Fálkinn - 09.10.1963, Blaðsíða 15

útskýrði írú Gregg. „Svo að þú get-
ur skilið, að pilsin hennar eru alls
ekki venjuleg pils.“
„Já, jæja,“ andvarpaði herra
Gregg, „ég er nú ekkert sérlega
spenntur fyrir þessu, en ef þú hefur
ánægju af því, þá . .“
Frúin þrýsti handlegg hans. „Þú
verður ábyggilega í miklu betra
skapi, þegar þú færð þér drykkinn
þinn,“ sagði hún, og með þögn sinni
samþykkti hann þetta sjónarmið
hennar.
Búðin reyndist lítil, en mjög
smekkleg. Á glerhurðinni stóð með
gylltum skrifstöfum „Linda Verme-
ulen“ og fyrir neðan með gotnesk-
um stöfum ,TÍZKUHÚSIГ. Þau
gengu inn. Öll innrétting, — veggir
skilrúm og teppi, — var úr mús-
gráum lit. Eina skrautið var nokkrir
kristalsvasar með alparósum. Smekk-
lega klædd kona á fimmtugsaldri
kom á móti hjónunum, og ljómaði
öll af elskulegheitum. „Góðan dag-
inn, hvað get ég gert fyrir yður?“
spurði hún.
„Góðan daginn. Ég er kunningja-
kona frú William Vogler. Eruð þér
ef til vill frú Vermeulen?" sagði frú
Gregg með ósvikinni samkvæmis
rödd.
„Jú, reyndar, það er ég,“ sagði
konan. „Ó, þér þekkið frú Vogler!“
Frú Gregg kynnti nú sig og mann
sinn, og frú Vermeulen sagði: „Nei,
en hvað það var sætt af ykkur að
líta hérna bæði inn!“
Framhald á bls. 31.
Kvöld nokkurt, ekki alls fyrir löngu, hittust hjónin á Barclay-
hótelinu. Mörgum vikum áður höfðu þau pantaS aSgöngu-
miSa á Imperialleikhúsinu, og þau hlökkuSu mjög til sýn-
ingarinnar. Um leiS og herra Gregg stóS upp til þess aS heilsa
konu sinni, sagSi hann: ,,Þetta hefur veríS ljóti dagurinn.
ViS skulum strax koma okkur aS borSi og fá okkur drykk."
Hann þreif hattinn sinn og frakkann og arkaSi af staS í átt
til veitingasalarins, eins og þyrstur klár, sem hefur séS
svalandi læk.