
frændi yðar var farinn, skipti hún um
tannkrem í þeirri öruggu trú, að þér
fynduð ekki bragðmismuninn. Með
þessu ætlaði hún að fá yður til að
breyta erfðaskránni sér í vil. Ég vissi,
að ef ég kæmi Roger Benton í burtu
og yður til að tilkynna að þér ætluðuð
að breyta erfðaskránni, myndi hún strax
skipta um tannkrem.
Dóra Freeling greip um háls sér: —
Ég — ég ætlaði ekki að gera þér neitt
illt, sagði hún við Jasper Benton. — En
Roger átti nóg af peningum fyrir, ég
ekki neitt. Það er óréttlátt.
— Mér finnst, að þú sleppir vel frá
þessu, unga stúlka, sagði Bentan. —
Ég ætla ekki að blanda lögreglunni í
málið. Ég óska ekki eftir hneyksli. Og
ég vil heldur ekki að þú sveltir. Ég
skal gefa þér ávísun á fimm hundruð
pund með því skilyrði, að þú verðir
farinn héðan í seinasta lagi á hedegi á
morgun og látir aldrei framar sjá þig
hér.
Svo sneri hann sér að Quarles: —
Ég skil ekki hvernig þér uppgötvuðu
að það var tannkremið.
— Það var ekki um annað að ræða,
svaraði leynilögreglumaðurinn. — Mat
urinn, sem þér borðuðuð, var ekki eitr-
aður, heldur ekki vínið, sem þér drukk-
uð. Þér reyktuð ekki. Þér höfðuð borð-
að sams konar mat áður án þess að
verða illt af honum. Hvaða möguleikar
voru þá fyrir hendi? Þér sögðuð mér,
að þér hefðuð einskis neytt eftir mið-
degisverðinn í gær. Þér hélduð sjálfur
28
FALKINN