Iðnneminn - 01.04.1936, Qupperneq 1

3. árgangur
Apríl 1936 6. tölublað
1. maí.
Sameínmg --
Oðum nálgast 1. maí, baráttu-
dagur verkalýðsins — alþýðunnar
um allan heim.
Allt frá öndverðu liefir alþýðan
í öllum löndum tengt frelsisþrá
sína við þennan dag; þennan dag
hefir hún sýnt mátt sinn, sýnt það
og sannað, að einungis með vold-
ugri fjöldahreyfingu, samstilltri í
eina órjúfandi heild er mögulegt
fyrir hina undirokuðu í þjóðfélag-
inu að höndla rétt sinn til lífsins
— réttinn til fulikomins efnalegs
og menningarlegs frelsis.
Frelsi! Þetta orð hefir í gegn-
um aldirnar verið sá töfrasproti,
sem hefir markað sporin hinni
efnalegu og menningarlegu fram-
þróun mannkynsins. Það er krafa
hinna undirokuðu um frelsi, sem
frá alda öðli hefir hljómað og
hljómar enn þann dag í dag, það
er frelsisþrá fjöldans, sem hefir
lyft þeim grettistökum mannfélags-
iþróunarinnar, sem fært hafa mann-
kynið stöðugt áfram til fullkomn-
ara lífs.
Þetta eru staðreyndir sem hrópa
til okkar í dag — hrópa á alla al-
!þýðu landsins, um það að heyja sína
frelsisbaráttu þannig að hún megi
verða sigursæl, því það dylst eng-
um, sem með alvöru hugsar um
framtíð hinna vinnandi stétta á ís-
landi að framundan er hörð bar-
átta — barátta um það hvort held-
ur að lífskjör alþýðunnar eigi stöð-
ugt að fara versnandi eins og
Samfylkíng.
reynsla undanfarinna ára hefir
sýnt okkur, eða hvort alþýða lands-
ins til sjávar og sveita beri gæfu
til að sameinast í eina órjúfandi
fylkingu, til baráttu fyrir réttmæt-
um, sjálfsögðum, nauðsynlegum
kröfum lífsins — eða með öðrum
orðum, hvort heldur hinar vinn-
andi stéttir landsins skuli sigla
hraðbyri í helgreipar fasismans eða
leggja hornsteininn að hinni rís-
andi frelsisbaráttu þjóðarinnar.
Hvernig má þetta takast, þar
sem verklýðshreyfingin í landinu
er klofin í tvo arma, en hún er
auðvitað kjarninn sem allt bygg-
ist á.
Samfylking! Það er lausnin, hana
vill verkalýðurinn hér í Reykja-
vík, hana vilja allir verkalýðssinn-
ar — mannvinir — allir þeir sem
á annað borð bera hagsmuni og
heill alþýðunuar fyrir brjósti.
Iðnskólanum er lokið. Það hafa
nokkrir útskrifast og þannig feng-
ið aukna þekkingu og aukin rétt-
indi á því starfssviði, sem þeir
hafa ákveðið að vinna á, og um
leið að gera þá iðn, sem þeir vinna
við að lífsstarfi sínu. Nú er iðnað-
urinn ekki lengur hafður í hjá-
verkum eins og áður var, en jafn-
framt vaxa kröfur um afköst iðn-
Nú verðum við að láta smávægi-
legan skoðanamun víkja fyrir því
að verkalýðurinn hérna í Reykja-
vík geti gengið sameinaður um
götur borgarinnar 1. maí, undir
sameiginlegri forustu verklýðsfé-
laganna, Alþýðuflokksins og Kom-
múnistaflokksins.
Iðnnemar! við skulum gera okk-
ar til að þetta megi takast, við
höfum tjáð okkur fylgjandi sam-
fylkingu, við þekkjum það af eig-
in reynzlu hvers virði sameining-
in er. Við iðnnemar'hrópum því
á verkamennina — verklýðssinn-
ana, alla alþýðu í Reykjavík: Lát-
um 1. maí í ár verða árroða hinn-
ar rísandi samfylkingarhreyfingar
á Islandi, látum smávægilegan
ágreining niður falla en berjumst
sameiginlega fyrir kröfum okkar,
sem renna í einn og sama far-
veg.
Samfylking — ekki sundrung
lengur.
Sameinaðir stöndum vér, sundr-
aðir föllum vér.
Allir út á götuna 1. maí!
aðarins, Nú verða menn að leggja
á sig margra ára nám og fjöldi
manna verður að helga sig iðnað-
arstörfum.
Nú er iðnaðurinn orðinn gildur
þáttur í athafnalífi manna og á þó
eftir að verða gildari, það er orðið
mikið þjóðfélagsmál að iðnstörfin
séu vel af hendí leyst.
Við iðnnemar verðum að leggja
Framfarir og íramtíð.