Fálkinn - 13.06.1966, Blaðsíða 20

langbezta að'íerðin, þá er engin óvissa með
heitt eða misskilningur. Áður en við byrj-
uðum á þessari mynd sá hann alíar hinar
tindinn og eru dáð og virt af milljónum
hvort á sínu sviði. En hvernig vinna þau
saman? Eru þau orðin vinir?
„Vinir? Það er óviðeigandi orð í þessu
sambandi," segir Sofia. „Mér geðjast mjög
vel að Chaplin, enda er hann einstaklega
nærgætinn og elskulegur maður. Hann er
ekki með neina uppgerð eða látalæti, en
hann er hlýr og vingjarnlegur. ’Hvað seg-
myndirnar mínar. surnar oftar en einu
sinni. Hann þekkir mína leiktækni jafnvel
betur en ég sjálf.
„Ég hélt, að það yrði afskaplega fjörugt
í kringum hann, tómir brandarar og svo-
leiðis, en það er nú eitthvað annað. Meðan
hann er að vinna er hann grafalvarlegur,
strangur og kröfuharður. Það er ekkert
grin að gera gamanmyndir, 'þótt það hljómi
kannski eins og þversögn. Og þessi mynd
hefur mikla þýðingu fyrir Chaplin, enn
meiri en fyrir okkur hin. Hann langar
að skapa fagurt ástarævintýri, einfalda,
ógleymanlega mynd. Ef til vill verður
þetta hans svanasöngur.“
AÐ á vel við, að Sofia leiki í ástar-
ævintýri, því að nú eru vandamál
hennar og Carlos Ponti loksins leyst. Þau
eru gift í annað sinn, og þessi gifting verð-
ur ekki gerð ógild eins og hin fyrri.
„Jú. vitanlega er ég ánægð en hjóna-
bandið breytir engu. Carlo hefur verið, er
og verður eini maðurinn í mínu lífi. Mér
finnst ég ekkert meira gift honum núna
en áður þótt lagalega og trúarlega séð
höfum við búið saman ógift ’lifað í synd‘
öll þessi ár.“
Hvað um Marlon Brando, hið mikla
kvennagull, hefur hann ekkert raskað ró
hennar? Nei, nei, Sofia hlær bara. Hún
segist ekki þekkja hann neitt persónu-
)ega, þó að þau leiki saman í kvikmynd.
Finnst henni hann fallegur eða Ijótur?
Hún segist ekkert hafa gert sér grein fyrir
því. En Peter O’Toole finnst henni falleg-
ur. Já, og stórkostlegur leikari, auðsjáan-
lega skapstór. Það væri gaman að leika
á móti honum einhvern tíma. Annars er
hún yfirleitt ekki hrifin af ungum brezk-
um leikurum. þeir falla ekki í hennar
smekk.
En Chaplin? Hafa aldrei orðið árekstr-
ar milli þeirra? Engar deilur, aldrei skipt-
ar skoðanir? Hefur allt gengið eins og í
sögu?
„Ég ætla að vona, að það verði ekki
neinir árekstrar eða óþægindi úr þessu
íremur en hingað til. Þegar ég treysti leik-
stjóranum og finn, að hann veit hvað hann
er að gera. læt ég hann ráða- Ef ég er
ekki ánægð tala ég hreinskilnislega um
það, en ég hef aldrei rifizt við neinn leik-
stjóra. Við Chaplin höfum ákveðið kerfi:
fyrst leik ég senuna eins og mér finnst
hún eigi að vera svo leik ég hana eins og
hann vill hafa hana, og á endanum kom-
um við okkur saman um meðalveginn.
Þannig erum við bæði ánægð."
Eigi að síður er spenna í andrúmsloft-
inu. Marlon Brando hefur aldrei þótt auð-
veldur i umgengni. og nú er hann með
magasár ofan á allt annað. Sofia Loren
er reynd ieikkona sem kann sitt fag, hún
er samvinnuþýð og lipur, en hún lætur
engan vaða ofan i sig, hún er heimsfræg
stjarna sem meira að segja hefur unníð
Oscarinn, og vald v» nnar virða allir. Kvik-
myndaverið í Pinewood er gegnsýrt af
lotningu, þarna vinna menn þöglir með
hnyklaðar brúnir, alvarlegir, áhyggjufull-
ir.
