Fálkinn - 13.06.1966, Blaðsíða 7

Þegar Komintern gaf línuna hér á árunum um auðvald og
öreiga, hlýddu þeir Brynjólfur og Einar og töluðu um íslenzka
auðvaldið. Það ber vott um skort á kímnigáfu hér á landi, að
þessi Komintern-lína skyldi ekki vera hlegin í hel, þegar hún
Íkom fram í kringum 1930. Hefði verið um eitthvert auðvald
að ræða, hefði komið til blóðugra átaka á íslandi á fyrstu ár-
'um verkalýðshreyfingarinnar, vegna þess að raunverulegt
auðvald er alveg eins hart í horn að taka og vel skipulögð
verkalýðshreyfing. Þetta kom bezt í ljós í löndum þar sem
auðvald var fyrir hendi. Fátæk þjóð eins og íslendingar sem
þurfti allt að byggja, gat að vísu maldað í móinn, en henni
lá allt of mikið á virkri verkalýðshreyfingu til að í þeirri
andstöðu væri nokkur alvara. Alvaran færðist þá fyrst í leik-
inn, þegar kommúnistar höfðu talið nokkrum fisksölum og smá-
kaupmönnum trú um, að þeir væru hið íslenzka auðvald. Þann-
ig voru deilurnar búnar til af aðilum, sem með aðfenginni
hugmyndafræði sinni, bjuggu til eins konar auðvaldsþjóð-
félag í vatnsglasi.
Gegn lýðræðinu
VEGNA þess að verkalýðshreyfingin á íslandi hefur þurft
mörgu að sinna á undanförnum áratugum, hefur henni
ekki gefizt tími til að hristá af sér þá aðila, sem í gegnum
hana vilja halda -við ákveðnu ástandi í landinu með afnám
núverandi stjórnskipulags að markmiði. Auðvaldsskipulagið,
sem kommúnistar bjuggu til hér á landi að skipan Komintern,
er enn sú vindmylla, sem kommúnistar telja mönnum trú um,
að þeir þurfi að sigrast á. Það liggur svo í augum uppi, að
þarna fer saman kenning Komintern um lýðræðisskipulag á
vesturlöndum og sjónarmið kommúnista að endanlegur sigur
sé unninn, þegar lýðræðisskipulagið sé komið í rúst og rauða
ákipulagið tekið við. Krafan um það að fjöldasafntök eins
og verlcalýðshreyfingin beiti gífurlegu afli sínu skynsamlega,
hefur í munni kommúnista fengið nafnið auðvaldsáróður.
Ííugmyndafræði þeirra gerir aðeins ráð fyrir hinni endanlegu
lausn, afnámi ríkjandi stjórnskipulags, og með þá lausn í
huga hafa þeir lagt kapp á að beita verkalýðshreyfingunni
eins og Ijá á efnahagslífið. Þeir hafa nú uppskorið það eitt,
áð framvegis verður hver íslenzk stjórn að sitja í sátt við
álþjóðlegar peningastofnanir, annars er henni ekki sætt.
SVART
HÖFÐI
SEGIR
Hin nyja stétt
ÞRÁTT fyrir moldvörpustarfsemina innan verkalýðshreyf-
ingarinnar hefur í sátt og samlyndi tekizt að veita verka-
lýðnum vaxandi hlutdeild í þjóðartekjunum. Fólkið, sem fer
í kröfugöngurnar hér í Reykjavík 1. maí ár hvert, hefði hin
síðari ár getað farið í þessa „göngu“ í einkabifreiðum sínum.
Sumir eiga jafnvel dýrar tegundir bíla allt upp í Lincoln og
Kaddilakk. Þetta er ánægjulegur vottur um velmegun. Stétt
sem hóf baráttu sína á sauðskinnsskóm er orðni ný stétt, sem
lifir betur en „auðvaldið“ sem Einar og Brynjólfur fundu hér
á sínum tíma. Jafnvel samningarnir, sem þessi stétt er að gera
ár hvert segja ekkert til um þau laun, sem nú eru í boði.
