Fálkinn - 04.04.1966, Page 22

íg þekki leyndardém
hinna fijúgandi diska
Eftlr Major Donald E. Keyhoe
ÓTT eina í febrúar sl.
varð áhöfnin á flugvél
frá Flying Tiger flug-
félaginu, fyrir mjög ó-
væntum aðförum í loft-
inu yfir norðanverðu
Kyrrahafi. Það sem
hún sá, er lykillinn að
fjarstæðukenndri, tækni
legri ráðgátu. Lausn hennar felur í sér
svo gífurlegan ávinning, að sex stjórn-
skipaðar deildir starfa á þessari stundu
að leitinni. Svarið er ef til vill ekki
langt undan. Það sem leitað er að, er
beizlun aðdráttaraflsins.
Um miðnætti þann 15. febrúar var
Flying Tiger flugvélin stödd um fjög-
urra klukkustunda flug frá Anchorage,
á leið frá Bandaríkjunum til Japan
með herflokk. Skyndilega birtust þrír
hraðfleygir hlutir á ratsjárskerminum
í stjórnklefanum. Flugstjórinn og áhöfn
hans litu út til hliðar við klefann og
sáu þrjú geysistór, sporbaugslöguð loft-
för, sem lýstu með rauðleitum bjarma
í næturmyrkrinu.
Flugherskapteinn, sem var farþegi í
flugvélinni, var kallaður fram í stjórn-
klefann til að staðfesta sýnina. Undir-
ritaða skýrslu hans er að finna í skjala-
safni Rannsóknardeildar ríkisins sem
fjallar um furðuleg fyrirbæri í lofti.
Samkvæmt skýrslu kapteinsins, drógu
hinar óþekktu vélar úr ferðinni til sam-
ræmis við hraða flugvélarinnar og
flugu í þéttri fylkingu. Þær héldu sig
í fimm mílna fjarlægð, eftir ratsjár-
mælingum, og eltu flugvélina. Flug-
herskapteinninn reiknaði út lengd
þeirra, sem reyndist vera miklu meira
en 700 fet. Það var augljóst, að þær
notuðu ekki neina þekkta tegund hreyfi-
afls. Ekkert þrýstiloft eða útblástur
var sjáanlegt. í 30 mínútur héldu þær
áfram að elta flugvélina og flugu enn
í fylkingu. Þá juku þær snögglega
hraðann upp í 1200 mílur og hækkuðu
flugið úr augsýn á örfáum sekúndum.
Þessi óvænta og snögga hraðaaukn-
ing er list, sem ekkert farartæki, sem
nú er smíðað á jörðinni, gæti ieikið
eftir. Hvað er það. sem gerir hinum
óþekktu flugtækjum það mögulegt? Að
áliti margra vísindamanna og verk-
fræðinga, kemur aðeins eitt svar til
mála. Svarið er gagnverkandi þyngdar-
22
afl tilbúin þyngdarsvið og beizlun að-
dráttaraflsins.
Öldum saman hefur mennina dreymt
um að ráða yfir aðdráttaraflinu. Nú
virðist svo sem við stöndum á þröskuld-
inum að leyndarmálinu. Gildi þess fyrir
það land, sem fyrst öðlast það, er ó-
mælanlegt. í von um tæknilegt happ-
drætti hefur ríkisstjórn okkar á prjón-
unum 46 rannsóknaráætlanir varðandi
ýmis sjónarmið um afnám þyngdarlög-
málsins. Flugherinn hefur með höndum
33 þessara áætlana, hinar skiptast milli
fimm annarra aðila.
Meðal hinna 46 áætlana stjórnarinn-
ar eru rannsóknir og tilraunir fram-
kvæmdar af tveimur tilraunastöðvum
flughersins (Flight Dynamics og Gen-
eral Physics Research), Radio Corpor-
ation of America, Massachusetts Insti-
tute of Technology og nokkrum öðrum
tæknilegum verkfræðimiðstöðvum. Auk
þessa, er verið að framkvæma stjórn-
skipaðar rannsóknaráætlanir að Bark-
ley and Dexter Laboratories, Fitchburg,
Massachusetts; Israel Institute of Tec-
honology, Haifa; Stevens Institute of
Technology; háskólunum í California,
Denver, Harvard, Indiana, Manchester
(Englandi) Maryland, Michigan, Minne-
sota, Ohio. Purdue, Stockholm (Sví-
þjóð), Syracuse, Texas og tveim New
York skólum — Queens College og
Yeshiva Graduate School of Science.
