Ljósberinn - 12.01.1929, Síða 1

Góði læknirinn.
Sunnudagaskólinn, 13. jan. 1929.
Lestu: Mark. 1, 21.—34.
Lærðu: Mark. 7, 37. b.
1‘aö átti að vera fagnaðarefnið okkar
á jólúnura. Og það á að vera gleðin
okkar alla daga, þá verða jólin æfilöng
og eílíf fagnaðarhátíð. (Tm I»að báðuin
við á jólunum:
A11 lieflr hann gert vel, jafnvel
daufa lætur hann heyra og mál-
lausa mæla.
»Loks á hímni lát oss fá
að lifa jólagleði pá,
sem tekur aldrei enda«.
»Vor mikli læknir hann er hér,
vor hjartans vinur, Jesús«.
Svona byrjar einn af fögru sálmunura
okkar um Jesú. 1 'þeim sálrai er barn
Guðs og lærisveinn Jesú, að lofa liann
fyrir alla læknishjálpina hans á sálu og
líkaraa.
Jesús einn getur læknað öll raein,
bæði andleg og líkainleg. Syndin er
andlega meinið. Enginn læknar {iað mein
nema Jesús. Pess vegna biðja góðu
börnin, sem elska hann:
Gleymið því aldrei, kæru börn, að
Jesús, góði hirðirinn, sem við fögnuðum
með nýja árinu, er líka góði læknirinn
lambanna sinna. Flýið til lians og biðj-
ið liann að vernda ykkur ung og veik
og smá í shverri freisting, efa, sorg og
neyð«.
»HíJt oss heims frá spilling,
lierra vak oss hjá,
oss pig kenn að elska,
oss tak syndir frá«.
b.
»Mér gott barn gef að vera
og góðan ávöxt bera,
en forðast alt hið illa,
svo ei mér nái að spilla«.
Jesús pýðir: Drottinn frelsar. Og frá
hverju frelsar liann? Frá synd. Til [>ess
fæddist hann á jólunum í pennan heini að
frelsa mannanna börn frá syndum, svo
að pau gætu fengið að koina til Guðs
og lifa eilíflega í samfélagi við hann.
Ekki til ónýtis unnið.
Einu sinni fékk gamall prestur í Aine-
ríku ákúrur af sóknarncfndinni út af
pví, að ekkert gerðist í söfnuði lians.
Presturinn væri líka orðinn gamall og
uppgeflnn.