Þau „auðvalds“ einkenni eru orðin á verkalýðsstéttinni, að hún
lifir tíma framboðs og eftirspurnar. Á þessu vori eru verka-
mönnum boðnar hundrað krónur á tímann og allt frítt, vinni
þeir utanbæjar. Stórframkvæmdir í Hvalfirði, framleiðslan á
Austurlandi, Straumsvíkin og Búrfell kalla á mikið fleiri
verkamenn, en hér eru fyrir hendi. Tímakaupið er orðið
aukaatriði. Það skiptir mestu máli að maðurinn fáist. Væntan-
lega á eftir að bjóða hærra í verkamenn á þessu sumri en
svarar hundrað krónum á tímann. Kannski fer kaupið innan
tíðar upp í hundrað og fimmtíu krónur. Á meðan þessu fer
fram heldur skrípaleikurinn áfram milli kommúnista og stjórn-
arvaldanna. Nýir samningar standa yfir þegar þetta er skrif-
að. Þar fer allt eftir þeim settu reglum og þeirri línu, sem
Komintern gaf fyrir nær fjórum áratugum. í þessum samning-
um eigast við öreigar og auðvald. Þannig hefur það alltaf
verið í öllum samningum. Öreigarnir koma á bílum sínum til
fundar, en auðvaldið gengur, af því að það er hrætt um hjart-
að í sér, og svo verður pexað um kaup, sem enginn borgar
lengur nema bær og ríki. Þetta er sjónarspil, sem furðufugl-
arnir í pólitíkinni verða að hafa til að heita menn. Og það
er gott dæmi um gáfnafar þeirra, að þeir skuli halda þessum
leik áfram löngu eftir að öreiginn er kominn í bíl. Komintern-
línan átti að eyðileggja lýðræðið. Almenningur skildi ekki
þessa línu. Hins vegar sneri fátæk þjóð sér að því að koma
þegjandi og hljóðalaust á hjá sér jafnræði stéttanna. Slíkt
jafnræði er enn á byltingarstiginu í Rússlandi.
JiaÖ er stór hópur manna sem
vill fróSleik um vísindi og al-
menn mál frarn settan í alþýö-
legu formi, en gallinn er bara
sá frá sjónarmiði blaðamanns-
fns aö sá liópur er seinn að taka
við sér og fara að haupa blöð.
Hugsandi fólk hleypur víst
ékki upp til lianda og fóta.
4-nnars þakkar Fálkinn þetta
bréf þaö væri gaman að vita
hvort fleiri vildu taka í sama
streng og H. G..
H/leA fisk tiB
Keflavíkur
Góði Fálki!
Þakka þér fyrir allt gamalt
og gott. Ég er í smávandræð-
um og langar til að biðja Þig
að hjálpa mér. Svoleiðis er að
mig hefði langað til að fara
á Þjóðhátíðina í Vestmanna-
eyjum nú í sumar til að rifja
upp gömul kynni. Það var ein-
mitt þar sem ég kynntist kon-
unni minni fyrir nokkrum ár-
um. Auðvitað vil ég hafa hana
með en hún er ófáanleg, segir
að þar sé bara sukk og svall.
Hvað á ég að gera til að fá
hana til að koma?
Svar:
Skildu hana bara eftir. Að
fara með kvenmann á Þjóð-
hátiðina l Vestmannaeyjum er
eins og að hafa með sér fislc
til Keflavíkur á vertíðinni.
Bréfaskipti
Þrír ungir menn, sem þrátt
fyrir víxlspor hins seinheppna,
hafa bjargfasta trú á fögru
mannlífi, og þá ekki sízt kynn-
um við heillandi konur, óska
eftir bréfaskiptum við stúlk-
ur á aldrinum 18 tH 28 ára.
Litla-Hrauni, Arnesáýslu.
Reynir Steindórsson
Emil Asgeirsson
Jens Sncebjörnsson.
PÖST
HÖLF
14.11
FÁLKINN 1