Iðnneminn - 01.02.1934, Qupperneq 3

IÐNNEMINN
3
gildi, sem færir okkur heim
fullan sigur. Yið verðum altaf
að vera í sókn, því við erum
þeir kúguðu, þess vegna er
það okkar að sækja fram, en
láta aldrei hugfallast. Þau verk-
efni sem nú liggja fyrir er það
í fyrsta lagi að sveinarnir
gangi út í baráttuna með okk-
ur, því með því fær deilan
þann styrk, sem nauðsynlegur
er til þess að hún geti unnist.
En við verðum að vera vel
vakandi gagnvart krötunum,
sem altaf gera sitt til þess að
eyðileggja baráttu okkar, þeirra
er sökin, að þessi deila er
ekki unnin. Það voru þeir sem
börðust á móti því, að svein-
arnir legðu út í verkfall með
okkur. Jafnframt aukinni sókn
verðum við að herða baráttuna
á móti krötunum og afhjúpa
miskunnarlaust blekkingapóli-
tík þeirra.
Nemendur! Standið saman í
baráttunni!
Sveinar! Gerið verkfall með
nemendum, þar til fullurn
sigri er náð!
Járnsmíðanemi.
Karáita
prentnema.
Það verður enganvegin kom-
ist þannig að orði að með-
ferð sósíaldemókratannaí Prent-
arafélaginu á inálum prentnema
hafi nokkru sinni verið bar-
átta fyrir bættum kjörum þeirra,
heldur hefir hún beinst að
því að takmarka lærlingatökuna
með þrengingu nemendaskal-
ans og þannig að koma í veg
fyrir að stéttin ykist of ört.
Þeir hafa ekki viljað eða get-
að skilið að slíkar aðferðir eru
í andstöðu við grundvallarat-
riði þeirrar baráttu, sem verka-
lýðsstéttin heyir. Enda hefir
það komið ljóslega fram í kjör-
um prentnema, að vanrækt
hefir verið að beita réttum
vopnum í baráttunni fyrir tak-
mörkun nemendanna, sem sé
þeim aðferðum að takmarka
lærlingatökuna með baráttu fyr-
ir bættumkjörum þeirra, hækk-
uðu kaupi, raunverulegri kenslu
og bættum námsskilyrðum yf-
irleitt. Það er ekki fyr en starf-
semi kommúnistanna í Prent-
arafélaginu fer að gæta meir
og árangur hennar að koma í
ljós, sem baráttunni er einbeitt
að bættum kjörum nemanna
og þá bent á það jafnframt að
skertur gróði af vinnu nem-
ans hljóti að hafa í för með
sér takmörkun nema inn í
stéttina. Því var það fyrir at-
beina kommúnista og ábrif
þeirra að stjórn Prentarafélags-
ins gekst fyrir því í desem-
ber s. 1. að nemar og stúlkur
í prentsmiðjum bæjarins, kysu
sinn fulltrúann hver, er ætti
sæti í nefnd þeirri er gerði
uppkast að nýjum samningum
á milli prentarafélagsins og
atvinnurekenda. Prentnemar og
stúlkur héldu því næst hver
um sig fundi og settu fram
kröfur sínar er síðan voru
samþyktar á fundi í Prentara-
félaginu. Ennfremur samþykti
fundurinn að leyfa bæði nem-
um og stúlkum að eiga sinn
fulltrúann hvor í nefnd þeirri
er gengi frá samningum. Kaup
nemanna var á 1. ári um kr.
20 á viku og hækkandi árlega
um ca. kr. 5 en hálfa árið átti
að vera eftir samkomulagi
milli atvinnurekenda og nema
og var venjulega kr. 45—50 á
viku. Kröfur þær, sem nem-
endur settu upp voru í tveim
liðum. 1. liður: Kaupkrafan
fyrir nemanda á viku: 1. árið
kr. 25.00, 2. árið 33.00, 3. árið
41,00 4. árið 50.00,4%. árið 75.00.
2. liður. Atvinnurekendur greiði
fyrir því, að nemendur sæki
iðnskólann. Þá daga sem kenslu-
stundir hefjast fyrir kl. 19
sé nemendum veitt frí frá
vinnu, þannig að þeir hafi
eigi minna en 2 klukkustundir
til undirbúnings undir skólann.
1. og 2, árs nemendum veiti at-
vinnurekandi styrk til bóka-
og áhaldakaupa til notkunar í
Iðnskólanum, er nemi kr. 50
hvort árið.
Er búið var að halda nokkra
fundi með atvinnurekendum,
þar sem fluttar voru og rædd-
ar kröfur þær sem Prentara-
félagið hafði samþykkt kom
það greinilega fram að krötun-
um fanst tími til kominn að
fara að slá af og leita sátta
við atvinnurekendur. Kröfurn-
ar um kjarabætur nemenda og
stúlkna voru atvinnurekendum
mikill þyrnir í augum, því
þarna átti að svifta þá gróða,
er svo lengi hafði fylt hand-
raðann í arðránskistu þeirra.
Á hinn bóginn var mestur
hluti nemanna og stúlknanna
ákveðinn í því að halda fast
við kröfurnar. Hér þurftu krat-
arnir því skjótra ráða við, til
þess að hindra það, að barist
yrði til þrautar fyrir þessum
kjarabótum. Fengu þeir því
knúið það í gegn með meiri-
hlutavaldi sínu í samninga-
nefnd að aðeins tveim mönn-
um væri falið að halda áfram
samningatilraunum við atvinnu-
rekendur á grundvelli ákveð-
ins »a(sláttarprógrams«. Þann-
ig tókst þeim með ofbeldi að
svifta fulltrúa nemenda og
stúlkna umboði því, sem félag-
ið hafði fengið þeim til íhlut-
unar um samningana. Til þessa
starfa var ásamt öðrum notað-
ur einn tryggasti þjónn Al-
FRAMHALD Á BLS. 8.