Fálkinn - 19.07.1965, Síða 41

•’ltú S* 'AR
S(pAM MANM H/STTC
ao Kev«3A'.i
„^NOJ PA&&/V Hv'AR
ÞO FANNST ÞETTA '• 1!
banka í Port- au-Prince og gera
upptækar allar lausar eigur
þeirra. Af öllum helztu útflutn-
ingsvörum, sem eru tóbak, eld-
spýtur o. s. frv. koma inn millj-
ónir króna á ári, en það fer allt
í „sjóði“ forsetans. Ef einhverj-
um tekst að koma upp fyrirtæki
sem gefur arð í aðra hönd, þá
má hann búast við því, að þurfa
einn góðan veðurdag að af-
henda ágóðann til ríkisins, í
þágu varðveizlu lýðræðisins. —
Skattakerfið er einnig lamað.
Verkamaður verður að greiða
25% af tekjunum í skatt, og
þá er varla mikið eftir fyrir
hann til eigin afnota.
Duvalier hefur fram til þessa
notið hjálpar frá Ameríkönum.
Þeir hafa borgað honum 42,5
milljónir dollara, og stórum
hluta þessa fjár hefur verið
varið í uppbyggingu ógnar-
stjórnarinnar.
Árið 1960 gerðu Kúbubúar
tilraun til að ráðast á Haiti. Þá
tóku Ameríkanar Haiti-herinn
í sínar hendur. En árið 1962
uppgötvuðu Ameríkanarnir,
að tvær milljónir dollara af
framlögum til hersins höfðu
horfið í vasa forsetans.
Framfarasinnaðir andstæð-
ingar Duvaliers halda því fram,
að Bandaríkin beri ábyrgð á
því, hversu lengi hann hafi
setið við völd, og hvernig hon-
um hafi tekizt að beita völdum
sínum. En nú í seinni tíð hafa
Bandaríkin skipt um aðferðir,
líka vegna þess, að ríki róm-
önsku Ameríku hafa mótmælt
harðlega stuðningi Bandaríkj-
anna við einræðisherrann. Og
nú eru þeir í Washington farn-
ir að vera varkárari í stuðn-
ingi sínum við Duvalier.
En almenningsálitið í heim-
inum er nær sammála um að
fordæma þá ógnarstjórn, sem
ríkir á Haiti, og óskar þess af
alhug, að einræðisherranum
verði velt úr sessi sem fyrst. En
hingað til hafa allar tilraunir
í þá átt endað með skelfingu,
— og enginn veit hvað verður í
náinni framtíð.
• Omar
Framh. af bls. 26.
lausa unga manns í JÁRN-
HAUS þeirra Múlabræðra?
Mér féll það mjög vel og
hafði mikla ánægju af. Það
er alveg sérstök tilfinning, sem
maður hefur, þegar komið er
fram í svona fjölmennu leik-
riti, sem er algerlega óskilt því
að koma fram einn á sviði.
í einu atriðinu þurftir þú að
lyfta ungri stúlku upp á öxlina
á þér og hlaupa með hana yfir
sviðið og til baka. Segðu mér,
Ómar, var þetta eltki erfitt?
Þetta gekk dálítið erfiðlega
fyrst, vegna skorts á nægum
æfingatíma, en svo kom þetta
prýðilega út, þegar leikritið
var fuliæft.
Varstu nokkuð aumur í öxl-
inni á eftir?
Nei, nei, þetta var, sem bet-
ur fer, létt stelpa og eftir að
mér tókst að lyfta henni upp
þótti ég sjálfsagður í allt svona
lagað og eitt sinn var ég t. d.
fenginn til að lyfta Helgu Val-
týsdóttur, en það gekk ekki
eins vel.
Þegar ég sá leikritið, þá datt
mér í hug, hvað skeður, ef hann
missir stúlkuna, en þetta er nú
kannski dálítið illgjarn hugs-
unarháttur.
