Fálkinn - 07.08.1963, Blaðsíða 33

viö erum nógu mörg hérna inni.
Hún sneri baki í Cristel og gekk að
rúminu. Cristel var alltof skelkuð til
að mótmæla. Hún gekk út úr herberg-
inu, tók kápuna og hvarf af deildinni.
Það angaði af blautri mold og laufi í
sj úkrahúsgarðinum. Hún gekk hægt í
áttina til hjúkrunarkvennabústaðarins.
Hún varð að ná í Ullu og spyrja, hvað
hefði komið fyrir og af hverju hún
hefði ekki verið þarna.
Einmitt er hún var að ganga gegnum
dyrnar að hjúkunarkvennabústaðnum
heyrði hún nafn sitt kallað lágt.
Það var Ulla. Hún stóð spölkorn frá.
tröppunum, þannig að ljósið frá lamp-
anum yfir dyrunum skein á hana. Hún
var í kápu með uppbrettan kraga til
varnar aftankulnum og hún var ber-
höfðuð.
Cristel gekk til hennar. Ulla greip
í handlegg hennar og dró hana lengra
frá.
— Cristel, hvað kom fyrir? Ég hef
staðið hér lengi og beðið eftir þér:
— Ég kom aftur og þá var herbergið
fullt af fólki. Það skeði dálítið óvænt
og þú varst þar ekki. Systir Greta varð
æf og ætlar að kæra.
Ulla faldi andlitið bak við kápukrag-
ann.
— Hvað varð af þér, Ulla? Ég var
bara í burtu í fimmtán til tuttugu mín-
útur. Þú lofaðir að hafa gætur á sjúk-
lingnum.
— Já. En hann svaf svo vært og lá
hreyfingarlaus. Ég hljóp bara út til að
hringja í Ingu Wester, meðan Gréta var
inni á annari deild. Ég sagði bara, að þú
hefðir farið að heilsa upp á hana Mon-
iku á barnadeildinni og ég færi í bæ-
inn um leið og þú kæmir aftur. Hún ætl-
aði út með Randers í kvöld. en það
kom víst eitthvað í veg fyrir það, svo
að við höfðum hugsað okkur að hittast
augnablik. Það var allt og sumt. Og
þegar ég kom aftur, var hurðin opin í
hálfa gátt og systir Greta var þarna
inni og hrópaði, að einhver yrði að
hringja á Ekman, sem var á vakt, og
þá hljóp ég.
— Hljópst þú?
— Já. Ég vissi auðvitað að eitthvað
hafði komið fyrir, en ég vissi ekki hvað.
Gréta hefur alltaf haft horn í síðu
minni frá því ég var nemi og það var
heldur ekki neitt, sem ég gat gert.
— En.......Cristel ieit á Ullu.
— En á morgun........Hvað á ég að
segja? Það verður að koma fram, hvað
skeði.
— Cristel, þú verður að hjálpa mér.
— Elsku Cristel, ég sagði nú ekki
nei, þegar þú baðst mig að hjálpa þér
í kvöld. Þú þarft ekki að segja, að ég
hefði átt að leysa þig af. Það skiptir
ekki neinu máli, því að eiginlega eigum
við ekki að skipta svona, því að þá
segja þau bara, að það hafi verið rangt
af þér, að biðja mig um þetta, þar sem
ég hafði verið á vakt allan daginn.
— Ætlastu til að ég taki á mig sök-
ina?
— Cristel, það hljómar svo hræðilega,
þegar þú segir þetta svona. Það er bara
það, að þú ert svo miklu færari og
áhrifameiri en ég. Allir vita, að þú ert
eftirlætið hennar systur Mögdu. Hún
gerir ekki nærri eins mikið veður út
af málinu, ef hún heldur að það sért þú.
, En ég — þau töluðu alltaf um mig á
lyflækningadeildinni og sögðu, að ég
væri út á þekju. Þetta getur eyðilagt
mig alveg. Ég verð kannske rekin.
