Fálkinn - 07.08.1963, Blaðsíða 36

I’IIAIHHIA
Framii. af bis. 19.
það gat ekki verið allt . . . Sei"Ma
þennan dag sáum við aftur til Thann-m
meðal manna sinna og ég hélt að ' ið
kastaði skæra, t’ líósi á þetta unda'-1 1
samband.
Við höfðum farið niður að viðgerðar-
stöðinni hans. Dagurinn var að verða
mjög heitur og^ peningalykt var yfir
allri höfninni. Ég hélt silkiklúti fyrir
nefinu og vonaði að enginn móðgaðist.
Ég beið róleg í skugganum meðan
Thanos sýndi Alexis stöðina. Hann tal-
aði ótt og sveiflaði handleggjunum, og
Alexis hlustaði með athygli. Ég gat séð,
að hann smitaðist smám saman af hrifn-
ingu föður síns. Ég var að verða lítillega
máttlaus í þefillum hita skýlisins og
gekk fram til að kalla þá til baka.
Á því augnabliki sá ég, að einn mann-
anna hagaði sér mjög undarlega. Hann
var að fara úr skónum og hélt þeim
svo með fingurgómunum með uppgerð-
artepruskap eins og til að óhreinka þá
ekki. Hann fór að trítla mjög varlega
niður að sjónum, skalf öðru hverju og
beygði sig niður til að skoða fæturna.
Þegar hann var kominn niður að dimm-
um sjónum, dýfði hann stóru tánni í
og dró hana skjótt til baka og æpti
undarlega. Ég sá þá, að Thanos hafði
ekki misst neitt af sínum óvenjulegu
leikarahæfileikum og hristist af hlátri.
Hann kom dálítið nær og sagði milli
mikilla hrossahlátra: „Einhver sagði
þeim, að ég léti snyrta á mér fæturna
og það líður mér aldrei úr minni.“ Hann
beygði sig niður og byrjaði að leysa
skóreimarnar. „Komdu til baka, þrjót-
urinn þinn!“ hrópaði hann til fíflsins,
sem var umkringt glaðværum, hlæjandi
félögum sínum. „Komdu til baka og
setjum bátskrattann niður!“ Hann fór
úr skónum og sokkunum og bretti upp
lýtalausum buxunum. „Ég skal sýna
þér, hvernig á að bleyta fæturna.“
llann hljóp til þeirra og stökk yfir
skástoðir og hrúgur af samanvöfðum
kaðli eins og fjallageit. Alexis færði
sig nær mér og við stóðum hlið við
hlið og horfðum á sýninguna. Menn-
irnir skemmtu sér konunglega.
Thanos stóð í sjónum og hrópaði
fyrirskipanir, hinir hröðuðu fram-
kvæmdum sínum og brátt hreyfðist
fínn bátur í áttina niður að sjónum.
Thanos stökk til baka og eftir augna-
blik rann hið tigulega, litla skip í sjóinn
og fór á flot, stolt og óhagganlegt.
Mennirnir klöppuðu Thanosi lof í lófa,
og hann rétti fram handlegginn til
þeirra og veifaði óheflað en vingjarn-
lega og byrjaði að ganga til okkar.
„Guð almáttugur!“ sagði sonur hans
og lítið augnablik sá ég hann eins og
ókunnugur myndi gera — veikgeðja
son voldugs konungs. Hann hlýtur að
hafa fundið það, því að hann var þögull
langan tíma og þegar við fórum að
ganga heim til bæjarins, sagði hann
skyndilega, rödd hans var undarlega
lágvær: „Jæja, þú lætur mig sannarlega
finnast ég heimskur með málaradelluna
mína og skólapróf mín . . . “
Thanos lagði handlegginn utan um
öxl Alexis. „Það bíður þín mikið hérna.
Ég er að hugsa um að láta skrásetja
þessa stöð á þitt nafn.“
„En hvað ætti ég að gera við hana?"
Alexis virtist skelfdur.
Thanos kastaði höfðinu aftur og hló.
„Ó; drengur! Ef faðir minn hefði nokk-
urn tíma sagt slíkt við mig, hefði ég
verið óður af fögnuði." Hann leit á hið
ringlaða andlit sonar síns. „Þú, þú ert
dauðskelkaður.“
„Það er ég sannarlega.“
Þetta var allt hræðilega óréttlátt. Til
voru kringumstæður og staðir, þar sem
Alexis myndi hafa yfirhöndina og Than-
os kæmi kauðalega fyrir. Alexis var
konungur hluta, sem sáust til hálfs,
skynjuðust til hálfs. Hann rikti yfir ver-
öld skugganna og hálftónanna og hann
var mikill og ljóðrænn elskhugi. Samt
var hann hér þvingaður í styggjandi
aðstöðu veikleikans og ég reiddist
osi fyrir að reyna að þrýsta sínu þunga
valdi á þennan mann, sem var þóít
hann væri sonur hans, samt sem áður
ólík og algjörlega aðskilin manneskja.
En hann hefði viljað hafa hann eftir
eigin fyrirmynd, hefði hann átt að ala
hann upp sjálfur.
Eins og hugsanir mínar hefðu verið í
kollinum á honum, sagði Alexis: „í
mínum augum varstu nafn í blöðunum.
Hér get ég séð þig og snert þig . . . Þú
verður að gefa mér tíma.“
Thanos þagnaði. Það sem eftir var
af ökuferðinni til bæjarins var þögult
og ég var þakklát Thanosi fyrir að nota
næmleika sinn, en hann þekkti ég betur
en nokkur annar, til að róa hug okkar
allra.
Alexis og ég vorum ekki ein eitt
augnablik. Ef við settumst niður í horni
stéttarinnar til að horfa á sólsetur, var
eins víst að einhver slægist í hópinn.
Ef Thanos var ekki viðstaddur, kom
Anna og sat fyrir aftan, eins og skuggi,
hreyfingarlaus. Eða þá að þjónarnir
fóru út og inn. Eða að Dimitri litli kom
hlaupandi með eitthvað dýrmætt, sem
hann hafði fundið í sandinum — skel
eða bút af rekaviði eða, bezt af öllu,
glerbrot, sem öldurnar höfðu gert ó-
gagnsætt.
Alexis féll vel við Dimitri litla og
lék við hann og sýndi þá sjaldgæfu
gáfu að koma rólega og eðlilega fram
við börn. Dimitri sýndi honum allt sem
hann gat. Barnfóstra hans hafði verið
að reyna að kenna honum stafrófið
með því að skrifa í sandinn og Alexis
aftur á móti teiknaði dýr og skip og
bíla fyrir hana. Seinna tók hann teikni-
blokkina sína og dró upp blýantsmynd
af barninu, einfalda, fljótandi teikn-
ingu, sem sýndi hið óþekka sakleysi,
byrjandi þrjózku og kænsku hinna ó-
þroskuðu lína. Ég tók hana af honum
og lagði hana til hliðar, meiningin var
að láta ramma hana inn og hengja hana
upp, en það var aldrei gert og ég fann
Framhald á bls. 38.
Vinyl grunnmálníng er ætluá sem grunn-
málníng úti og ínni á fré, (ám og sfeíir.
Yfir Vinyl grunnmáinínguna má mála mcS
öllum olgengum málníiigartegundum.
Vinyl grunnmálníng «r olgíor nýíUHg.
Wnyl grunnmáíning sparar ySiir orfiíí
ti'ma og fýrirliofn.
Vinyl grunnmálning áomar í ’/t-1'A Wsh
JpeJkWt-
36 FÁLKINN