Þetta var nú einmitt minn
mikli magaverkur fyrir frum-
sýninguna og á einni sýning-
unni af þessum 25, hálf missti
ég hana. Ég var búinn að
hlaupa með hana yfir sviðið og
átti að taka þar sveiflu mikla,
en þá skeði óhappið, ég gerði
sveifluna full hranalega, þann-
ig að ég missti annan fót stúlk-
unnar niður. Það tók, held ég,
enginn eftir þessu, en þetta
tafði mig og nú skeði það, sem
myndi ske aftur, ef þetta end-
urtæki sig, að það fauk í mig
og ég þreif aumingja stúlkuna
upp með örvæntingarfullu á-
taki, en nú var ég orðinn á eft-
ir áætlun, svo ég hljóp með
hana á miklu spani um sviðið,
en ég átti eftir 2—3 metra að
skipinu, sem ég átti að setja
hana upp á, þegar ég missti tím-
ann. Svo það var ekki um ann-
að að ræða, en henda henni upp
á skipið þarna, sem ég stóð, en
stúlkugreyið var öll marin og
blá í marga daga á eftir.
Þetta var ekki í fyrsta sinn,
sem þú komst fram í sviðsljós-
ið?
Nei, ég hef komið fram í
þrem Herranóttum í Menneta-
skólanum. Nú, svo lék ég líka
í tveim hlutverkum hjá Leii-
félagi Reykjavíkur. Ég var eitt-
hvað um 13 ára þá.
Svo fórstu með aðalhlutverk-
ið í útvarpsleikritinu Grallar-
inn Georg, sem var flutt í þrem
hlutum?
Já, þá voru allir leikarar í
sumarfríum, svarar Ómar litil-
látur og brosir við.
Þessi piltur í útvarpsleikrit-
inu var mikill fjörkálfur. Hef-
urðu kannski oftast leikið þann-
ig hlutverlc?
Nei, ég lék gamlan karl i eitt
skipti, man ég og í þriðja hlut-
verkinu í Herranótt MR lék ég
fífl í Shakesjeareleikritinu
Þrettándakvöld og það er
skemmtilegasta hlutverk mitt.
Þú hefur þá Iátið öllum ill-
um látum eða hvað?
Ég átti að gera það. Annars
var þetta afskaplega gáfað fífl,
þess vegna var erfitt fyrir mig
að leika það.
Viltu sem sagt meina það, að
Ieikari þurfi talsvert til brunns
að bera til að geta leikið viti-
borið fífl?
Já, það má orða það svo.
Annars munaði litlu að þetta
nafn festist við mig í Mennta-
skólanum. Guðni Guðmundsson
sem er afskaplega léttlyndur
kennari, var alveg hættur að
segja Ómar, þegar hann tók mig
upp. Heldur sagði hann allt-
af: „Fíflið lesa“. Og þá byrj-
aði ég auðvitað að lesa.
Þú hefur nú skemmt víða um
landið, Ómar. Hvernig hefur
þér fundizt unga fólkið koma
fram á þeim stöðum, sem þú
hefur komið fram?
Ég er mjög hrifinn af ungu
fólki og skemmtanalífi mikils
meirihluta þess og hreint út
sagt, finnst mér unga fólkið
með tilliti til aldurs og þroska,
skemmta sér betur en eldra
fólkið og það er ekki síður
vandræði með drykkjulæti hjá
því eldra, heldur en hjá unga
fólkinu og ætti þó að vera þver-
öfugt.
Þegar ég kvaddi Ómar, lýsti
hann yfir því, að ég væri í hópi
liprari blaðamanna, því reynsla
sín væri sú, að það mætti ekki
hnerra í viðurvist blaðamanns,
án þess að eiga það á hættu,
að það kæmi á prent.
- þO ERT MIKUJ f
KW fJ oARl.ETaRI (
•STlFA^Ri SkíwrTO !
FALKINN
41