Bara af því, að ég ætlaði að gera þér
greiða.
Ulla virtist örvingluð. Hún hafði
gripið um handlegg Cristel og horfði
biðjandi í augu hennar. Það leit út fyrir
að tárin væru að brjótast fram.
Það var satt, að Ulla hafði á sér orð
fyrir að vera kærulaus. En að taka alla
ábyrgðina á sig sjálfa.....Það var ef
til vill rangt af henni yfirleitt, að hafa
beðið Ullu um að grípa fram í, þar sem
hún var þreytt eftir langan vinnudag.
Ábyrgðin hafði jú verið lögð á herðar
hennar, Cristel, og það var ekki mein-
ingin að hún kæmi henni á aðra. Vegna
Moniku hafði hún teflt lífi annarrar
manneskju í hættu. Er hún sagði nú
sannleikann, yrði Ulla kanske rekin og
þá fengi hún samvizkubit.
— Ég skal ekki segja neitt. Ég lofa
að segja ekki, að þú hafir átt að vera
hér.
Æ, Cristel, er það raunverulega
satt?
— Þú ert engill. Þú veizt ekki hvaða
þýðingu það hefur fyrir mig. Þakka þér
fyrir elsku bezta Cristel.
Ullu virtist létta og hún sleppti tak-
inu um handlegg Cristel.
— Ég myn aldrei gleyma því, sagði
hún. Svo sneri hún sér við og hvarf i
myrkrið.
Systir Gréta hafði skrifað skýrslu
um það, sem hafði komið fyrir til að
systir Magda gæti lesið hana, þegar hún
leysti næturvaktina af klukkan sjö.
Þegar Magda hafði lesið hana, fór hún
til Ekmans læknis. Þau töluðu saman
og svo var Cristel kölluð inn til Ek-
mans.
— Hvað í ósköpunum kom yfir yður,
systir Cristel? spurði hin gráhærða
yfirhjúkrunarkona áhyggjufull. — Þér,
sem eruð svo skyldurækin og áreiðan-
leg hjúkrunarkona. Ég verð að segja,
að ég er virkilega undrandi. Þér ættuð
að vita, að sjúklingur í þessu ástandi
getur fundið upp á hverju sem er.
— Já, systir Magda, sagði Cristel.
— Ég skrapp frá augnablik.
— Já, en sú stund var nógu löng til
að skjóta allri deildinni skelk í bringu.
Hvert fóruð þér?
— Ég hljóp niður í forstofu.
— Hefðuð þér ekki getað beðið ein-
hvern annan að fara niður fyrst svona
mikið lá á? sagði Ekman læknir með
sinni rólegu og alvarlegu rödd eða
hringt og beðið einhverja aðra að taka
vaktina augnablik, bara ekki látið sjúk-
linginn vera einan.
Framhald í næsta blaði.
8 og 16 mm filmuleiga
Kvikmyndavélaviðgerðir
Skuggamyndavélar
Flestar gerðar sýningarlampa
Ódýr sýningartjöld
Fiimulím og fl.
Ljósmyndavörur
Filmur
Framköllun og kópering
Ferðatæki (Transistor).
FILMUR OG VÉLAR
Freyjugötu 15
Sími 20235
Shoor
OS
Cmu Siwxnrva ER
KJÖRINN BÍllFYRIR feLENZKA VEGi:
RYÐVARINN.
RAMMBYGGÐUR,
AFLMIKia
OG ÓDÝR AR I
TÉKKNE5KA BIFREIÐAUMBOÐIÐ
WNARSTIUETI 12, SÍMI 37SSI
Framleitt einungis úr úrvals
gleri. — 5 ára ábyrgð.
Pantið tímanlega.
KORKIOJA^ 81.1
Skúlagötu 57. — Simi 23 200.
FÁLK.INN