Fálkinn - 24.07.1963, Blaðsíða 35

□TTD DG BRUOLIR SÆKDNUNGSINS
Ferðalangarnir settust nú að snæðingi. Ari iávarður var enn
í uppnámi yfir þeim fréttum sem Ottó hafði sagt honum. „Þess-
ir þorparar ætla að sel.ia okkur víkingunum,“ sagði hann. „Það
er af því að )Deir eru orðnir dugiausir til hernaðar, þeir hafa
laj?t niður hinar erömlu, góðu dyggðir forfeðranna. En heyrðu
mig, kailarðu þennan slátrarahníf sverð. Líttu á þetta.“ Ari
iávarður snaraði gamaldags tvíeggjuðu sverði á borðið. „Ég
held, að þetta sverð muni innan tíðar koma að sama gagni
og hér áður íyrr.“
Ari iávarður var ekki vanur því að umgangast kvenfóik og
hafði því mjög gaman af þvi að segja frægðarsögur af riddara-
ferli sínum. En brátt urðu ferðalangarnir að ganga til hvilu,
en Ottó minntist á það við frænda sinn, að hann þyrfti að
kaila saman þing aðalsmanna til að firra því að vikingar næðu
fótfestu á enskri grund. Síðan gekk Ottó til hvílu. En Ari
lávarður settist íyrir framan eldinn. Kom þá þ.jónn og tilkynnti
honum að reiðmenn nokkrir nálguðust kastaiann og beiddust
gistingar. Og Ari lávarður fór og tók á móti þeim.
„Hverjir eru mennirnir?" spurði Ari lávarður. „Ég er Harald-
ur, vopnameistari konungs," svaraði höfuðpaurinn. „Við erum
á leið til borgarinnar, en erum með mikið guil á okkur og viij-
um því ekki sofa undir berum himni.“ Ari lávarður hikaði
andartak, en lét síðan hífa upp vindubrúna. Hann gat ekki
neitað konunglegum vopnameistara um húsaskjól. „Fylgið þeim
til gestaherbergjanna, og berið þeim mat og drykk.“ Jafnskjótt.
og þeir komumenn voru komnir til herbergja sinna skipaði
Haraldur þessi einum af mönnum sínum að komast að því
hjá þjóninum, hvort nokkrir aðrir væru gestkomandi í höllinni
FALKINN
35