Fálkinn - 25.11.1963, Blaðsíða 20

20 FALKINN
LITLA STUL
Allir sem komnir eru á miðjan aldur vita hve geysilega
Reykjavík hefir breytzt á s. 1. þrjátíu árum og ekki hefir
bæjarbragur og daglegt líf borgarbúa breyzt minna. Allt hefir
þetta tekið gagnerðum stakkaskiptum. Reykjavík hefir á þess-
um tíma vaxið úr smábæ í heimsborg. Því þótt höfuðborgin
okkar státi ekki af milljónum íbúa, heldur tugum þúsunda,
þá er það staðreynd, enda viðurkennd af þeim sem gert hafa f
viðreist og margt séð, að borgarbragur í Reykjavík dagsins
í dag er um margt heimsborgarlegri en margfalt stærri borga
1 nágrannalöndunum, jafnvel þótt höfuðborgir séu eins og
hún. í dag þykir það iitlum tíðindum sæta þótt stúlkur taki
að sér ýmis störf sem karlmönnum var einum falið fyrir þrem
áratugum. Það þykir varla lengur fréttamatur þótt þær stjórni
flugvél. En áður og fyrr var þessu öðruvísi farið og það þóttu
fréttir í bænum þegar kornung stúlka var allt í einu komin
með einkennishúfu á höfðuðið og farin að aka sendiferðabíl
um bæinn þveran og endilangan.
Þessi stúlka heitir Hulda Gunnarsdóttir og hún er fyrir
löngu hætt að aka sendibílnum. Hún er verzlunarstjóri í Véla
og raftækjaverzlunínni í Bankastræti og þótt hún sé alla
daga önnum kafin við að selja hin aðskiljanlegustu rafmagns-
tól og lampa, féllst hún samt á eftir fortölur að segja mér
frá því þegar hún ók Svana-bílnum.
— Ég var nýkomin heim frá Kaupmannahöfn, en þangað
fór ég fjórtán ára og var ytra næstum 4 ár, þegar pabbi bauð
mér með sér austur að Hæli í Hreppum. Mér fannst leiðin
löng og vegurinn slæmur og ég var að segja við pabba að
það væri slæmt að ég skyldi ekki geta hvílt hann við akstur-
inn. Pabbi hafði nú ekki mikla trú á aksturshæfileikum
mínum þá, enda er hann sjálfur afbragðs ökumaður og hefir
verið heppinn alla tíð. Hann gerði því ekki mikið úr þessu
masi þarna á leiðinni austur Flóann. Ég fór þá að biðja hann
sð kenna mér á bíl, þó ég hefði ekki haft neinn áhuga fyr'ir
því áður. Pabbi sagði: ,,Ef þú manst hvað þessir hlutir
heita á morgun, þá skal ég kenna þér á bíl.“ og hlutirnir
voru kúpling, bremsa og gírarnir. Við ókum austur og auð-
vitað var ég búin að gleyma þessu á leiðarenda. Morguninn
eftir fór ég svo að rifja þetta upp og það hafðist á endanum.
Mín fyrsta ökuferð undir stýri var svo niður traðirnar á
Hæli þennan dag. ( *
Námið gekk nú heldur hægt og pabbi leyfði mér ekki að
keyra nema úti á vegum; hann tók sjálfur við stýrinu við:
Elliðaárnar. Þegar þetta var, vissi ég ekki um annað kven-
fólk sem ók bíl, en Katrínu málara. Það var sem sagt ekki í: »
tízku að kvenfólk æki bílum.
Það var mikið atvinnuleysi í Reeykjavík um þessar mund-
Efst til vinstri: Hulda Gunnarsdóttir.
í miðið: Svanabíllinn á Skólavörðustígnum, húsið í baksýn er f
hús Hvítabandsins.
Neðst: Svanabíllinn, og sést vel svanurinn, sem málaður er
aftan á hann. •