Ljósberinn - 16.02.1929, Blaðsíða 1

Jesús segir fyrir
dauða sinn.
Sunnudagaskólinn, 17. föbr. 1 l)2í).
Lestu: Mark. 10, 32.-34.
LærOu: Jóh. 10, 17.—18. a.
Fyrir jiví nlskar faOirinn mig,
að eg legg lífið í sölurnar til
að taka j>að aftur. Enginn tek-
ur j>að frá mér, heldnr legg eg
j)að sjálfviljuglega í sölurnar.
»(’>, Guð minn, hann gaf sig- í dauðann,
hann gerði j)að alt fyrir mig«.
.Tesús lagði sjálfviljuglega lífið í söl-
uniar fyrir ykkur, kæru börn, og alla
menn. 'Hann kendi i brjósti uni okkur,
bjálparlaus mannanna börn.
»Jesús eymd vora alla sá,
ofan kom til vor jörðu á«.
Hann kom til að kaupa okkur frið og
frelsi rneð blóði sínu. Nú erutn við eign-
in hans. Iivað getur verið sælla og gleði-
legra en pað? Ef við viljutn vera hjá
lionum, pá getur enginn tekið okkur frá
honurn, enginn vondur rnaður, ekki sjálf-
ur hinn vondi, freistarinn. Við erum
óhult í almáttugri hendi hans.
Nú stendur yftr sá tíini, að allir vinir '
hans, allir, sem vilja vera eign hans,
rninnast pínu hans og dauða. •
Nú syngja margir:
»Upp, upp, mín sál og alt mitt geð,
upp, upp, mitt lijarta 'og rómur með;
liugur og tunga hjálpi til,
lierrans pínu eg minnast vil«.
Börnin taka undir petta með foréldrum
sínum á hverju sannkristnu heimili. í’au,
sem eru læs, taka pá Passíusálmana sór
í hönd og syngja um kærleika frelsar-
ans og láta í Ijós kærleika sinn og fögn-
uð yfir pví, að pau eiga hann að. Jesús
býr sér lof af pínum vörum, litla barn,
eða er ekki svo? Eg vona það, eg bið
af hjarta að svo tnegi verða, svo að pið
glatist ekki, heldur hafið eilíft líf. Eng-
inn rná vera án Jesú. Ilann er vegur-
inn, sannleikurinn og lífið.
Glaður varð Jesús forðum á pálrna-
sunnudaginn, þegar börnin komu á
móti honum fagnandi og sungu honum
lof. — »TIastaðu á börnin« sögðu kald-
lyndir óvinir hans, »til þess að þau hætti
að syngja þetta!«
Nei, Jesús hastaði ekki á þau, því
hann var »vinur barnanna«, eins og við
heyrðum á sunnudaginn var.