Og að sjálfsögðu eru áætlanir sumra
stjórnardeilda svo leynilegar, að þær
eru ekki skráðar opinberlega og verða
ekki látnar uppi án leyfis.
Einkaiðnaðurinn er einnig farinn að
velta spurningunni um afnám þyngdar-
lögmálsins fyrir sér með nýrri alvöru.
Fjöldi risafyrirtækja, m. a. Bell Aero-
space, General Electric, Hughes Air-
craft, Boeing, Douglas og mörg fleiri,
hafa gert framkvæmdaáætlanir þar að
lútandi.
Séu taldar saman þær kunnar áætl-
anir um rannsóknir á aðdráttaraflinu
sem ríkisstjórnin og einkafyrirtæki hafa
með höndum, verður tala þeirra milli
65 og 70. Af þessu má ráða, hve mikl-
um vísindalegum og verkfræðilegum
starfskröftum er nú beint að þessu
vandamáli.
Einn mikilsmetinn vísindamaður, sem
er sannfærður um að geimskipin noti
þyngdarafl (gravity control),er dr. Her-
mann Oberth. Dr. Oberth, sem er viður-
kenndur sérfræðingur á þessu sviði, átti
þátt í smíði V-2 eldflaugarinnar og varð
seinna sérlegur ráðgjafi Bandaríkja-
stjórnar að Huntsville, Alabama, þar
sem mikilvægar rannsóknir á gagnverk-
andi aðdráttarafli (antigravity) fara
fram um þessar mundir.
„Með venjulegu hreyfiafli,“ sagði
dr. Oberth mér árið 1961, „myndi svo
ofboðsleg hraðaaukning vera hættuleg
flugtækinu. Einnig myndi þrýstingur-
inn kremja lífverur um borð við botn
eða veggi vélarinnar. En með til-
| búnu Þyngdarsviði (artificial gravity
: field) myndi þrýstingurinn verka sam-
tímis á geimskipið og farþega þess.
Jafnvel við örsnöggar breytingar á
stefnu og hraða, myndi ekki reyna á
geimskipið og farþegarnir vei’ða einskis
varir.“
í dag er dr. Oberth fús til enn frek-
ari staðhæfinga. Hann er nú á þeirri
skoðun „að orka, tregða og þyngdar-
svið, séu aðeins hliðar á einu og sama
máli,“ og að ómögulegt muni reynast
að aðskilja þær. Það sem hann hefur
í huga, segir hann, „eru enn óþekkt
orkusvið,“ sem hægt verði að nota sem
hreyfiafl fyrir efnislega hluti á líkan
hátt og aðdráttarafl jaiðar.
Annar valinkunnur heimildarmaður,
sem er sammála því að hinir fljúgandi
diskar noti tilbúin þyngdarsvið, er auð-
kýfingurinn, flugmaðurinn og þotufram-
leiðandinn William P. Lear. Sr. Lear,
sem eitt sinn sá til fljúgandi disks úr
flugvél sinni, spáir því, að í framtið-
inni muni bandarísk farartæki einnig
nota tilbúið þyngdarafl. „Farþegarnir
mundu að líkindum ekki verða varir
annarra áhrifa,“ segir Lear, „en þeir
verða fyrir af hinum gífurlega hraða
jarðarinnar, er hún snýst um öxul sinn
á braut sinni um sólina.“
Fyrir nokkrum árum spáði G. S.
Trimble, varaforseti tæknideildar Glenn
Martin, því, að árið 1985 myndu svo
að segja allar langleiðaflugvélar nota
tilbúið þyngdarafl, og fljúga með nærri
ótrúlegum hraða. Um svipað leyti áætl-
aði dr. Walter Dornberger, sem þá var
aðaleldflaugasérfræðingur Bell Air-
craft, en er nú forseti Bell Aerospace,
að flughraði langleiðavéla myndi í
FALKINN