Fálkinn - 16.11.1964, Page 38

DAGATOL
eru vinsælasta
og
öruggasta
hvem einasta
dag
árshts.
Taliö við okkur
sem fyrst.
FÉLAGSPREENT8IVÍIÐJAN H.F.
SPÍTALASTÍG 10 SÍMI 11640
f.kki lengur tilviljun ...
Þúsundir kvenna um heim- allan
nota nú C. D. Indicator, sviss-
neskt reikningstæki, sem reiknar
út þá fáu daga í hverjum mán-
uði, sem frjóvgun getur átt sér
stað. Læknavisindi 56 landa ráð-
leggja C. D. Indicator fyrir heil-
brigt og farsælt hjónaband, jafnt
ef barnseigna er óskað sem við
takmarkanir þeirra.
Sendið eftirfarandí afklippu
£samt svarfrímerld til
C.D. INDICATOR, deild 2.
Póstiiólf 1238. Heykjavík.
Eg óaka eftir aó fá sendar upplýs-
ingar yöar.
Nafn .............................
Heimilisf. ........................
(Vmsamlegast skrifiö meö bökst.)
mega treysta.
— Og mér léttir satt að segja
mjög við þá tilhugsun, sagði
Rondella.
— En það, sem ég fagna
mest, er að við verðum von-
andi lausir við prestana næsta
hálfan mánuðinn, sagði félagi
Scamoggia.
Don Camillo hristi höfuðið.
— Ég er ekki alveg viss um
það, félagi. í Sovétríkjunum er
trúfrelsi.
— Trúfrelsi? Ha-ha, hrikti í
Sacamoggia.
— Þú skalt ekki hlægja að
því, félagi. Sovétríkin virða
frelsi.
— Þú heldur ef til vill, að
þar séu prestar enn á kreiki?
Eru þeir ódrepandi?
— Þeir hverfa hljóðlaust,
þegar fátækt og fáfræði er úr
sögunni, sagði Peppone. — Fá-
tækt og fáfræði er lífsbrauð
þessara svörtu hrafna.
Don Camillo var rólegur og
alvarlegur í bragði.
— Félagi og þingmaður.Þú
veizt það betur en ég, að fátækt
og fáfræði hefur verið útrýmt
í Sovétríkjunum fyrir löngu.
Ef prestar eru þar til enn,
stafar það af því, að þeir hafa
enn vald yfir fólki og framhjá
þeim verður ekki gengið.
— Hvað hafa þeir fram yfir
aðra menn? spurði Scamoggia.
— Eru þeir ekki af holdi og
blóði eins og annað fólk?
— Nei, sagði Peppone
hvasst. Þeir eru ekki eins og
annað fólk. Þeir eru úrkast
mannkynsins á jörðinni. Þeir
eru heiglar, svikarar, hræsn-
arar, baktjaldamenn og þjófar.
Jafnvel eiturnöðrur víkja úr
vegi fyrir prestum af ótta við
bit.
— Nú ofgerir þú, félagi,
sagði Don Camillo. — Reiði
þín í garð presta hlýtur að
stafa af persónulegri reynslu.
Segðu mér eitt, hefur prestur
gert eitthvað mikið á hluta
þinn?
— Nei, prestar eru ekki
færri um að vinna mér mein,
sagði Peppone. — En prestur
hefur heldur aldrei gert mér
neitt gott.
— Ekki einu sinni prestur-
inn, sem skírði þig?
— Ég var nú aðeins sjö daga
gamall þá.
— En presturinn, sem gifti
þig? spurði Don Camillo.
— Vertu ekki að skeggræða
þetta við hann, félagi, sagði
Scamoggia hlæjandi. — Þessi
félagi er þrætugjarn. Hann
vill alltaf hafa síðasta orðið.
Svo sneri hann sér að Don
Camillo og bætti við:
— Félagi, þú ert maður að
mínu skapi. Þú veizt, hvað þú
ert að tala um, og ég er viss
um, að þér er jafnilla við prest-
ana og okkur hinum.
Scamoggia hellti víni í papp-
írsbikara og mælti fyrir skál-
um!
— Skál Sovétríkjanna.
— Niður með auðvaldssinn-
ana, sagði félagi Rondella.
— Fjandinn hirði prestana,
þrumaði Peppone og horfði fast
í augu Don Camillos.
En um leið og Don Camillo
lyfti bikar sínum, rak hann
tána fast í sköflung Peppones.
Komið var miðnætti, þegar
lestin kom að landamærunum.
Tunglið var fullt og varp-
aði silfurbirtu á fjallaþorpið.
Ferðamennirnir sáu blika á
sléttuna fyrir neðan, þar sem
áin lá eins og silkiband með
mörgum hliðargreinum. Þar
sáust líka borgir, sem líktust
stjörnuþyrpingum til að sjá.
Don Camillo stóð við stöðvar-
glugga og horfði yfir þetta svið
og reykti vindil sinn. Peppone
kom til hans, og þegar hann
hafði horft út um gluggann
litla stund, leið andvarp frá
brjósti hans.
— Mér er sama, hvað fólk
segir, en mér er nú þannig inn-
an brjósts, að ég finn til ástar
á landi mínu, þegar ég er að
yfirgefa það.
— Félagi, þetta eru úreltar
tilfinningar og fordæmanleg
þjóðerniskennd. Gleymdu ekki
þeim sannleika, að heimurinn
allur er föðurlánd okkar.
— Jæja, einmitt það, en
hvers vegna vilja þá svona
margir fara til tunglsins?
spurði Peppone hugsandi.
— Félagi, athygli mín var
bundin við annað, svo að ég
heyrði ekki spurningu þína vel,
sagði Don Camillo.
— Jæja, það var eins gott,
tautaði Peppone.
Framhald í næsta blaði.
Hekluð kápa . . .
Framhald af bls. 40.
Hettan: Fitjið upp 53 1. og
heklið 22 umf. mynstur.
Frágangur: Spennið allt út
og leggið það milli rakra
stykkja, látið þorna. Saumið
saman erma- og hliðarsaumana.
Saumið hettuna saman í hnakk-
nn. Heklið eina röð af fl. I
kringum hálsmálið, því næst
gataröð, en farið þá yfir aðra
hverja 1. svo að hálsmálið
flái ekki. Saumið hettuna við
kápuna og dragið band í gegn-
um gataröðina. Búið til dúsk
og festið hettuna. Festið 2
hnappa á vinstri boðanginn og
varpið kringum hnappagötin.
Saumarnir pressaðir lauslega.
Einangru*nargler
Framleitt einungis úr úrvals
gleri. — 5 ára ábyrgð.
Pantið tímanlega.
KORKIÐJAIM H.F.
Skúlagötu 57. — Sími 23200.
38
falkinn