Iðnneminn - 01.02.1936, Blaðsíða 3

4
IÐNNEMINN
Uvei's vegiia?
Laugardaginn 25. janúar héldu
riemendnr Iðnskólans árshátíð sína,
og aldrei hafa þeir verið jafn sam-
huga um að láta hana sem bezt úr
liendi fara en einmltt nú. Enda fór
skemmtnnin prýðilega fram, menn
skemmtu sér vel og skemmtunin var
yfir höfuð skólanum til sóma.
En það er eitt, sem setur dálítinn
skugga á endurminninguna um þessa
árshátíð, og það er það live fáir af
kennurum skólans voru viðstaddir
á skemmtuninni. Sérstaklega og sér
í lagi vakti það almenna undrun og
athygli, að skólastjórinn skyldi ekki
láta sjá sig á þessari árshátíð nem-
enda sinna.
Árshátíðin á að sjálfsögðu fyrst og
fremst að vera sameiginleg skemtun
nemenda og kennara, <_g hún á að
vera til að þoka nemendum og
kennurum til einlægari samvinnu
um þau verkefni, sem fyrir þeim
liggja.
En hversvegna er það að aðeins
fimm kennarar koma á árshátíð
okkar, en allir aðrir af kennurum
skólans láta sig vanta?
Er það vegna þess að mikill meiri
hluti kennaranna líti svo á að það
sé þeim ekki samboðið að taka þátt
í þeim skemmtunum, er nemendur
þeirra halda?
Er það virkilega tilfellið að ekki
séu nema fimm af kennurum skól-
ans, sem eru svo félagslyndir að
geta tekið þátt í skemmtunum nem-
enda sinna?
Eða er hér kannske um persónu-
lega óvirðingu að ræða í garð þeirra
manna, er fyrir skemmtuninni stóðu?
Ég vona sjálfur að það séu ekki
þessar eða aðrar viðlíkar ástæður,
sem hafa orðið til þess að mikill
meirihluti af kennaraliði skólans
hefir ekki gefað komið á árshátíð
okkar. En það fer þó ekki lijá því,
að nemendurnir hljóta að reyna að
gera sér einhverja grein fyrir því
liversvegna það er að meirililuti
kennaranna, ásamt skólastjóra, við-
hafa þessa framkomu.
Að lokum vil ég vona að slík
leiðinda-tilfelli, sem þessi, komi ekki
fyrir aftur, um leið og ég þakka
þeim kennurum, sem heiðruðu árs-
hátíð okkar með nærveru sinni.
A. S.
Árshátídin.
Að þessu sinni var árshátíð Iðn-
skólans lialdin í Iðnó 25. jan., eins
og flesta nemendur skólans mun
reka minni til. — í þ essum litla
greinarstúf ætla ég mér ekki þá dul
að lýsa þessari árshátíð til neinnar
hlýtar, lieldur að gera ofurlitla grein
fyrir því hvernig hún kom mér
fyrir sjónir sem áhorfanda.
Þegar maður tekur sér fyrir hendur
að lýsa árshátíð eins og þessari, þá
hlýti r ólijákvæmilega að vakna sú
spurning: Hvaða kröfur gerir þú
til hátíðar sem þessarar?
1 fyrsta lagi að í ljós komi allt
það besta og göfugasta, sein iðnskóla-
nemendur eiga yfir að búa, að há-
tíðin beri þann svip, að hér séu að
verki hinir uppvaxandi iðnaðar-
menn þjóðrinnar, sem eiga það hlut-
verk framundan að verða forverðir
hins íslenzka iðnaðar, sem enn er
í dróma, en hefir möguleikana til
vaxtar fólgna í sjálfum sér og í auk-
inni fullkomnun þeirra manna, sem
í framtíðinni bera í hendi sinni
vaxtarmöguleika hins íslenzka iðn-
aðar, Á hátíðinni varð ég þess vár
að nemendur skólans e_u sér þess
fullkomlega meðvitandi hvaða hlut-
verk bíður þeirra í lífinu, og kom
það glöggt fram í ræðu þeirri, er
formaður Málfundafélagsins hélt við
þetta tækifæri. Hinsvegar blastivið
mér sú sorglega staðreynd að skóla-
stjórinn og margir aðrir kennarar
skólans létu ekki svo lítið að mæta
sem gestir nemendanna á hátíðinni.
Er þetta boðberi sundurlyndis meðal
nemenda og kennara skólans, sem
sameiginlega starfa að uppeldismál-
um iðnaðarins í landinu. Ef til vill
er þetta grýla hjá mér — en hvað
veldur?
Það er óhætt að segja það að há-
tíðin fór hið bezta fram í öllum
aðalatriðum, þótt húu að vísu, að
mínum dómi, ekki gæfi fullkom-
lega til kyuna þá miklu fjölhæfni.
3
GLEESLÍPUN
Allskonar glerplötur, s. s. borð-
plötur, glerhurðir, hyllur o. fl.
slípað eftir pöntun.
SPEGLAGERÐ
Speglar búnir til bæði úr slíp-
uðu og óslípuðu gleri. Slípaðir
kantar. Margar gerðir.
LUDVIG STORR
Laugaveg 15. — Sími 3333.
starfsþrótt og framsækni, sem iðn-
skólanemendur af eðlilegum ástæð-
um, öðrum fremur eiga yfir að búa.
Er ekki iðnaðarleg þróun mann-
kynsins lögð til grundvallar, þegar
metið er menningarstig þjóðanna,
allt fram úr grárri fornöld?
Það var mjög ánægjulegt að hlusta
á söng Iðnskólakórsins, þarna á
skennntuninni, vitandi það að hér
eru að verki menn, sem fórna á
altari Heimis frístundum, sem
varla eru þó til. Er ekki skólinn á
hverju kvöldi? Við sleppum öllum
söngfræðilegum dómum — þeir
fölna við hliðina á veruleika lífsins.
Ég sé ekki ástæðu til að eltast við
smávægileg aukaatriði eins og það,
hvort margir hafi verið drukknir;
hvort of margt eða of fátt hafi
verið í húsinu, eða einhver önnur
viðlíka mikilsverð atriði. Svona
lagað verðum við að skamma
skemmtinefndina fyrir, þegar ástæð-
ur eru fyrir hendi.
Uppi á lofti voru setin borð, að
skemmtiatriðum loknum — ég rak
hausinn í gættina — þá var for-
maður félagsins tð tala; mér var
sagt að það hefðu engir fleiri tekið
til máls. — Hvar er andagiftin?
Kannske hún liafi glatast með fjar-
veru skólastjórans og annara kenn-
ara. —
Iðnskólanemendur! Þökk fyrir
skemmtunina! En látið næstu árs-
hátíð vera meira í samræmi við þá
sigurvissu, sem fólgiu er í fjötrum
liins íslenzka iðnaðar, frelsio og
vaxtarþrá hins starfandi mannkyns.
Fyrv. Iðnskólanemi.
1