Fálkinn - 07.08.1963, Blaðsíða 38

Lelftnr frá . ..
Framh. af bls. 11.
syni. Hann kann skil á hverjum hlut,
sem hér er.
Flestir munirnir í Dillons- og Smiðs-
húsi eru frá 19. öld og byrjun þeirrar
tuttugustu. Þeir eiga minna okkur á
liðinn tíma, gamlan bæjarbrag og fólk,
sem nú er komið undir græna torfu.
Og að lokinni ferð um safnið, er ákjós-
anlegt að láta hugann reika yfir rjúk-
andi kaffibolla í Dillonshúsi um kát-
lega atburði fyrri tíma án þess að láta
rómantískar hillingar glepja sér sýn
eins og prestlingum er tamt, þá er þeir
hugsa um endurreisn Skálholtsstaðar.
Svetom.
PHAEDRá
Frh. af bls. 36.
hana þar seinna, allt of seint, þegar
hún var ekki annað en klessa af svört-
um strikum og ástin, sem hafði einu
sinni skapað hana, var dauð.
Við vorum aldrei ein. Þegar ég kom
inn í herbergi hans og þóttist vera að
athuga, hvort færi vel um hann og
hann hefði allt, kom þjónustustúlka inn
og byrjaði að gera hávaða, og ég gat
ekki rekið hana burt af ótta við, að
njósnað yrði um mig.
Ef við sátum á ströndinni og reyndum
að finna skjól í skugga sólhlífar, þótt
ekki væri nema augnablik, þótt ekki
væri nema til þess að njóta þess saman
að leggja hendur utan um flöktandi
í sígarettu, þá var eins víst að einhver
birtist og legðist rétt hjá okkur.
Og alltaf var Anna þar. Hún var í
hverju dimmu skoti og undir hverju
skuggsælu tré. Er ég fór með Alexis í
langa göngu til olívugarðsins, var hún
ekki langt á eftir. Ég sýndi honum hin
fornu tré og hann dáðist að óendanlegri
frjósemi þeirra og dró upp útlínur
þeirra. Ég sýndi honum rústir litla hofs-
ins á hæðinni, þar sem það hafði verið
afhjúpað í æsku föður míns, og hann
stóð þar hrifinn og hér um bil eins og
steingervingur í langan tíma. Þetta var
hof Artemis og það voru enn merki hins
heilaga tungllaga altaris meðal brotinna
súlnanna.. Ég varð að draga hann burt
þaðan, vegna þess að hann virtist ekki
fær um að hreyfa sig.
Og Anna var í grenndinni.
Er annar dagurinn var á enda, gafst
ég upp. Þar sem ég sá fram á, að mér
myndi aldrei takast að ná í hann á
þennan hátt, hélt ég, að ég fengi næði í
fjölmenni. Ég auglýsti samkvæmi og
bauð fjölda fólks. Ég sagði Ercy, að
hún gæti boðið nokkrum af vinum sín-
um líka. Hún hafði verið að nauða á
Alexis allt frá því að hann kom og
þetta virtist góð aðferð til að gera hana
ánægða. Ég sagði henni, að við myndum
hafa samkvæmið í húsinu, á stéttunum
og í garðinum, en bauðst til að leyfa
henni afnot af skemmtisnekkjunni úti
fyrir ströndinni fyrir hennar eigin
„hóp“.
Hún varð glöð. Ariadne var þakklát
líka, því að barnið hafði verið eirðar-
laust og óútreiknanlegt í nokkra daga.
Þau dvöldu hjá okkur um þessa helgi,
Thanos og Andreas spjölluðu oft saman,
og Ariadne eyddi löngum stundum yfir
útsaumum sínum.
Ég sá Alexis alls ekkert þennan clag.
Ég hafði verið að vona, að hann myndi
hjálpa mér að skreyta húsið fyrir sf'm-
kvæmið og fékk mikið af blómum úr
görðum okkar og einnig senda frá
Aþenu, og ég hélt að Alexis hefði fund-
izt gaman að hjálpa mér að raða þeim.
Ég fór til herbergis hans einu sinni iða
tvisvar og það var autt.
Þegar ég spurði þjónana, sögðu )>eir,
að hann hefði farið snemma um mrrg-
uninn í bílnum sínum, en enginn gat
sagt mér, hvort hann hefði farið burt
frá eynni. Ég var of önnum kafin til að
sakna hans, en allan tímann urgaði fjar-
vera hans í mér og ég horfði út á veg-
inn til að sjá, hvort hann væri að koma.
Thanos var í burtu og Andreas líka.
Ariadne var í herberginu sínu og Ercy
sást hvergi, sennilega flatmagandi á
ströndinni umkringd sælgæti. Það var
mikið að gera í húsinu og við og við
Framh. í næsta blaði.
38
FALKINN