Fálkinn - 10.07.1963, Blaðsíða 37

um að sýna honum að hendur mínar
skylfu og vitandi að ég hafði stokk-
roðnað í framan.
Anna stóð nálægt og virti andlit mitt
áhyggjufull fyrir sér. Ég starði á móti
og þaggaði niður í henni með augna-
ráðinu. Innra með mér var ný gleði að
brjótast út, vongleðin.
„Já, já,“ sagði Thanos kankvíslega
óþolinmóður eins og Alexis gæti skotið
upp kollinum á stéttinni hjá okkur á
hverju augnabliki. Framh. í næsta bl.
Gamli bíllinn
Framhald a. bis. 21.
skegginu, en svipur hans varð æ óheilla-
vænlegri. „Tja,“ tautaði hann að lokum.
„Það er víst ekki hægt að gera við
hana fyrir minna en 300 krónur. Ef til
vill er öll yfirbyggingin fúin, — hún er
nú úr tré.“
Konan mín leit á mig, og ég stóð og
reyndi að taka þessu eins og karlmenni.
„Lítið inn eftir viku,“ sagði vagn-
smiðurinn. — Viku síðar komum við.
Það kom í ljós, að það hafði verið dá-
lítið gat á þakinu, og í gegnum það
hafði rigningarvatnið síast árum saman
og valdið fúa í viðnum.
„Hvernig er yfirbyggingin?“ spurði
ég veiklulega.
Hann yppti öxlum og skaut neðri
vörinni fram undan yfirskegginu.
„Og reikningurinn?“
„75 krónur.“
Ég varð alveg þurr í kverkunum af
létti. Og svo glaður getur maður líka
orðið við að reikningur fyrir að setja
á bílhurð er aðeins 75 krónur, að bíllinn
fái líka nýjan skammt af áliti. Þannig
var því varið með mig.
Og hvað — dálítið gat á þakinu, það
getur vissulega komið fyrir hvaða bíl,
sem er, ekki satt?
Að hann væri að ryðga í sundur
undir lakkinu, eins og vagnsmiðurinn
sagði varfærnislega, um leið og hann
reytti nokkrar flyksur af lakki af bíln-
um, því neitaði ég að leiða hugann að.
Það liðu nokkrar vikur, sem voru
alveg dásamlegar. Það var sem gamli
bíllinn hefði gefizt upp á að sleppa frá
hinum nýja eiganda sínum með því að
gerast keipóttur.
Aðeins smáskaðar gerðu vart við sig
— smámunir í kælikerfinu, smámunir
út af nokkrum leiðslum, sem fóru í
sundur sökum elli, smámunir með
vinnukonurnar, sem voru svo undar-
legar, að eiga það til, að vilja ekki
virka í þurrki, og þess háttar smámun-
ir. En hvað — 2800 krónur, er ekki
satt?
Dag nokkurn, er við ókum upp
brekku, sagði konan mín:
„Það er eitthvað að vélinni... eins
og hún haldi aftur af sér.“
„Vitleysa! Haltu bara áfram,“ sagði
ég. — „Já, en það er eitthvað að.“
Ég vildi ekki trúa henni. Þorði það
ekki.
Framhald á bls. 38.
Hoidið
er veikt
Franski rithöfundur-
inn Raymond Radiguet
var um tvítugt þegar
hann lézt úr kóleru árið
1923. Þrátt fyrir lágan
aldur hafði hann skrifað
bók sem við útkomu vakti
talsverðar umræður og
hneykslan sumra. Það er
því líklegt að frá honum
hefði ýmislegs mátt vænta
ef hann hefði ekki fallið
svo sviplega frá.
Kvikmyndin sem gerð
var eftir þessari bók
vakti ekki síður umtal og
hneyksli en bókin. Þess
þekktust dæmi að ýmsir
prestar bönnuðu sóknar-
börnum sínum að sjá
þessa mynd en aðrir töldu
þetta eina merkustu ást-
arkvikmynd sem þá hafði
verið gerð. Þessi mynd
var sýnd hér fyrir mörg-
um árum en nú hefur
Gérard var talinn einn
bezti kvikmyndaleikari
Frakklands og hafði hlot-
ið margvíslegar viður-
kenningar á leikferli
sínum. Austurbæjarbíó
sýndi í vetur eina af síð-
ustu myndunum sem
hann lék í „Hættuleg sam-
bönd“ en hún var og er
enn mjög umtöluð.
Efni myndarinnar get-
um við sagt að sé gamal-
kunnur ástarharmleikur.
Myndin hefst vorið 1917
í litlum bæ í nágrenni
Parísar. Eðlilega er það
heimsstyrjöldin sem set-
ur svipmót sitt á líf
manna í þessum litla bæ
eins og um allt Frakk-
land. Hluta af mennta-
skólanum hefur verið
breytt í sjúkrahús og þar
starfar Marthe sem sjálf-
boðaliði. Francois er nem-
andi í þessum skóla og
leiðir hans og Marthe
liggja saman og þau verða
ástfangin. En það eru
Framhald á bls. 39.
Kópavogsbíó ákveðið að Aðalhlutverkin tvö
endursýna hana. Er það Marthe og Francis eru
vel til fundið því marga leikin af Micheline Presle
mun fýsa að sjá þessa og Gérard Philipe.
mynd, bæði þá sem sáu Gérard Philipe og höf-
hana fyrr á árum og eins undur bókarinnar eiga
hina sem ekki áttu þess það báðir sameiginlegt að
kost þá. þeir féllu fyrir aldur
Áður en við rekjum fram. Gérard Philipe náði
efni myndarinnar skulum þó hærri aldri hafði sjö
við aðeins minnast á um þrítugt þegar hann
annan aðalleikarann. lézt í nóvember 1959.
FALKINN
37