Fálkinn - 12.04.1965, Blaðsíða 35

Texti wr/ teihnintftír:
Jittfjntir Tnr
JLjtisntyntlir :
Sitfitrjjtnt .Jtthttn n ssttn
Hér húka kumbaldar grásleppuveiðara,
og láta lítið yfir sér.
... og hauskúpu af stórgrip, og tyllum fjöður hjá.
»
m
húsahverfi hafi ennþá myndast
á nesinu, en húsin standa á
víð og dreif, og nokkur býli
eru enn við lýði, með því sem
fylgir, húsakosti, búsmala og
ræktarlandi.
YIÐ leggjum leið okkar eftir
einum af hinum mörgu veg-
arspottum, sem liggja af aðal-
veginum. Þessi liggur til vest-
urs og endar við sjóinn. Frammi
við fjöruna stendur hús sem
vekur furðu okkar, og ekki að
ástæðulaus. Útveggir þess eru
hlaðnir úr lítt sorfnu grjóti,
sem virðist tekið úr fjörunni
fyrir neðan, svo og garðurinn
í kringum húsið. Ógerlegt er
að átta sig á, hvort hús þetta
er aftan úr grárri forneskju,
eða hlaðið í fyrra. Það er ekki
í neinum stíl, ef svo mætti
segja, nema ef vera kynni svo-
nefndum sveitabæjarstíl, en
húsið er með tveim samliggj-
andi burstum.
Að horfa á það gleður aug-
að, hleðslan er vel gerð og vek-
ur mann til þeirrar hugsunar
hvort það muni svara kostnaði
að byggja svona hús, þó svo
að byggingarefnið sé ekki nema
part úr steinsnari frá.
Þegar sjór brimar við grýtta
fjöruna framundan, hlýtur að
gefa yfir húsið, svo framarlega
stendur það.