Fálkinn - 12.04.1965, Blaðsíða 23

Franskbrauð og rauð-
vín hljóta að halda
lífinu í mörgum
„Þetta var nú eiginlega ekki
mitt „eigið heimili“. Við leigð-
um íbúðina með húsgögnum,
ég key’"' 'iúns potta, pönnur
og an vegis. Það er svo
takma vað borgar sig að
eiga aí þegar maður má
búast við að vera á sífelldum
flækingi eins og vinna Ronnies
krefst.“
„Þegar þú fórst að elda mat-
inn, var hann þá franskur,
enskur, kínverskur — eða
kannski íslenzkur?“
„Ronnie er alinn upp við
míkið kryddaðan mat, þannig
að ég hef reynt að hafa dálítið
„austrænan blæ“ á matnum.
Ég kunni lítið til slíkrar matar-
gerðar, en bóndinn hefur verið
mér svo hjálpsamur, þannig að
nú gengur það svo vel, að hann
segir að ég sé búin að ná hon-
um í matargerð — og það þarf
nú svolítið til! Annars finnst
mér afskaplega gaman að fara
í matarbúðir hérna, það er
hægt að fá svo margt gott.
T. d. allt kjötið, minnstu ekki
á það. En verðið, það er alveg
óskaplegt. Satt að segja skil ég
ekki, hvernig almenningur
hérna í Frakklandi fer að því
að lifa eins og launin eru nú
lág. Ég held að franskbrauðið
og rauðvínið hljóti að halda
lífinu í mörgum. Það er það
ódýrasta sem hægt er að fá
matarkyns."
„Ef mat þá skyldi kalla. En
það er fleira dýrt hér en mat-
ur.“
íbúðin kostar tíu
þúsund íslenzkar
„Þurfið þið ekki að eyða
miklu í húsaleigu?“
„Jú, og það er nú það sem
okkur finnst verst af öllu
hérna — að þurfa að láta svona
mikinn pening beint í annarra
vasa. Við verðum nefnilega að
leggja eitthvað til hliðar til
að eiga seinna meir, þegar við
setjumst fast að einhvers stað-
ar. Þessi íbúð, sem við höfum
haft síðan ég kom heiman frá
íslandi í fyrra með Robert ný-
fæddan, kostar ekki- minna en
sem svarar tíu þúsund íslenzk-
um krónum á ámnuði, fyrir
utan rafmagn og síma. Þrjú
herbergi, eldhús, bað, allgóð
húsgögn — en ekkert þvotta-
hús, enda tíðkast nú slíkt ekki
í frönskum húsum. Hér mega
aumingja húsmæðurnar þvo
allt og þurrka í eldhúsunum,
eins og það er nú huggulegt
þegar vatnið úr fötunum lekur
niður á matarborðið. En þær
eru vanar þessu og virðast ekki
gera kröfur til neins betra.
Það er eitthvað annað en heima
á íslandi, þar sem allt er gert
til að létta húsmæðrunum störf-
in. — Við erura búin að vera
á sífelldum hlaupum í leit að
einhverju ódýrara, en allt sem
við höfum séð er á sama verði
eða dýrara. Að vísu er hægt að
fá ódýrari íbúðir, en þær eru
þá í gömlum húsum, kaldar
og rakar og í slíku er ekki
hægt að búa með lítið barn.
Það var svo komið, að Ronnie
var að hugsa um að reyna að
fá aðsetur sitt flutt til Þýzka-
lands, því að hann þarf hvort
sem er svo oft að fara þangað
vinnu sinnar vegna. En nú þarf
hann ekki lengur að hugsa um
það — það hefur annað og
betra komið til.“
„Jæja, hvað er það?“
„Við förum hvorki meira né
minna en til Rómaborgar sjálfr-
ar eftir tæpan mánuð. Ronnie
var boðið að vinna þar um
tíma, eitt ár og kannski meira
og hann sagði auðvitað já. Ég
hlakka afskaplega mikið til að
fara þangað, mér leizt svo vel
á það sem ég sá af ítalíu þegar
við fórum þar í gegn. Mér virt-
ist fólkið svo aðlaðandi og al-
mennilegt.“
„Hvaðan voruð þið að koma,
þegar þið fóruð gegnum Ita-
líu?“
„Frá Grikklandi. Fjölskylda
Ronnies á land og hús á eyj-
unni Ios, sem er um það bil
miðja vegar milli Aþenu og
Krítar. Við vorum þar um tíma
í hitti fyrra, ferðuðumst um
eyjuna á ösnum og nutum alls
þess sem þar er að njóta. Eyj-
an er ennþá svo óspillt af ferða-
mönnum, ef svo má segja, fólk-
ið hefur ekki enn lært að nota
sér ferðamenn og tekur manni
því opnum örmum, gefur
manni blóm og vill allt fyrir
mann gera. Þarna er afskap-
lega margt gamaldags miðað
við það sem maður á að venj-
ast, og enn er haldið við ýms-
um gömlum siðum og venjum.
T. d. er trú, að ef spýtt er við
fætur barna þá reki maður með
því alla illa anda á brott. —■
Eftir þessa Grikklandsdvöl er
ég alveg veik í gríska tónlist
og gríska dansa.“
Framh. á bls. 25.
FALKINN
23