Fálkinn - 12.04.1965, Blaðsíða 48

HUSI
SMIÐUM
BYGGINGAR ERU DÝRAR-
TRYGGINGAR ÓDÝRAR.
Hverjum húsbyggjanda er
brýn nauðsyn að tryggja þau
verðmæli er hann skapar;
ennlremur ábyrgöina, sem
hann stofnar til, meöan húsið
er f byggingu.
ALMENNAR TRYGGINGAR S
PÓSTHÚSSTRÆTI 9 SlMI 17700
er, að hann henni til skemmt-
unar tefldi við hana skák, og
margsinnis bað hann mig að
gjöra sama henni til gamans,
sem ég og gerði.“ Lýsing þessi
af háttum á heimili amtmanns
sumarið 1722, sýnir vel, að allt
virðist hafa farið með felldu.
að minnsta kosti á yfirborðinu
milli hjónaleysanna á Bessa
stöðum, þó að amtmaður skirrð-
ist við að fullnægja hæstarétt-
ardóminum um hjónavígslu,
sem honum hefur sennilega
aldrei verið til skaps eða ætl-
unar. En brátt bar meira til
um hagi þeirra, er skipti al-
gjörlega sköpum milli þeirra,
svo örlög urðu grimm í atvik-
um og ótíðindi urðu í full-
komleika hins hryllilegasta.
í kauptíð sumarið eftir bjóst
Fuhrmann amtmaður til ferðar
frá Bessastöðum, og þóttust
menn kenna, að eitthvað ó-
venjulegt stæði til um ferð
hans. Hann sneri ferð sinni
suður með sjó og stefndi til
Grindavíkur, en þar var í þann
mund verzlun talsverð og kaup-
sigling. Segir ekki af ferð hans
fremur. En hann kom aftur
heim til Bessastaða með unga
s' úlku danska, Karenu að
nafni, dóttur Katrínar Hólms,
ráðskonu sinnar.
Eins og fyrr var sagt, bendir
ferð og atvik í Nesferð Karen-
ar til þess, að þau Fuhrmann
og Karen hafi þekkzt áður en
hann fór til íslands, því að
annars hefði Katrín ekki lagt
svo mikið upp úr því að
Schwartzkopf næði ekki til
landsins. Líklegt er, að eldri
Hólm hafi hvatt amtmann til
þess að fá dóttur sína til lands-
ins, svo að hún þyrfti ekki að
óttast, að amtmaður kvæntist
Schwartzkopf. Enda kom það
brátt á daginn, að hagur henn-
ar gjörbreyttist, eftir að yngri
Hólm var komin til landsins,
enda gerðist alldátt með
Karenu og Fuhrmanni amt-
manni, sem nánar verður greint
frá.
Framh. í næsta blaði.
• Stúlkan á gulu
kápunni
Framh. af bls. 29.
Og þá varð henni aftur hugs-
að til miðans með símanúmer-
inu.
Hún dró hann upp úr tösk-
unni. Hún las númerið og báða
upphafsstafina A. J.
Sennilega hafði Alice Jackson
sagt; „Við skulum hafa sam-
banda seinna — hringdu ein-
hvern tíma í mig!“ Og svo hafði
hún fengið henni miðann.
Loren valdi númerið, sem stóð
á miðanum.
Meðan hún beið, velti hún fyr-
ir sér, hvernig hún ætti að af-
saka sig við Alice Jackson —
og um leið komast að, hvað
hefði í raun og veru komið fyr-
ir...
Að lokum var tólinu við hinn
endann lyft upp.
Og síðan heyrði Loren ópers-
ónulega rödd;
„Þetta er á símstöðinni. Núm-
erið, sem þér eruð að hringja
i, er ekki í notkun."
Loren lagði á og leit enn einu
sinni á miðann.
Kannski var þetta skakkt
númer?
Hún hringdi aftur, í þetta sinn
hægt og varlega.
Og enn heyrði hún ópersónu-
legu röddina:
„Númerið, sem þér eruð að
hringja í, er ekki í notkun ...“
Framh. í næsta blaði.
~ Já ég veit aö
Sg var kuldalegur
viö yöur áöur en
ekipiö aökk, en
þegar ég skoöa yö
ur betur, sé ég
hversu émétst«öi-»
lég þér eruöé***
48
• Jámhaus'utn
Framh. af bls. 17.
Jón og Jónas: Nei, leikurinn
fer allur fram á síldarplani.
Við ákváðum að nota alltaf
sama sviðið til að tefja ekki
tímann. Við erum á móti svið-
skiptingum. Gunnar Bjarnason
gerði sviðið af mikilli snilld.
Hann hefur komið fyrir á
sviðinu öllu sem tilheyrir
einu sjávarplássi: samkomu-
húsi, kirkju og gömlum fisk-
verkunarhúsum. Það liggur
meira að segja bátur við bryggj-
una, sem hefst og hnígur. Já,
Gunnar á heiðurinn af þessu
öllu saman.
Fálkinn: Einhver nefndi þjóð-
félagsádeilu . ..
Jónas: Réttara kannski að
segja, að þetta sé mynd af þjóð-
lífinu sem slíku. Annars vil ég
taka það fram, að þótt við höf-
um fengið ýmsar hugmyndir
fyrir austan, þá má ekki bendla
neinar persónur á Norðfirði við
persónurnar í leikritinu. Það
væri alveg út í hött.
Jón: Ég vil benda á, að sá
sem barði saman lögin kann
• ••••• Framh. á bls. 50.
-Hvernig heldurðu
mér færi að vera
útstoppuö....?

V\YJ
X
aö gefa-
fera-.
FALKINN