Iðnneminn - 01.12.1933, Blaðsíða 3

IÐNNEMINN
3
IÐNNEMINN
blað Málfundafélajs Iðnskólans.
Kemur út 20. hvers mánaðar. — Verð
blaðsins er 10 aura 4 síður, 15 aura 8
síður. — Greinum sé skilað eigi síðar
en 13. hvers mán. til blaðstjómarinnar.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Guðjón Guðmundsson.
Gjaldkeri: Olafur Guðmundsson.
Ritari: Eggert Jóhannesson.
meistaranum að kenna, eftir
að þeir eru búnir að drepa
námslöngun nemandans, með
því að sýna honum enga rækt
við námið.
Ég mun nú ekki fara nánar
út í þetta að sinni, en snúa
mér að bóklega náminu.
Eftir að iðnnemarnir eru
búnir að standa við líkamlega
vinnu í 8 klukkustundir byrja
þeir sína andlegu vinnu, svo
að sjaldan er vinnutími þeirra
styttri en um 12—13 stund-
þau eru of dýr. Það sama er
að segja um kjallaraholurnar
niðurgröfnu að öðru leyti en
því að þar nær dagsljósið jafn-
vel aldrei til, það getur hver
maður gert sér ljóst, sem geng-
ið hefur eftir sumum götum
bæjarins og orðið það á að
veita eftirtekt þróm þeim -
sem eru niður í gangstéttirnar
liér og þar, sú litla birta sem
þarna kemst niður, á að nægja
til þess að lýsa upp heilar stof-
ur og heilar íbúðir. Fyrir utan
það Jivað lítil birta er í þess-
um íbúðum ber einnig að
gæta þess að þarna er einnig
kuldi því að ekki mun altaf
vera kynt þar, en það vitum
við að er altaf gert í liinum
fínni liúsum, það eru margir
sem geta dæmt um það af eig-
in reynzlu.
1 þessum hreýsum og kjöll-
urum, sem liér var minst á að
ir. Hver maður, sem ann-
ars hugsar nokkuð út í þessi
mál, hlýtur að sjá að með
þessu námi, eru lagðar of þung-
ar Jjyrðar á lierðar iðnnema,
sem jafnvel ekki eru búnir að
ná fullum þroska.
En krafa okkar allra járniðn-
nema hlýtur að vera sú, að
færa skólann sem mest inn á
daginn og fá að sjálfsögðu
borgaðan þann tíma, svo að
peningalega bíðuin við ekld
tjón af.
Við járniðnaðarnemar! Setj-
um markið nógu hátt, til þess
að bæta sameiginlega liag allra.
9. NOVEMBER
Þennan dag kannast víst svo
að segja hvert mannsbarn á ís-
landi, sem viðburðaríkan dag í
verklýðshreyfingunni. Við mun-
um víst flestir eftir þeim at-
burðum sem gerðust þennan
framan er það, sem fátæka
fólkið býr. Hér verður það að
ala upp l)örn sín í dimmum
og heilsuspillandi íbúðum við
fátækt og vesaldóm, meðan
það sér auð og allsnægtir í
kring um sig, en þjóðfélagið
liefur komið því svona fyrir
og fólkið virðist að sumu leyti
líta á það sem eðlilegt að Jiög-
um þess sé svo liáttað sem
þeim er. Það er svo ítarlega
J)úið að koma því inn hjá því
að það eigi ekki tilkall til ann-
ars meira en það liefir, það fái
alla sína vinnu full liorgaða
þessvegna séu allar kröfur þess
um bætt lífskjör rangar og
sprottnar af tómri öfundsýki
til þeirra sem skaffa því at-
vinnu og lialda þar með í því
lífinu, og þar að auki séu slík-
ar kröfur árás á atvinnufyrir-
tækin sem ekki geti Jtorið
meira en þau liafa.
dag í fyrra. Þennan dag kall-
aði l)æjarstjórnin saman auka-
fund í bæjarstjórn Rvíkur til
þess eins að lækka launin í at-
vinnubótavinnunni og þar með
að stíga fyrsta spor til allslierjar
launalækkunar á sjó og landi.
Á þennan fund komu verka-
menn svo þúsundum skifti til
að mótmæla þessum aðferðum
yfirstéttarinnar. Þessu vöruðu
Jjæjarstjórnarfuíltrúarnir sig
ekki á, því að þeir héldu að
þeir gætu lioðið verklýðnum
skítinn undan skónum sínum
án þess að liann andmælti. Nú
var ekki um annað að gera en
að lvalla á vettvang allt það
lögreglulið, sem til var, ásamt
fasistum, hvítliðum og öðru
slíku Jiyski, sem liægt væri að
fá til þess að berja á verlva-
mönnum. Fékív nú lierlið þetta
það JilutverJv í Iiendur að
liindra það að verkamenn fengju
að fara inn í Jiúsið, en þegar
Það Iilýtur Jiver og einn að
geta gert sér nokkurnveginn
glöggar hugmyndir um þann
mismun sem allan ársins liring
lúytur að vera á æfi þeirra fá-
tæku og liinna ríku, en um jól-
in mun þessi mismunur á lvjör-
um manna þó lýsa sér best.
Yið skulum talca til dæmis
verkamanu sem Iiefir 6 manna
fjölskyldu, en liefur tvö þús-
und króna árstekjur og þaðan
af minna, svo skulum við taka
liátekjumann með tuttugu til
fjörutíu þúsund krónur í árs-
tekjur. Hann liefir efni á að
slvemta sér og fjölskyldu sinni
á joJunum fyrir annað eins og
verkamaðurinn hefir í árstekj-
ur. Nú vil ég leyfa mér að
biðja þá sem ekki trúa því að
fólk búi enn í niðurgröínum
kjöllurum að veita þrónum í
gangstéttum aðalgatnanna í
bænum atliygl i um jólin og