E^N hvernig er nú sjálf sagan? GREIF-
-< YNJAN FRÁ HONGKONG er skelf-
ing hversdagsleg ástarsaga, væmin, gaman-
söm, síróp blandað hunangi, kryddað með
spaugsyrðum og hlægilegum atvikum. Fá-
tæka greifynjan vinnur fyrir sér sem leigu-
bílstjóri í Hongkong, þráir að komast til
Bandaríkjanna og byrja þar nýtt líf en á
ekki fyrir fargjaldinu. Hún tekur það til
bragðs að laumast um borð í stórt farþega-
skip og fela sig í einni káetunni. Sú káeta
tilheyrir náttúrlega amerískum milljóna-
mæringi. Hann er ekki kornungur, en
heldur ekki gamall, álitlegur maður,
ókvæntur eða að minnsta kosti laus og
liðugur, hreint ekki ógeðfelldur, töluvert
eftirsóknarverður, í stuttu máli: Marlon
Brando. Það gerist sitt af hverju í þess-
ari káetu á leiðinni yfir hafið Fyrst er
hann kuldalegur og fullur fyrirlitningar,
en hún biðjandi og tilbúin að daðra við
hann, síðan þveröfugt, þau gera heilmikið
veður út af því hvort þeirra eigi að sofa
í rúminu og hvort á dívaninum, þau segja
hvort öðru skemmtilegar sögur um líf sitt,
einkum minningar frá bernskunni þau
hlæja dátt að samferðamanninum í næstu
káetu sem heldur, að milljónamæringur-
inn gangi með lausa skrúfu og sé alltaf
að tala við sjálfan sig, þau eru dauð-
hrædd um, að hinn sínálægi og umhyggju-
sami þjónn komist að öllu saman, og þeim
léttir svo þegar versta hættan er afstaðin,
að þau fallast í faðma, en verða síðan
vandræðaleg þegar þau ráða ekki lengur
við tilfinningar sínar. Allt endar auðvitað
í sælu og gleði, sykri og rjóma, hjónabandi
og auðæfum.
T>ÝR enginn boðskapur bak við þessa
-t' léttu froðu? Ástin sem sigrar alla
erfiðleika, fegurðin sem sigrar auðæfin,
gömlu evrópsku töfrarnir sem sigrast á
ungri amerískri einfeldni, o. frv o. frv.?
Nei, nei, langt frá því, blaðafulltrúar kvik-
myndaversins fyllast skelfingu þegar á
slíkt er minnzt. Enginn boðskapur, ekk-
ert líkingamál, engin dularfull tákn. Að-
eins létt og elskuleg ástarsaga. Chaplin
hefur eytt mörgum árum í að skrifa hana,
fága hana, bæta og laga. Hann var iengi
að leita að leikkonu í aðalhlutverkið, en
það gekk ekki sem bezt, því að hann fer
sárasjaldan í bíó eða leikhús og þekkir
fáar leikkonur. Fyrir tveim árum sá hann
nokkrar myndir í blaði og spurði vin sirín
einn hvernig honum litist á þessa Talin,
Thulin eða hvað hún nú héti, Ingrid væri
víst skírnarnafnið, þýzk eða finnsk eða
sænsk leikkona. ljóshærð. . . Vinurinn
hafði sínar efasemdir, en ráðlagði honum
að sjá mynd sem kölluð væri í GÆR, f
DAG OG Á MORGUN. Chaplin varð yfir
sig hrifinn af Sofiu Loren. Hún var svo
Framh. á bls. 38.
Hinn siungi Chaplin. Er hann ryk-
iallið goð á stalli, eins og sumir
vilja halda iram, eða er snilligáia
hans enn óiölnuð? GREIFYNjAN
FRÁ HONGKONG er iyrsta kvik-
mynd hans eitir niu ára hlé.
„J>eir héldu. að ég vœri hœttur",
segir hann sjáliur. „Gleymdur og
graiinn. En ég beið míns tíma. Ég
er þjónn listagyðjunnar, og þegar
hún kallar er ég reiðukúir.n".