Fálkinn - 21.10.1963, Blaðsíða 13

LEYNIVOPNID
farið í vitlausa átt og jafnvel hitt kafbátinn. En við vorum ekki
hræddir...“
Nokkrum sekúndum eftir að fyrsta eldflaugin var ræst, ráku
mennirnir í landi upp fagnaðaróp. Eldflaugin kom upp úr sjónum
og þaut upp á við móti Eystrasaltshimninum í 45 gráðu halla.
Fréttin var send síðdegis til hinna djörfu um borð í Z-45. Og
hinum eldflaugunum var einnig skotið — einni af annarri — og
með sama árangri: allar fóru þær rétta braut að marki sínu fleiri
kílómetra í burtu.
Fyrir Von Braun var þetta nýr sigur á sviði eldflaugarannsókna.
Dornberger hershöfðingja var þetta ný fjöður í hattinn, og hann
brosti að þeirri hugsun, hvílík ánægja það yrði fyrir hann, að skýra
flotaforingjaráðinu og hinum háu herrum í Berlín frá hinu nýj#
þýzka undravopni. Og kafbátsforinginn Steinhoff neri saman hönd-
unum af gleði og talaði stanzlaust um þau mörk, sem hann ætlaði
að hæfa — New York, Boston, New Orleans, Glasgow, Liverpool —
jafnvel líka London.
Sérfræðingarnir í Peenemiinde fóru nú að ræða líkurnar á
því að smíða eldflaugavopn handa kafbátum Þýzkalands. Ýmsar
gerðir af eldflaugum voru athugaðar, bæði með fljótandi og föstum
brennsluefnum og herfræðingar sátu sveittir við að reikna út á
hvaða mörk mætti skjóta kafbátaeldflaugum. Samtímis luku Stein-
hoffbræðurnir við hinar tæknilegu skýrslur sínar og Dornberger
hershöfðingi gat loks snúið sér til yfirstjórnar Hitlers í Berlín og
tilkynnt, að hinir ágætu sérfræðingar hans hefðu fundið upp nýtt
hefndarvopn — hræðilegra og áhrifameira en bæði V—1 og V—2.
Hér hafði Þýzkaland eignazt V—3, vopnið sem myndi sköpum
skipta í styrjöldinni og koma þýzkum sigri heilum í höfn.
Sérfræðingarnir og Steinhoff kafbátsforingi fengu strax skipun
um að mæta hjá flotaforingjaráðinu í Berlín og bak við luktar dyr
hófust samningar og viðræður um hið nýja vopn.
Þess var krafizt, að allar áætlanir og útbúnað allan, sem kom
frá stöð hersins í Peenemúnden. yrði að láta tilraunastöð landgöngu-
liðsins í té til nánari rannsóknar. Dornberger hershöfðingi hélt því
fram, að þetta þýddi seinkanir. Þýzkaland vantaði hið nýja vopn
streix. Og hér var unnt að setja framleiðsluna í fullan gang á
skömmum tíma, ef áætlunin væri einungis lögð undir
Peenemúnde. Þar hafði herinn tækifæri til verksmiðju-
framleiðslu og fleiri þúsund manns af verkfræðingum
og tæknifræðingum.
Nei, kemur ekki til mála, sögðu flotaforingjarnir. Það
vantaði nú bara að þýzki flotinn léti landkrabba amíða
fyrir sig vopnin. Hinir stoltu og íhaldssömu flotaforingj-
ar gáfu það fyllilega í skyn, að það væri ekki einu
sinni til umræðu, það væri algjörlega óhugsandi. Þeir
kröfðust þess, að herinn léti flotann strax hafa áætl-
unina — án frekari umræðna. Því að tilraunin hafði
verið gerð á kafbáti flotans og raunverulega var það
yfirsjón af Steinhoff lautinant að snúa sér til Peenemúnde
á bak við hina háu herra í Berlín.
Framhald & bls. 28.

Þannig hugsar brezkur teiknari sér brezkan Polariskafbát. Fyrsti brezki eldflaugakafbáturinn verður tilbúinn 1968. Kafbát-
urinn verður 7000 tonn og á að vera búinn sextán Polarisskeytum.