Fálkinn - 21.02.1966, Blaðsíða 6

RITSTJÓRI þessa blaðs
hefur beðið mig að
skrifa nokkrar línur um
hjónaskilnaði. Eins og gef-
ur að skilja, mun ég ekki
ræða hér um sérstök mál
af því tagi, sem fyrir hafa
komið í starfi mínu, en þær
myndir, sem ég mun reyna
að draga upp, ættu samt að
eiga stoð í raunveruleikan-
um, eða vera svo nærri hon-
um að unnt sé að draga af
þeim nokkrar ályktanir.
★ Spennandi um>alsefni
Ekki furðar mig á því,
þótt hjónaskilnaðir veki um-
tal. Kunningjar hjónanna á
báða bóga hljóta að minnsta
kosti að verða þeirra varir.
Ég hef heyrt fólk tala um
hjónaskilnaði eins og þeir
væru spennandi ævintýri, —•
allt að því skemmtiefni fyr-
ir fjöldann. Þeir, sei^ þannig
hugsa, mættu alveg eins
skemmta sér við dauðsföll
og slysfarir. Líklega hefur
þessi óraunsæi hugsanahátt-
ur komist inn í fólkið vegna
blaðaskrifa af vissu tagi, og
erlendra leikarafrétta. Þrátt
fyrir allt grobb um raun-
sæi aldarinnar, er sannleik-
urinn sá, að vissar tegundir
af þjóðfélagsböli virðast
menn alls ekki sjá, þó að
opin sárin blasi við þeim,
hvert sem litið er.
★ Er siðferðið
meiningarleysa?
Merkilegur tvískinnung-
ur er í hugsunarhætti ís-
lenzku þjóðarinnar. Annars
vegar tala menn af hálf-
gerðri fyrirlitningu um siða-
reglur, siðapostula, siðapré-
dikara, siðavendni o. s. frv.
Hins vegar ætla hinir sömu
menn vitlausir að verða, ef
ekið er yfir mann á götunni,
eða gefin er út fölsk ávísun.
Eins og nokkuð sé sjálfsagð-
ara en lögbrot, þegar búið
er að koma inn hjá þjóðinni
hæfilegri fyrirlitningu á sið-
ferði. Ef íslenzk skáldrit frá
síðustu hundrað árum væru
athuguð sem spegill aldar-
andans, hygg ég, að það
komi i ljós, að „ást í mein-
um“ sé yfirleitt talin hreinni
og sannari en hjónaástin.
Þetta er afleiðing þess, að
íyrr á öldum var hjúskap-
urinn að miklu leyti fjár-
málaviðskipti, en sjálft ásta-
lífið aukaatriði. Þá myndað-
ist grundvöllurinn undir
6
FALKINN