Fálkinn - 26.10.1964, Blaðsíða 34

Einangraiargler
Framleitt einungis úr úrvals
gleri. — 5 ára ábyrgð.
Pantið tímanlega.
KOIRKIOJAIM H.F.
Skúlagötu 57. — Sími 23200.
NÝJUNG frá
ÚLTRfltLftSH Mascara
geni augnhárin eins löng og silki-
og frekast veröur á kosið.
ULTRA-LASH gæö-
ir augnhárin mjúkri
lengd án þess að hau
verði óþjálli. Hinn
frábæri Taper-bursti
lengir þau og gerir
silkimjúk um leið
og hann litar hvert
hár á hlið og bak.
ULTRA- LASH
storknar ekki, smitar,
rákar, óhreinkar eða
flagnar. Hann er voð-
felldur, vatnsfastur
og lyktariaus ... eng-
ar áhyggjur af gljáa,
lausum eða hlykkjuð-
um hárum. Þvæst af
á svipstundu með Mayucnne
Mascara uppleysara. i þrem hríf-
andi litbrigðum: Flauelssvörtum,
eirbrúnu og myrkbláu.
IVIaybeiline
alltaf hið vandaðasta og bezta
til augnfegrunar.
semdir fyrir því að veiðiþjóf-
arnir og glæponarnir séu í
þann veginn að ráðast til at-
lögu í nótt áður en regntíminn
byrjar. Þar eð tungl er fullt
þurfa þeir enga ljóskastara.
Þeir geta ekið vörubílnum hér
inn í Veleba nokkrum kíló-
metrum fyrir sunnan Poinsettia
og ekið yfir svæðið gegnt
landamærunum. Milli Zeekoei
og Hlarutánna geta þeir byrj-
að með allsherjar stórslátrun.
Leiðin er full af villibráð. Síðan
geta þeir farið í áttina að bú-
garði Boryslawskis og þaðan
veginn til Jóhannesarborgar.
Van Wyk skoðaði kortið með
Andrew.
— Það er mögulegt, sagði
hann. — Á þessum árstíma
er auðvitað annaðhvort að
hrökkva eða stökkva. Hvað
hafið þér hugsað yður að gera?
— Ráðast til atlögu gegn
þeim í nótt. Takið nokkra menn
með yður í lögreglubílnum. Ég
fer í jeppanum með tvo menn.
Við verðum líka að vera vel
vopnum búnir.
— Já, víð verðum að hafa
næg skotvopn.
— En svo er mál með vexti,
sagði lögreglustjórinn hálf
niðurlútur, að ég á ekki hægt
um vik og þó veit heilög ham-
ingjan að það er ekkert sem
ég vildi frekar en ráðast að
þessum bandíttum. En sem sé:
ég er tilneydur að bíða eftir
áríðandi samtali við Pretoriu
og ég býst varla við því fyrr
en í kvöld eða nótt_____
— En þegar svona stendur
á hljótið þér að láta það ganga
fyrir öðru, sagði Andrew.
— Ef símtalið kemur fyrir
kvöldið, slæst ég að sjálfsögðu
í för með ykkur. Og meðan ég
man: bróðir yðar og unga
stúlkan koma til Láger II i
kvöld. Ég hlustaði á talstöðina
í gærkvöldi, því að ég hélt
kannski að þið væruð orðin
óróleg.
Síminn hringdi og lögreglu-
stjórinn hrökk við.
— Jæja, kannski kemur sím-
talið þarna. Við sjáum til.
•— Halló... Já, þetta er van
Wyk ... Ó, eruð það þér, Bory-
slawski... til Andrew Miller..
það vill svo til að hann er
staddur hérna hjá mér...
Hann rétti tólið að Andrew.
Lögreglustjórinn sá að and-
litssvipurinn breyttist smám
saman og gleðibros færðist yfir
andlit Andrews. Loks lagði
hann niður símann.
— Þau eru heil á húfi, guði
sé lof. En þetta hefur sannar-
lega verið mikil eldraun. Rusty
kom að búgarði Baryslawskis
og hafði meðferðis sérstaklega
fallegar og miklar fílstennur.
Hann er sagður hafa ráðið
niðurlögum Dumelu.
Van Wyk sagði: — Það hefur
verið voðalegt fyrir ungfrú
Lang, vinkonu yðar.
Andrew hallaði sér áfram.
— Hvað eigið þér við „vinkonu
mína.“
— Heyrið mig nú, Miller,
hafið þér gleymt að það var
ég sem hef komið skeytunum
ykkar til skila. Þér getið ekki
slegið ryki í augun á mér.
