Fálkinn - 11.09.1963, Blaðsíða 5

úrklippusahiið
Scadið okkur spaugilegar
klausur, sem þér rekizt á i
blöðum og tímaritum. Þér
fáið blaðið, sem klausa yðar
birtist í, sent ókeypis heim.
f Mam cr koniinn nfiur til
|fií í’l'piif; itá Nev>; York, þar :5|
Sétn 5jún jftic Hriftiur sínn. Svo 5
vci l-.éfui lii-nni vtgiwfi, a-i
hún tkíir nú um i .,Alf.i-
Bimjco'' ■ijx'.rlhil. Miiria Hár
loökiipiir Juciities IvOurent
mcCi prý.fti, 0)> ýar btnðí Moritt
#;■ lcðkapuöuni í-jgti«ð úk.if-
icga.
Morgunblaðið 24. júlí ’63.
Send.: Viðar.
Morgunblaðið 22. maí ’63. Send.: B. V.
Fæturnir þýðingar-
meiri en heilinn
Vísir 1. júlí ’63.
valsliíinu, sera lék
hér í fyrra,
Tíminn 11. júlí ’63.
Send.: V. B. V.
Karlpeningurinn
Einar hét maður gamal og
var hann orðinn blindur, en
þó var hann jafn hress i anda,
en ógurlega drýldinn.
Hann sagði einhverju sinni
frá því hve létt honum hefði
verið um gang á yngri árum:
— Einu sinni gekk ég 100
km á einum degi, sagði hann,
en ég stytti mér nú leið og já
og já, já.
Kfsííkss’yssiK’issiséfcSgsæiisáaæsaiOT.
Mretlikarinn og púkinn
Skemmtilegt er
myi-krið í ágúst.
Enn skemmtilegra
niu mánuðum seinna.
Send.: B.
VValker Fell liét amer-
íkumaðurinn, setn gerði
imnás í virki Brigands.
Sierður og ?U;t til reika
kom hann á ía ud á 'l'oj,-
Iiuola. I>að eina, sem
liann langaði j, var eitt-
hvað að drelcka ... Atta
sttmdiiín síðar var hann
orðíiin loringi „vilíidýra-
herdeildar‘% sem sesidi
nýlenduveJdi niður á
botn Kyrrahafs ...
Nýtt úrval okt. ’62.
Send.: B. V.
Tungumálið
Gunna litla kom til frænku
sinnar einn morgun fyrir fóta-
ferðartíma og sagði: — Ég
vaknaði yfir mig í morgun.
Bændurnir
Guðmundur bóndi bjó á bæ
þeim, er heitir að Landalæk.
Hann lét ekkert tækifæri ó-
notað til þess að hagnast.
Hann seldi áfengi í laumi.
Þegar tengdafaðir hans sem
var vitur maður lézt, hélt
Guðmundur erfisdrykkju eftir
hann. Hann gaf hverjum
veizlugesti eitt staup af
brennivíni, en lét þess getið,
ef menn langaði í meira, þá
gætu þeir fengið það keypt.
Verzlunin
Virðulegur gamall maður
kom inn í lyfjaverzlun og bað
um tannbursta.
— Hvernig væri að kaupa
tvo? spurði lyfsalinn. — Einn
handa yður og annan handa
konu yðar.
— Nei, þakka yður fyrir,
ég gef henni alltaf þann
gamla.
Menn þeir, sem staddir
voru í búðinni, þögnuðu og
litu hver á annan, en þá bætti
maðurinn við:
— Hún notar hann á skóna
sína, auðvitað.
IVIenningin
Það .var verið að leika
Skugga-Svein úti á landi í
einu þorpinu. Svo bar þá til
að aðalleikarinn lenti á því
og mætti allvel slompaður til
leiks.
í miðjum leiknum datt
hann út af leiksviðinu og
hlógu áhorfendur þá óskap-
lega.
En Skugga-Sveinn klifraði
upp á leiksviðið aftur og
sagði:
— Af hverju eruð þið að
hlæja, — þetta átti að vera
svona.
Vinnukonurnar
Öldruð og dygg vinnukona
var á beimili embættismanns.
Þetta var fyrir mörgum ár-
um.
Henni féll betur við hús-
bóndann en frúna. Einhver
gerðist svo djarfur að gera
lítið úr húsbóndanum í henn-
ar eyru, og hún varði hann
þannig:
— Hann er ekki svo vit-
laus, greyið. Hann má bara til
með að vera vitlaus eins og
kerlingin er vitlaus, annars
verður hún vitlaus.
Kaupmennskan
Ungur maður keypti hross
af presti fyrir norðan og hafði
hann ekki séð hrossið, en
hafði keypt það eftir lýsingu
klerks.
Þegar hestur kom suður,
kom í ljós að þetta var hin
mesta trunta og hól prestsins
og lýsing var lýgi ein.
Ungi maðurirtn brást reið-
ur við og skrifaði presti kjarn-
yrt skammarbréf.
Það byrjaði á þessum orð-
um:
— Hví svíkur þú mannsins
son með hrossi?
Ástin
Hann hafði beðið stúlkunn-
ar og hún hafði hryggbrotið
hann.
— Ég mun aldrei kvænast,
sagði hann dapur.
Stúlkan hló og svaraði.
— Heimskingi, þótt ég hafi
hryggbrotið þig, þá er ekki
endilega víst að aðrar konur
geri það.
— Auðvitað gera þær það,
svaraði hann, — hvar held-
urðu að vilji mig, fyrst þú
vilt mig ekki.
Aldrei er góð vísa of oft kveSin. Kven-
réttindakonur komu á fund Árna Pálssonar
prófessors til að biðja hann um að halda
rœðu á samkomu einn hátíðisdag þeirra.
Árni tók dauflega í það og lét sem honum þœtti iíti'ð til
kvenréttindabröltsins koma. Hann svaraði meðal annars:
— Ég veit ekki betur en konur ha.fi mikil forréttindi fram
yfir karla.
— Nú, hvernig má það vera? spurðu konurnar.
— Hvenœr hefur það til dœmis heyrzt, að konu væri
kenndur krakki, sem hún á ekki, svaraði Árni.
FALKINN
5