Dvöl - 01.09.1909, Síða 1

Blaðið kostar hér á landi
I kr. 25 au., erlendis 2
kr. Helmingur borgist fyr-
ir 1. júlí, en hitt við ára-
mót.
ð •
D V O L
Uppsögn skrifleg' og
bundin við 1. okt. 'en ó-
gild nema kaupandi sé
skuldlaus við blaðið. Af-
greiðslan er á Laugaveg 36.
5). ÁK.
KEYKJAVIK, SEPTEMBER 1909.
NR. 9.
í forsælu.
V.
Bugar dagsins bgrði
bœði þrótt og mál;
Uf er lítils virði
lœlmisvana sál.
Vei þér gleði glaiimur
gitdra eitri smurð.
Æddu ára straumur.
Opna dauði hurð.
Lít í líkn á tárin,
tát mér verða rótt,
mgktu sollnu sárin
svarta þögla nótt.
Hallgr. Jónsson.
Félagsskapur (Company).
Áfrafnhald af greininni „Kraftur viljans".
Lauslega þýtt úr ensku.
(Framh.).
Það kallast góður félagskapur sem er stofn-
aður milli góðra og veluppfræddra manna og
kvenna, hverra samtal er gott og siðsamt; hverra
hugsanir eru hreinar og uppbyggilegar; hverra
hegðan er þannig varið, að hún ber vott um gott,
hreint og reglulegt uppeldi og lýtalausann sið-
ferðislegan þroska; hverra athafnir laga sig í
öllumgreinum eftir fyrirmætum trúarbragðanna.
Et vér erum svo hamingjusamir að eiga
þvílíkum félagsskap að fagna, þá ættum vér að
kosta kaps um að verða honum sjálfir sem lík-
astir, það er, læra kurteisi, látbragð, viðmót og
hispurslausa ljúfmensku félagssystkina vorra, bæði
i samræðum og öðru. En vér verðum jafn-
framt að muna þetta, lofum þeim að skína svo
fagurlega sem vill, en galla þeirra, — eí þeir
hafa nokkra, — fnegum vér ekki fremur reyna
til að taka upp eftir þeim, heldur en að reyna
til að gróðursetja á andlitum vorum vörtur, sök-
um þess að einhver mjög falleg stúlka hafi verið
sköpuð með vörtu á andlitinu.
Yér ættum miklu heldur, að hugsa um.hve
óútsegjanlega fallegri hún hefði verið án hennar.
Hvað getur verið fegra og engli líkara en
un8 dygðug stúlka, sem er prýdd yndisleika og
aðdráttaraíli sannarlegrar kurteisi, sem á rót
sína í vitzmunum og mentaðri sálu!
Það er mikilsverður sannleiki, að það ætti
að vera á valdi sérhvers manns að ávinna sér
gott siðgæði, jafnvel, þó þeim hafi ekki hlotnast
hið ákjósanlegasta uppeldi.
Að minnsta kosti ættu þeir að geta náð svo
mikilli fullkomnun í því að þeir geti valið sér
hentugan og heppilegan félagsskap, sem mun
gjöra þá þægilega í sjerhverju félagslííi sem er,
hvort heldur heima hjá sér eða annarstaðar.
Áhugi fyrir þessu vekur annara manna virðingu,
en af henni sprettur æfmlega, hin hreina, heita
og ástúðlega vinátta, sem einsömul getur myndað
hið einasta, veglynda og óuppleysanlega samband
á milli manns og konu, sem tímalengðin styrkir
aðeins, og elckert nema dauðinn vinnur svig á.
Ef svona mikið ríður á að velja sér með hygg-
indum félaga, hversu áríðandi er það þá eklci
fyrir sérhverja unga stúlku, hversu varúðarsöm
ætti hún þá ekki að vera í því að velja sér fé-
laga fyrir lifs-tíð — félaga, sem ekki er ómerki-
legur og ósiðsamur. Fljótræði í þeim efnum
getur kollvarpað allri þeirri ánægju í heimilis-
lífinu, sem hún hefði getað búist við að njóta,
og orðið henni armæðu-uppspretta á allri henn-
ar fífsleið. Af því að ekkert samband eða vin-
skapur getur orðið þægilegur eða varanlegur,
þar sem ekkert lundernissamræmi á sjer stað;
en þar sem það liggur til grundvallar, þá sam-
laga allar geðshræringar sig hinum finni til-
finningum sálarinnar,*og verka í ljúfu samræmi
viðvarandi áhrif.
5
Urvals samræður.
Eftir Platon.
Pýtt úr grísku af prófessor C. J. Heise.
(Framh.)
Þú veist þó, sagði hann, að allir aðrir skoða
dauðann eins og eitthvert hið stærsta höl. — Já,
svo er það. — Þess vegna þegar þeir hugrökku
á meðal þeirra þola dauðann, þola þeir hann af
ólta fyrir því að mæta einhverju enn þá stærra
böli. — Þannig er það. — Eptir þvi þá af hræðslu
og af því að þeir eru hræddir, eru allir hraustir,
nema þeir, sem elska vizkuna. Og það er þó
óeðlilegt, að nokkur skuli öðlast hugrekki við að
vera hræddur og huglaus. — Sannarlega. — Og
eru ekki þeir til á meðal þeirra sem eru siðlátir?
Lúta þeir þá ekki sömu skilyrðum? Af eins-
konar andvaraleysi eru þeir gætnir, jafnvel þó
vér segjum, að það sé ómögulegt, en samt er
eitthvað líkt í þessari þeirra eínfeldnislegu geð-
festu. Því af ótta fyrir að missa einhverjar á-
nægjur og af þrá eptir þeim, neita þeir sér um