— Satt að segja var ég bú-
inn að gleyma því. Eða ég
hafði ekki hugsað út í að þér
mynduð túlka það á þennan
hátt.
Það hafði verið kjánalegt að
vona að enginn vissi um sam-
band þeirra Alice nema bróðir
hans og systir, hugsaði Andrew
með sér.
— Ég túlkaði það bara
þannig að þér og ungfrú Lang
væruð mjög nánir vinir, sagði
van Wyk. í fyrstu hélt ég að
hún væri kannski sérlega kær
frænka____,
— 1 fyrstu ...?
— Seinna komst ég á aðra
skoðun.
— Hvers vegna?
— Ég heyrði ykkur tala
saman í fyrrakvöld í talstöð-
inn — og ég hugsaði með mér
að þannig töluðu engir ættingj-
ar hvor við annan. Og ég hugs-
aði með mér að hr. Miller hefði
þarna náð' sér í fína enska
dömu. Hún hafði mjög við-
felldinn og fallegan málróm, ef
mér leyfist að láta þá skoðun
mína í ljós.
Andrew rak upp hlátur. —
Þér eruð meiri leynilögreglu-
maðurinn.
— Já, einmitt, og hún er
hjúkrunarkona, skilst mér,
sagði van Wyk.
Hann tók eftir að Andrew
hrökk við.
— Hvernig vitið þér það?
— Thea litla sagði mér það.
Thea litla á raunar ekki við.
Skelfing hefur litla píslin full-
orðnazt og breytzt á einu ári.
— Það verður ágætt fyrir
Theu að fá aðra stúlku. Hún
er allt of einræn hér og hér er
ekkert af ungu fólki á hennar
reki.
—• Það er öldungis rétt hjá
yður, herra Miller. Og hún fet-
ar sjálfsagt aldrei í fótspor for-
eldra sinna.
Andrew varð hugsað til þess,
þegar Thea hafði sagt honum
frá tilfinningum sínum í hans
garð. Hann mundi hvernig hún
hafði þrýst sér að honum og
kjökrað og hann hafði furðað
sig á tilfinningum þeim og
kenndum, sem hún vakti hjá
honum.
Þegar Rusty og Alice komu
til búgarðsins hafði frú Bory-
slawski til reiðu mat handa
þeim og neitaði að leyfa þeim
að fara þaðan án þess þau
fengju sér að borða. Rusty af-
þakkaði ákveðið.
— En sherryglas handa ung-
frú Lang og bjór handa Rusty
sagði hún.
Rusty hló. — Við vorum að •
enda við að drekka vináttuskál
með höfðingjanum.
Frúin gretti sig. — Þá veitir
ekki af einhverju til að taka *»
bragðið. Hvernig leizt yður ,á
höfðingjann gamla, ungfrú
Lang?
— Ég vorkenndi honum,
svaraði Alice. — Ég sá ekki
betur en hann væri hér um bil
blindur.
Boryslawski leit snöggt á
hana. — Hvers vegna haldið
þér það?
— Haiin þreifaði og fálmaði
í kringum sig. Og hann var í
sífellu að taka af sér gleraug-
un og þurrka þau. Einu sinni
veitti ég því athygli að sjáöldr-
in voru nær alveg hvít.
— Hamingjan góða, svo að
þér takið bara eftir öllu! frú
Boryslawski setti glas hjá
Alice. — Ég vona að yður geðj-
ist að sætu sherryi — mér
finnst það gott. Maðurinn minn
vill heldur þurrt sherry, en ég
segi nú alltaf að kvenfólk vilji
heldur hafa það sætt. En þér j?
hafið reyndar rétt fyrir yður |
með gamla höfðingjann. Hann
var hjá augnlækni í Jóhannes-
arborg fyrir hálfum mánuði. En
þeir vilja ekki gera uppskurð
á honum — segja að hann
verði að bíða — og það hafa
þeir sagt árum saman. En
Marcus Gottlieb — samstarfs-
maður mannsins míns — þekk-
ir skurðlækni í Sviss, sem hef-
ur gert merkilega augnupp-
skurði. En það mundi náttúr-
lega verða óskaplega dýrt. Það
er ekki að undra þótt höfðing-
inn sé fátækur ...
— Christina! Rusty vantar
meiri bjór!
Konan þagnaði eins og skrúf-
að hefði verið harkalega fyrir
krana. Alice vorkenndi herini
mjög. En frúin virtist jafna sig
furðu fljótt.
— Hérna er meiri bjór,
Rusty — og þú vilt líka Anton,
er það ekki? En ég skil ekjri,
hvers vegna þú getur ekki baétt
sjálfur í glösin. Maðurinn
minn hafði þjóna á hverju
strái í uppvextinum..,
34
FAUK.INN