Fálkinn - 09.10.1963, Blaðsíða 10

ásamt Pétri Björnssyni vélstjóra á Sigurpáli og um Ieið eru stúlkurnar að
koma, klæða sig í vaxpils og gúmmívettlinga og þegar fyrsta síldin hefur
verið hífð í land fér færibandið af stað og söltunin er hafin.
Þegar stúlkurnar á Haföldunni höfðu saltað í tuttugu þúsund tunnur
efndi Sveinn Benediktsson til happdrættis og gaf til verðlauna. Sjöfn Ingólfs-
dóttir frá Ólafsvík 17 ára varð hlutskörpust og hlaut auk verðlaunanna hefðar-
heitið Síldardrottning og vissulega bar hún nafnið með rentu, þar sem hún
kepptist við að salta.
Við hlið Sjafnar var Ásrún Zophaniasardóttir ættuð ofan af Héraði,
sú fljótasta á söltuninni, þrátt fyrir að neðstu lögin eru erfiðust, sögðu stúlk-
urnar, sýndust margar síldar á lofti í einu þegar Ásrún lagði niður.
Færibandið flytur síldina án afláts upp á planið. Það er einstaka kol-
munni í síldinni, sem er feit og falleg og nokkrir ufsar og ein grásleppa, sem
hefur verið svo óheppin að vera að þvælast fyrir Eggert og mönnum hans
þegar þeir köstuðu nótinni. Það er komið fram á morgun og síldarradíóið í
sláturhúsinu kallar út og svarar í sífellu. Einstaka síldarbátur heyrir ekki
skilaboð en annar kemur inn í og ber á milli. Loftið er þrungið spennu.
Síldarskipin gefa upplýsingar um hve mikla veiði þau hafi og hvar hún hafi
fengizt og allt þetta er skráð niður jafnóðum. Mörg skip eru á leiðinni inn
en það er tíu tíma stím frá miðunum. Fyrir hádegi er farið að salta á öllum
stöðvunum, sem nú teygja sig æ lengra út með firðinum og það er asi á
fólkinu þegar það kemur í matinn; margir bílfarmar vinnuklædds fólks, sem
hraðar sér úr bílunum í matstofurnar og aftur á vinnustað.
í dag er Seyðisfjörður nokkurs konar Klondike, þar sem gullæðið hefur
sett allt á annan endann, og þar sem fyrir nokkrum árum ríkti friður og ró,
er nú ys og þys, hraði og hávaði. En þegar bærinn er kvaddur birtist allt í
éinu spegilmynd, andstaða hraðans og hávaðans: Spegilmynd kirkjunnar í
ósnum og lítill bátur bundinn við bakkann. Falleg mynd og heillandi og
minnir á það sem blífur. S. Sv.
Þarna eru „tveir stórir“ úr síldinni. Til vinstri er Eggert Gíslason á Sigurpáli,
og til hægri Sveinn Benediktsson.
Hilmar Björgvinsson bíður á bryggj-
unni.
Síld á
Seyðisfirði
sýnilega að leggja að landi hinum
megin f jarðarins og við fréttum að hann
sé á leiðinni til Haföldunnar.
Söltun er enn þá ekki hafin í dag
hjá Haföldunni en fólkið er að tínast
að og Hilmar Björgvinsson stendur í
fullum herklæðum á bryggjunni, til-
búinn að taka á móti ásamt mönnum
sínum.
Eggert Gíslason, aflakóngur er í
stýrishússglugganum og gárar frá skip-
inu falla upp í fjöruna með jöfnu milli-
bili meðan skipið kemur að bryggju-
hausnum.
Stórsíldarsaltandinn, Sveinn Bene-
diktsson kemur niður bryggjuna og leið-
ir litla ljóshærða stúlku við hönd. Lítil
hönd í stórri hendi og hún hverfur til
Sveins full trúnaðartrausts þegar hún
er ávörpuð' á erlendu tungumáli. Hún
er sex ára, dóttir Ólínu Þorleifsdóttur
og Björgvins Jónssonar. Hafaldan er sú
síldarstöð sem flestar tunnur hefur
saltað í sumar, þegar er hér komið
eitthvað yfir tuttugu og tvö þúsund.
Eggert á Sigurpáli kemur upp á bryggj-
una og segir við Svein: „Hvað andskoti
ertu fínn í dag.“ „Nú, ég hef nú ekki
séð þig í jakka fyrr í sumar,“ svarar
Sveinn. Þeir ganga upp bryggjuna
10
FALKINN