Ljósberinn - 17.05.1924, Blaðsíða 6

158
LJÓSBERINN
Sá sem sigrar, hann mun jeg láta sitja hjá mjer í há-
sæti mínu eins og jeg að unnum sigri settist hjá föð-
ur mínum í hásæti hans. —
pá varð hljótt í hjörtum ástvinanna og á þessu
heimili varð tvöföld hátíð. Fermingarhátíð hins
yngsta sonar heimilisins og upphafningarhátíð hins
eldra bróður. Og gleðin var stór og djúp, en söknuð-
urinn mikill. En þetta tvennt samrýmist svo vel í lífi
Guðs barna. Gleði í söknuði og söknuður í gleðinni. —
Og meðan 2Vo hundrað af þeim drengjum, sem hann
elskaði, hinn ungi foringi, voru saman safnaðir og
báðu fyrir honum, hjelt hann sigurför sína heim til
þess mikla Föður á himni. ,Og er fregnin kom í lok
fundarins, þá hljóðuðu allir drengirnir og sumir
brustu í grát, því hinn ungi elskaði foringi þeirra var
frá þeim tekinn. Sú stund gleymist aldrei. —
Jeg hefi mest dvalið við þjónustu hans meðal
bræðranna, því jeg veit að þetta heimili er svo sam-
gróið því starfi og hefir veitt Guðs málefni innan K.
F. U. M. og Ki svo mikinn styrk og fært því svo
marga fórn, að lofgjörð og þakklæti með hinni mestu
hluttekningu í hinni sameiginlegu sorg streymir hing-
að frá ótal hjörtum. — Vjer vitum, hve mikið skarð
er hjer orðið í hópnum. því sje hins unga vinar sakn-
að svo mjög utan heimilis, hvað mun þá vera söknuð-
urinn heima fyrir, þar sem hann rann upp frá vöggu
sinni og til þessarar stundar sem ljós og gleði for-
eldra sinna og systkina. þar sem hann gladdist og
gladdi. þar sem fyrstu bænirnar stigu upp af vör-
um smásveinsins, þær, er elskandi móðir kenndi hon-
um í bernsku. þar sem þroskaðist meir og meir með