Fálkinn - 14.08.1963, Blaðsíða 22

heyrðist hið ljúfa öskur Dimitri litla í
gegnum raddir fullorðinna og kveikti
lítið Ijós í hjarta mínu.
Ég fór fram í eldhús og sá fiskstafla
og sjávarafurðir, sem fiskimennirnir
höfðu komið með, fann angan nýs græn-
metis og ávaxta og fór seinna niður í
kjallarann og eyddi löngum tíma í
köldum holum hans, rannsakandi vínið
og braut heilann meðal bergmálandi
skugga hans.
Seint um kvöldið var ég örugg um
að allt væri í lagi og tilbúið, og ég fór
til herbergis míns. Á leið minni leit ég
aftur inn í herbergi Alexis, en hann var
ekki kominn aftur.
Ég var að enda við snyrtinguna og
Anna horfði þögul á, þegar Ercy rudd-
ist skyndilega inn í herbergi mitt: „Pa-
edra, sjáðu! Er hann ekki stórkostleg-
ur!“ Andlit hennar var næstum ósýni-
legt undir risastórum stráhatti, hvítum
og bundnum með bandi úr ljósgulu
silki. Hún dansaði um og leit út eins
og kátur, ungur uppskafningur og ég
hló.
„Hvar fékkstu þennan?“
„í Aþenu, Phaedra, Alexis keypti
hann handa mér! Finnst þér hann ekki
indæll?“ Hún hneigði sig djúpt fyrir
mér.
Svo að þar hafði hann verið allan lið-
langan daginn — ráfandi um Aþenu
með heimskum táningi, kaupandi handa
henni hlægilegar gjafir' .... Hvað gætí
hann verið að hugsa um?
„Hefur móðir þín séð hann?“
22
„Ekki enn þá.......Hún segir senni-
lega, að ég sé allt of ung fyrir svona
hluti, en það er ég ekki, er ég það? Er
ég það, Phaedra?“
„Hvar er Alexis?“
„Ég veit það ekki, Phaedra, hann
kom ekki aftur með mér. Hann sagði
að það væru nokkrir hlutir, sem hann
langaði að sjá í Aþenu og að hann kæmi
seinna.“ Hún stóð fyrir framan stóra,
þrefalda spegilinn, hamingjusamt.beygl-
að, lítillega sykurkennt og fallega lit-
ríkt barn, sem dáðist að sjálfu sér með
hatt, sem var þremur númerum of stór.
Hinir ljósu, mjúku lokkar hennar höfðu
losnað og lágu undan hattbarðinu niður
á bak. Skórnir hennar virtust slitnir
og hinir mjóu sólbrenndu öklar hennar
virtust rykugir. Gulleitt bandið hékk
niður um líkama hennar eins og eld-
tunga.
Ég vissi þá, að ef ég væri karlmaður,
fyndist mér hún mjög töfrandi. „Allt í
lagi, Ercy, það er bezt þú farir í her-
bergið þitt og tygir þig til. Gestirnir
þínir koma bráðum.“
Hún sneri sér við, þokkafull eins og
barn, og sneri að mér, augun aðeins sýni-
leg undir hinum skringilega hatti.
„Hvað er að, Phaedra, ertu reið? Held-
urðu að hann sé of fullorðinslegur fyrir
mig?“
Þótt hún liti skringilega út, fannst
mér hún ekki fyndin. Millibolurinn var
of þröngur fyrir brjóstin og hálsinn var
nógu þroskaður fyrir ástaratlot. Ég
hafði aldrei haldið, að ég myndi hafa
horn í síðu vaxtar unglings og jafnvel
núna vissi ég, að ég gæti látið hana
hverfa í skuggann í sömu andrá og
ég kæmi inn í herbergi. En ég dró and-
ann þungt og ég var óð í að fá hana
burt frá augunum.
„Það er allt í lagi með hattinn. En ég
er ekki búin að klæða mig. Þú ættir að
flýta þér, Ercy.“
„Já, Phaedra." Hún gekk út úr her-
berginu, og ég gat heyrt hana syngja
kvakandi á leið sinni niður pallinn.
Allan þennan tíma hafði Anna ekki
hreyft sig. Núna kom hún og snéri sér
að mér. Ég leit í hið guggna, þurra and-
lit hennar, með holulegum augunum
og það fór hrollur um mig vegna þess,
sem ég sá speglast í þeim.
„Þú ert að drepa sjálfa þig, Phaedra.
Þetta er bara byrjunin......“
Ég hélt áfram að horfa í augun á
henni og sá leiðina niður á við, sem ég
átti að fara. Ég sá kvölina og afbrýði-
semina, hvenær sem yngri kvenmaður
varð á leið elskhuga míns, ég sá hina
fíflalegu sjón, þar sem þroskaða konu
dreymdi um óreyndan dreng..........
„En ég er enn þá ung!“ Þetta óp kom
frá mér ósjálfrátt og ég leit strax niður.
Sumar neglur mínar voru gljábornar
og sumar voru enn litlausar og ógljá-
andi. „Við skulum halda áfram með
þetta“ og ég þaggaði niður harmakvein
hennar.
Áður en leið á löngu var ég tilbúin,
og það sást enn ekkert til Alexis. Than-
nos og Andreas voru komnir aftur og
ALKINN