Ljósberinn - 02.02.1929, Blaðsíða 1

Sælir eru auðmjúkir.
Sunnudagaskólinn, 3. febr.. 1929.
Lestu: Mark. 2, 1,—12.
Lærðu: Matt. 3, 5.
Sælir eru fátækir í anda, l>ví
ail peirra er himnaríki.
Kæru ungu vinir mínir!
1 dag heyrið pið sagt frá manni, sem
var við J)ví búinn að Jesús kallaði hann
til fylgdar við sig.
Jesús segir við liann: Fylg Jjú ínér!
Og hann stóð upp og fylgdi honum.
Ifann var ekkert að hika við [rað.
En livað Jjað væri inndælt, ef öll börn
vildu fara að dæmi Matteusar. Jesús
kallar á ykkur öll í dag og segir við
ylckur fylgið mér! Eruð pið viðbúin að
fylgja honum?
Eg veit, að ekki stendur á svarinu:
Já, við viljum fylgja póf, herra!
Pessa fögru játningu gera öll börn á
fermingardegi sínum, og pá biðja for-
eldrarnir:
»Gef já pað, sem pau segja mi
pau sífelt hafi í minni.«
Matteus var ekki barn, heldúr fulltíða
maður, pegar hann stóð upp og fylgdi
Jesú.
En hann var barn í öðrum skilningi.
Hann fann, að hann var syndugur mað-
ur og var pví pörf á frelsara, sem gæti
fyrirgefið honum allar syndirnar og varð-
veitt hann í samfélagi við sig. Petta
sýnir okkur, að hann var auðmjúkur
eins og barn. Og fyrir pá barnslegu auð-
mýkt sína varð hann sæll.
Jesús gaf honum nýtt nafn. Hann hét
Leví, en Jesús kallaði hann Matteus, sem
pýðir: gjöf Guðs.
En hve Matteusi liefir hlotið að pykja
pað nafn fagurt! Pað minti hann altaf á
að hann væri gjöf til Jesú frá hans him-
neska föður. Pað vildi hann vera, pví að
liánn var staðráðinn í að gefast Guði.
Og nú var hann búinn að öðlast pað,
sem hann hafði ef til vill lengi práð.
En hve hann hefir verið glaður. Hann
gat ekki annað en boðið fyrverandi starfs-
bræðrum sínum til Jæss að peir gætu
samglaðst sér og hinum nýja meistara
og frelsara.
Kæru börn! Jesús á ykkur öll. Pið
voruð gefin honum á skírnarstundinni.
Pað var hin mesta fagnaðarstund í lífi
ykkar. Síðan hafið pið fylgt Iionum og
pið Iiafið lofað að fylgja honum alt til
dauðans, pið viljið alt af vera hans eign
pví að Jesú hefir sjálfur sagt við hvert