Fálkinn - 25.11.1963, Blaðsíða 24

SNABRS
8KRIFAR
Um skírn barna og fleira
Ég vil byrja þennan þátt á
því að mmnast á bréf, sem blað-
inu hefur borizt, varðandi síð-
asta þátt minn. Eftir þvi sem
ég fæ bezt séð, þá er bréfritar-
arinn kona. Hún sagði að það
væri ekkert sniðugt þótt fólk
dytti á bakið og ótugtarskapur
að hlæja að slíku. Þá sagði hún
einnig i bréfi sínu, að ég væri
leiðinlegur og þykir mér það
nokkuð djúpt tekið árinni hjá
henni, þegar tillit er tekið til
þess að ég þe.vki hana ekki
neitt. Hún sagði þetta að vísu
ekki berum orðum, heldur að
ég hafi ætlað mér að vera fynd-
inn en mistekizt. En eins og
hver maður getur séð þá er
þetta ekki annað en fínt orða-
lag yfir þessa meiningu. Hins
vegar skilst mér að þessi kona
hafi ætlað að skemmta sér við
lestur sögunnar af Boga en sú
tilraun hennar mun hafa mis-
tekizt með öllu og það er ekki
gott. Og það er heldur ekki
gott, þegar fólk rýkur upp til
handa og fóta með bréfskrift-
um og fleiru, þó það geti ekki
skemmt sér. Það hlýtur þess
vegna eitthvað annað og meira
að koma til. En eins og hver
maður getur séð, þá er þetta
ekki annað en fínt orðalag hjá
mér á því að þessi kona, sem
skrifaði mér bréfið, kunni að
vera leiðinleg.
Ég hef aldrei hlegið að því,
þótt fólk detti á bakið, eða aft-
urendann, eins og það er stund-
um kallað. Ég er konunni alveg
sammála því, að það sé ótukt-
arskapur og mér er einnig Ijóst
að slíkt getur haft hroðalegar
afleiðingar í för með sér. Ég
þekki mann sem gerði það einu
sinni, og það kom honum í koll.
Þessi maður heitir Kolbeinn
og er vinur minn. Þegar hann
óx úr grasi tók að bera á því
að hann væri prakkari. En
prakkari er það kallað, þegar
reynt er að hafa svolítið gam-
an af náunganum. Þó er ekki
hægt að segja að kveðið hafi
rammt að þessu, heldur hitt að
Kolbeinn var einkar óheppinn
1 þessari starfsemi sinni.
Fyrsta verulega praiíkara-
strikið gerði Kolbeinn, þegar
UIVi SKÍRIM SMÁBARNA OG FLEIf-l
hann var skírður, og það ber að er enn) stæði uppá stol á stofu-
játa að ekki var það beint gólfinu og sagði sjálfur til
heppilegt eins og sakir stóðu. nafns. Umhverfis sátu svo og
Nú vita allir, að börn eru stóðu fjölskyldumeðlimir, eftir
skírð mjög ung og án þess að því sem húspláss og stólar
þau hafi raunverulega hug- leyfðu.
mynd um hvað er að gerast..
Þetta er eins og einhver sagði
að klína nöfnum á varnarlaus
börn, nöfnum sem þau verða
þó að ganga með um lífstíð.
Kolbeinn var undantekning í
þessum efnum. Hann var ekki
skirður fyrr en hann var fimm
ára gamall og hafði þess vegna
einhverja hugmynd um það,
sem fram fór.
Upphaflega hafði verið gert
ráð fyrir því að Kolbeinn (sem
þá var alltaf kallaður Kolli og
Athöfnin gekk alveg eftir
áætlun,þar til Kolli skyldi segja
nafnið. Þegar presturinn spurði
eftir nafninu, gerði Kolli sína
fyrstu verulegu uppreisn. f stað
þess að segja Kolbeinn sagði
hann það nafn eitt, sem hann
vildi heita, en það virtist ekki