Fálkinn - 14.08.1963, Blaðsíða 32

,.^o þvi að hann hafði einnig
junginn meðferðis.
Það vakti líka athygli Jóa, að mikill
fjölda aðdáunarfulls mannfjölda stóð
fyrir utan kjólaverzlun frú Rítu. Fólkið
starði á tækið sem var með krórnaðri
plötu sem geislaði af. Vörubíll hafði
komið með það nýiega og þetta var hin
dásamlega glænýja gufupressa frú Ritu.
— Það eru aðeins til þrjár svona í
öllu landinu, gortaði eigandi verzlunar-
innar.
Jói togaði í jakkalaf hans.
— Hvað ætlið þér nú að gera við
gömlu pressuna?
Jói benti á ryðgaða tækið.
— Selja það, auðvitað. Vilt þú kaupa
það?
En Jói var þegar á hlaupum niður
götuna.
Hann stanzaði aðeins augnablik til
að faðma kiðlinginn.
— Þú hefur skilið það, ekki satt?
sagði hann. — Þessa gufupressu á
Kandinsky að fá.
Fimm mínútum síðar kom Jói með
herra Kandinsky og leiddi hann niður
Fashion Street. Hann togaði í gamla
manninn, sem reyndi að draga úr ferð,
inni, og sagði við Jóa:
— Þegar maður ætlar að verzla, má
maður ekki láta í ljós alltof mikinn
áhuga. Niðurlag næst.
PUAEDRA
Framh. af bis. 23.
sinni nánir vinir hennar, en af þeim
voru nokkrir viðstaddir, gátu dregið
hana aftur í félagsskapinn.
Nálægt ellefu, þegar ég var í þann
veginn að kalla gestina í mat í borð-
stofunni, tók ég eftir að Alexis var horf-
inn. Ég gekk um og sagði utan við
mig orð hér og þar og leitaði að hon-
um. Skynd'lega stóð Ariadne fyrir fram-
an mig.
„Alexis er nýfarinn út í skemmti-
snekkjuna. Ég bað hann um að valda
ekki Ercy algjörum vonbrigðum.“
„Ég skil.“ Það varð þögn. Ég leit á
systur mína og sá eitthvað mjög und-
arlegt í augum hennar — svip, sem var
næstum biðjandi. „Ég vona, að faðir
hans hafi ekkert á móti því,“ sagði ég
og leit beint aftur í augu hennar, og
reyndi að lesa úr þeim.
„Thanos sagði honum að £ara.“
Ég leit yfir öxl hennar út á stétt og
gat ekki séð skemmtisnekkjuna þaðan,
sem ég stóð. Þá hélt ég, að ég vissi,
hvað svipur hennar táknaði.
„Viltu láta stjúpson minn hafa eftir-
lit með dóttur þinni?“ spurði ég, rödd
mín var eins létt og ég gat haft hana.
Hún starði á mig á móti og svipur henn-
ar breyttist. Nú var hann aumkunas-
verður.
„Hvað er að, Ariadne?" spurði ég í
miklum vanda.
„Þú leynir mig einhvers......“
„Nei, auðvitað ekki. Þú hefur á réttu
að standa. Það var ætlun mín — sumt
af þessu unga fólki......Alexis mun
sjá um, að það hagi sér skikkanlega.1*
Hún laug. Eða gerði hún það? Ég gat
ekki þolað samræðurnar lengur og
sagði: „Komdu og hjálpaðu mér að
hreyfa alla inn í borðstofuna, Ariadne.“
Kvöldið virtist endalaust. Fólk át og
drakk og talaði og hló og dansaði og
daðraði. Sumt af því var roskið, sumt
af því átti vaxin börn úti á skemmti-
snekkjunni. En það var allt með græðg-
isblik í augunum. Vísarnir á úrinu
mínu virtust hafa stanzað. Ég gekk um
meðal gestanna og slóst í hóp Thanos-
ar og Andreasar út í horni nokkurn
tíma, en hlustaði ekki eiginlega á þá.
Það var enn aðeins miðnætti.
Ég fór út á stéttina og stóð í dimmu
horni og horfði út á snekkjuna. Ég gat
heyrt tónlist þeirra — hávaðasama og
villta, óbeizlaða en þó of óbreytilega
til að vera sönn. Ég gat séð litlar lík-
amsmyndir ganga á dekkinu, en gat
ekki séð, hver þau voru né hvað þau
voru að gera. Alexis var þarna úti og
ég ímyndaði mér, að hann væri að dansa
við Ercy, og þau snertust ekki eða héld-
ust í hendur, dönsuðu bara augliti til
auglitis, taktfast, hérumbil ósiðsamlega
eins og tilfinningalaus ung dýr.
Ariadne birtist við hliðina á mér. Við
stóðum þegjandi góða stund, svo varð
ég að spyrja: „Hvernig er Ercy klædd?
Ég vildi fullgera myndina í huga mér.“
„Þau eru reglulega öfugsnúin þessi
börn. Hún fór í bláum gallabuxum, ef
þér væri sama, og í bómullarpeysu.“
Það var hlátur í rödd hennar.
„Alexis verður þá reglulega utan-
gátta í samkvæmisklæðnaði sínum.“
„Ég býst við að hann fari nógu fljótt
úr jakkanum.......Þau ætla að synda,
ef ég skil rétt.
Hugsunin um hann beran niður að
mitti, umkringdan Ercy og fleirum af
hennar tæi, kom mér til að kjökra. Ég
gerði mér í hugarlund, hvernig stúlk-
urnar myndu horfa á hann, ný bráð
handa þeim, sem höfðu aðeins eitt í
huga......Og hvílík bráð, hugsaði ég!
Hvorki meira né minna en eldri sonur
Thanosar Kyrilis. Mæður þeirra hljóta
að hafa aðvarað þær vel fyrirfram, og,
og sú uppgötvun, að hann var hinn
myndarlegasti frá hvirfli til ilja, hlýtur
að koma suði í eyru þeirra......Þær
myndu hópast um hann, hinir áfjáðu,
óreyndu líkamar þeirra mjúkir og
sveigjanlegir í of þröngum sundfötum,
og hann væri ekki karlmaður, ef þær
hefðu ekki áhrif á hann......
Ég gat ekki þolað þetta. Snögglega
yfirgaf ég stéttina, en Ariadne stóð
þar, og ég fór til gestanna minna. Hjarta
mitt sló þungt vegna þrýstings frá þess-
um óþolandi hugsunum og ég vissi, að
ég var föl útlits.
Framh. í næsta blaði.
HANS PETERSEN HF
Sími 2-03*13 Bankastræti 4.
32
FALKINN