Fálkinn - 04.04.1966, Blaðsíða 35

■ ■ ” * .''x
AUBVITAB SKOÐA!
Í'
Allir þcssir Skodabílar í porti Eimskips seldust
á einni vikn
Allar Skoda nppseldar. INTæsía sending í liyrjnii apríl.
Tryggið yður liíl tímaiilega. ■ Glæsilegt litaiirval.
TÉKKAESKA BIFREIÐAIJMBOÐIÐ H.F.
til að fá hana niður á jörðina
aftur. Þá hélt ég, að þetta væri
n^uðsynlegt. En svo dó hún
skyndilega, og ég sat eftir með
þáj tilfinningu, að ég hefði lagt
frjálsa sál í fjötra, aðeins af
þyí að ég hefði ekki getað fylgt
henni eftir á fluginu. Þá varð
mér ljóst, að þrátt fyrir að
hjónaband okkar væri ham-
ingjusamt, hefði ég getað gert
svo miklu meira fyrir þessa
dásamlegu konu. Ef Kay væri
á lífi núna, myndi ég taka þátt
í öllum uppátækjum hennar,
vegna þess að nú veit ég, að
maður á að vera samvinnuþýð-
ari, þegar um óskir annarra er
að ræða.
JENNIFER JONES:
★ Var dauði lians mér
★ að kenna?
Eigi ég að segja frá mínum
miklu mistökum, verð ég að
leita mörg ár aftur í timann.
Þá var ég mjög ung og var við
nám í leiklistarakademíu í New
York. Þar hitti ég Robert
Walker. Við urðum strax ást-
fangin og giftum okkur nokkru
seinna. Ég átti mér stóran
draum og áætlanir, og bæði
urðum við fræg og vinsæl. En
þá byrjaði hjónabandið að
losna úr reipunum. Mér fannst
Robert erfiður í umgengni, ó-
sanngjarn og smámunasamur,
og við rifumst sífellt. Dag nokk-
urn fékk ég nóg, tók saman
dótið mitt og yfirgaf heimilið.
Bob sárbændi mig um að koma
aftur til hans og reyna að rétta
hjúskaparfleytuna við. Hann
sagðist elska mig og að ég væri
það eina, sem vert væri að lifa
fyrir. Ég tók þetta ekki mjög
alvarlega, en svo dó hann
skyndilega. Hann framdi sjálfs-
morð ...
Tíminn leið og síðan hefur
margt gerzt. Nú er ég að verða
fimmtug og hef fengið minn
skammt af gleði og sorgum lífs-
ins, og oft hef ég lifað í óvissu.
Gerði ég rétt að yfirgefa Bob?
Hefði ég getað bjargað hjóna-
bandi okkar? Var það mér að
kenna, að hann framdi sjálfs-
morð? Voru það örlögin, eða
ég sem réði því, að hann ákvað
að taka sjálfur líf sitt? Því get
ég ekki svarað. Ef ég ætti þess
kost að hverfa til baka, væri
ég ef til vill fær um að sýna
meiri ástúð, en ekki aðeins
sjálfselsku og stolt.
• Guðni Pálsson
Framh af bls. 31.
opna lestina og ná í fisk. sem
látinn var í bátinn til þeirra,
svo að þeir hefðu að minnsta
kosti almennilegan róður. Við
sigldum með Guðmund á Rifi
og menn hans inn að Hellis-
sandi og kvöddum þá félaga
þar. Þannig var ég með í því
að bjarga sama manninum
tvisvar.
★ ÞRIÐJA STRÍÐIÐ
En svo við snúum okkur aft-
ur að siglingunum á stríðsár-
unum, þá lauk því vorið 1945
og þá hægðist um á hafinu.
Að vísu voru tundurdufl um
allan sjó, en kafbátarnir voru
farnir til hafnar, þeir sem ekki
hafði verið sökkt. Nú þar með
var ég búinn að sigla í tveim
stríðum. En það þriðja var
eft’’” ,,Þorskastríðið“ við Bret-
ana.
Ég réðst til Skipaútgerðar
FALKINN
35