Fálkinn - 24.07.1963, Síða 34

PANDA OG UPPFINNINGAMAÐURINN MIKLI
Jafnskjótt og vélmaðurinn hafði blandað saman ólyfj-
um þesum, sneri hann sér við og nálgaðist Panda.
„Drekktu það ekki, Panda, það getur verið eitrað,*
sagði Hugsuðurinn. „Ég hafði reyndar ekki hugsað
mér að drekka það,“ sagði Panda, „því að það er nógu
mikið eitur í þessu til að drepa meðal vélmann."
,,Sjáðu,“ hrópaði Hugsuðurinn, „hann drekkur það
sjálfur.“ Þeir horfðu á vélmanninn hvolfa því í sig,
en varla hafði hann lokið við úr glasinu fyrr en hann
sprakk í loft upp.
Kakadúfa hershöfðingi var í sjöunda himni yfir því,
að verkamönnum hans skyldi takast að eyðileggja
vélar Hugsuðarins. „Ágætt,“ hrópaði Kakadúfa þegar
hann sá að verkamennirnir héldu áfram að berja á
brotum vélanna. „En hvar eru höfuðpaurarnir tveir?“
Hann gekk áleiðis að verksmiðjunni og kíkti í gegnum
einn gluggann. „Þarna eru þeir. Inni í sjálfri leyndar-
verksmiðjunni." En Panda og Hugsuðurinn voru svo
niðursokknir í að athuga leifar vélmannsins, að þeir
tóku ekki eftir kalli hershöfðingjans. „Hann sprengdi
sig í loft upp,“ sagði Hugsuðurinn, „hann hlýtur að
hafa haldið, að hann væri að þjóna þér með því.“
„Það er áreiðanlega rafmagnsheilanum að þakka,“
svaraði Panda.
Þeir félagar Panda og Hugsuðurinn voru svo niður-
sokknir í umræður um sjálfsmorð vélmannsins, að
þeir steingleymdu þvi að þeir voru i sjálfri leyndar-
efnarannsóknarstofunni „Halló,“ vai kallað .,Ég verð
að tala við ykkur tvo.“ Panda leit við. „Ég geri ráð
fyrir að hann hafi margt að mæla,“ muldraði hann.
Hinn hugaði hershöfðingi flýtti sér til þeirra. „Til
hamingju," sagði hann. „Þið hafið sannfært mig.“
„Sannfært yður um hvað?“ spurði Panda lágmæltur
fÁLKINN