Ljósberinn - 16.02.1929, Blaðsíða 6
54
LJÖSB ERINN
hann ekki heyra nefnt. Hlóð hún pá
kóddum í kvingum hann, og sá um, að
særði fóturinn fengi hæga hvíld. Að því
búnu lagði hún og dætur hennar í óða-
kappi dúk á borðið. Yar nú ýmislegt á
boró borið til hressingar handa Napó-
leon og vinum þeirra öllum. Börnin
gæddu sér rösklega á pví að ininsta
kosti, enda pótt' þau bæðu um pað
aftur og aftur, einkum Margot og Su
sanne, systir Jerómc, að hann kæmi
lieim til peirra aftur. Voru pær að ýta
undir pað, aö faðir peirra flýtti sér að
dulbúa sig og fara svo til fangelsisins
og sækja Jeróme. Systkini Napóleons,
sem líka tóku jiátt í máltíðinni, gerðu
pað, sem pau gátu, til að hughreysta
litlu stúlkurnar, pegar allir voru búnir
að borða. I’au komu með fallegustu leik-
föngin sín, og þeir bræðurnir, Jósef og
Lueien, fóru jafnvel að snúa’huga litlu
systranna í aðra átt, ineð pví að segja
þeiin sögur og ævintýri; og fyrir petta
var ekki annað að sjá, en aö pé.im væri
orðið rótt í skapi. Frh.
r
I nætursýn.
»1 draumi i nætursýn opnar Guö augu
mannanna og innsiglar viðvörunina til
þeirra«. (Job. 33, 15—l(i).
Kristniboðskona ein á Indlandi segir
svo' frá:
»Pað bar svo til, að eg átti leið til
bæjar pess á Indlandi, sem Ulska heitir.
Á þeirri leið hitti eg konu indverska,
sem mig langar til að segja ykkur frá.
Pað er ekki af pví, að við höfúm ekki
svo oft verið vottar að pví, að inenn
og konur hafa gefist Drotni af heilum
huga, heldur af pví, að afturhvarf þeirr-
ar konu sýnir svo berlega, hve Jesús
sýnir mikla trúfesti í pví, að laða sálir
inanna til sín og samfélags við sig.
Pví var eins varið um hana og aðrar
konur Múhamedinga, að hún varð að
lifa sem útilokuð frá mannlífinu viö
döpur og kröpp kjör, ein síns liðs. En
pó hafði hún pað frelsi fram yfir marg-
ar aðrar slíkar konur, að oss var leyft
að koma til hennar.
Við sögöum henni frá Jesú, frá dauða
hans á krossinum, og sungum fyrir
hana; en altaf fanst okkur hún veröa
alls ósnortin af því, sem við sögð-
um og sungu.m. Okkur fanst hún taka
pví eins og nokkurskonar skemtun og
tilbreytingu í dapurleika og tilbreytinga-
leysi, daglega lífsins hjá henni, svo aö
við fórum að velta pví fyrir okkur, hvo'rt
við ættum að heimsækja liana aftur.
En pá varð skyndilega breyting á
henni. Augun urðu fjörlegri, og viðmót
hennar alt annað.
Og orsökin var sú, að liana hafði
dreymt undarlegan draum.
Hún sagði oss, að hún hefði séð nokkra
menn sitja fyrir utan hús sitt. Og eins
og venja er til par eystra hjá konunum,
pá snaraðist hún sem skjótast inn til
instu herbergja. En inennirnir höfðu
samt koinið auga á hana, og einn peirr.a
spratt upp óðara og gekk inn á eftir
henni. llún kvaðst enn sjá hann svo
lifandi fyrir hugskotssjónum sínum, eins
og hann var í skínandi hvítum klæðum.
llann lagði höndina á handlegg henni
með hinni mestu ástúð og mælti:
»Pú mátt ekki hlaupa burt frá mór«.
»Hver ert pú?« póttist hún spyrja.
»Eg er Jesús Kristur«.
»0, pú ert sá, áem býr hjá kristni-
boðunum?« Og þá svaraði hann svo
hóglátlega og innilega:
»Eg bý hjá öllurn, sem elska mig«.
Hún stóð pá upp full lotningar, til
pess að standa honum fyrir beina, pess-