Fálkinn - 24.07.1963, Page 5

úrklippusafnið
Sendið okkur spaugilegar
klausur, sem þér rekizt á í
blöðum og timaritum. Þér
fáið blaðið, sem klausa yðar
birtist í, sent ókeypis heim.
HAPPDRÆTTI
Nýlcga opinberuðu trúlofim slna
ungfrú GuSrún Ásta Thorlacius og
Jóhannes Ástvaldsson vcrzlunar-
maður frú Akranesí.
Vísir 26. júní ’63.
Send.: Guðný Á. Helgadóttir.
Vísir 18. júní 1963. Send.: B. V.
f
Alþýðublaðið 10. maí 1963. Send.: B. V.
Hæsíl ínaður i heimimim
var Robert Perahing Wádlow
og hefur cnginn siegið bað
met siðan. En hann náði 280
cm. haeð. Hann fæddist únö
Wi8 i IÖinois i Bandaríkjun-
um og ciö 15. júU' 1540 í Mic-
higanriki. Hanti <?r hér hjá
ktasðskeranu'm skömmu áður
en hann dó.
Þjóðviljinn 2. júlí 1963.
Send.: Oddur Ólafsson.
144 hvalir,
10 áiar og
3 silangar
NÖ eru vi.-ict<V:r 144 hv.'.V: kt.
1.80 e.h. í Daiít<i þoku er i
hvalamiúunum.
Morgunblaðið 30. júní ’63
Send.: Steinunn Helgadóttir.
HAGAfíAKARÍ
TóimtHarhagn 17. Sítni 1388».
Pramleiðir:
Hart brauð
Viðskiptaskráin 1961.
Send.: B. V.
.. : ■■■•> v ,
Aðfaranótt luugardags vnrð
harður árekstur á mótum Sund- ■
laugavegar og Reykjavíkur. Kast/.
aðist Önnur bifreiöín á Ijósaríauri
Tíminn 19. maí ’63.
Send.: Sigríður G. Halldórsd.
Hlátur bía/tdaðíst rödd minni og
hún tfní.ri viA o? i>ouð mér ínní.vfir.
Hún hrrvrOí sig tnuð sjájísöryggij var i
cno dasáifnlvcfra yð vJrGá íyrir sér. Húiv
hrwííi viii. hú»v gengí bcrfÁítt i
,Mnsö^h«B> v,vjufn og rér vkkí að
ktfjr.jíi ■ >..< n.iVÚW.ifjt (j,t{ ^eirra
Mánaðarritið í febrúar 1963.
Send.: B. V.
Húseigendur
Vi8 enim stiHtar stúlkur tvœr,
staðrastat ug þrifnai. i.
Okkur var sagt upp i gær,
aí ibúð yrðum hrilrmr. .
Ef þú vilt viS okknr tala, J
ajttirðu að reyna irá se.\ tíl J.
Húsnæði viljurrt hjá þér fala, .
hrintdu r 16-7-00.
Morgunblaðið 19. júní ’63.
Send.: S. M.

Predikarinn og púkinn
Vertu trúr yfir
litlu.
Já, það safnast
þegar saman kemur.
Gáfurnar
Heimspekingurinn John De-
wey sagði eitt sinn svo:
— Gáfnapróf minna mig
alltaf á það hvernig grísir
voru vegnir begar ég var
strákur. Þeir tóku langan
planka og létu hann vega salt
á steinvegg bundu grísinn við
annan endann á plankanum.
Síðan leituðu þeir uppi stein,
sem í fljótu bragði virtist
vera jafnþungur og grísinn.
Þeir bundu hann við hinn
endann. Síðan giskuðu þeir á,
hvað steinninn væri þungur.
Vináttan
Maður nokkur var afar
hjálpsamur. Fyrir nokkrum
árum kom vinur hans í heim-
sókn. Hann var í miklum
vandræðum og maðurinn góð-
sami hjálpaði honum.
— Aldrei skal ég gleyma
þessum vinargreiða, sagði
hann.
Og það gerði hann heldur
ekki. Fyrir nokkru kom hann
aftur. Hann var aftur í mikl-
um vandræðum staddur.
Samkvæmislífið
í boði nokkru belgdi eld-
flaugasérfræðingur sig út og
skýrði grobbinn frá því, að
Bandaríkjamenn hefðu sent
tugi músa út í geiminn.
Virðuleg frú sat rétt hjá
honum og grobb hans fór í
taugarnar á henni:
— Segið mér, sagði hún, er
það ekki nokkuð dýr útrým-
ingaraðferð.
Lögfræðingarnir
Lögfræðingur nokkur heyrði
að vinur hans nýlátinn hefði
látið eftir sig nokkrar milljón-
ir króna. Þá mælti hann:
— Það er nú dálagleg
summa til að koma undir sig
fótunum hinum megin.
Tannlæknarnir
Kunningi okkar fékk heift-
arlega tannpínu og hringdi
þegar í stað til tannlæknis.
Klínikdaman tjáði honum, að
hann gæti fengið tíma eftir
fjóra mánuði.
— En þá verð ég kannski
dauður úr tannpínu.
DOMIMI
Maður er bara ung-
ur einu sinni. Þegar
maður eidisf verður
maður að finna upp
aðra afsökun.
— Nú, sagði stúlkan, en
þér getið þá alltaf afpantað
tímann.
Leikararnir
Einhverju sinni var Joe E.
Lewis, leikaranum kunna,
sýnd ljósmynd af honum
sjálfum. Hann mælti þá
hneykslaður:
— Þessi mynd hefur verið
tekin, þegar ég var mikið
eldri.
Trúflokkarnir
Trúboði sértrúarflokks sagði
bandaríska heimspekingnum,
Emerson, að jörðin mundi
farast eftir tíu daga.
— Nújá, sagði Emerson, en
við getum svo sem vel verið
án hennar.
Blaðamennskan
Blaðamaður hjá stóru dag-
blaði hér í borg kom að máli
við okkur og sagði:
— Það er ergilegt fyrir
mann að gera rósir. En enn
ergilegra er það, að en£ain
tekur eftir því.
sá bezti
Ungur sölumaður baðst gistingar á bœ ein-
um. Rignt hafði eins og hellt vœri úr fötu.
Þegar hann vaknar morguninn eftir, sá hann
beljandi straum fyrir utan. Með honum flutu girðingastaur-
ar, hœnsnakofar, trjágreinar og stráhattur. Stuttu seinna
sá hann stráhattinn koma — og þá á móti straumnum upp
með húsinu. Síðan sigldi hann aftur niður með því — og
aftur upp. Sölumaðurinn hugsaði með sjálfum sér, hvort
hann hefði misst þá litlu glóru, sem guð hafði gefið honum.
Að lokum kallaði hann á heimasœtuna og spurði hana
um þetta.
— Ó, sagði hún, eftir að hafa litið aðeins á stráhattinn,
— þetta er örugglega hann afi. Hann sagði í gær, að svo
liti út sem jörðin vœri að farast og því vœri betra að slá
grundina áður.
FÁLKINN 5