Ljósberinn - 27.04.1929, Blaðsíða 5

LJOSBERINN
133

|IM
.■»:
Ú blessud vertu, sumar-sól,
er sveipar gulli dal og hól
og gyllir fjöllin himin-hd
og heidarvötnin blá!
Nú fossar, lœkir, unnir ár
sér una við pitt gylta hár;
nú fellur lieitur haddur pinn
á hvíta jökulkihn.
pú fyllir dalinn fuglasöng,
nú finnasl ekki dœgrin löng,
og heim í sveitir séndirdu’ œ
úr sudri hlýjan bfœ.
f‘ú frjóvgar, gledur, fœdir alt,
um fjöll og dali’ og kfmdir alt,
og gangirdu’ undir, gjörist kaff
pá grœt’r pig Uka alt.
Ú blessud vertu, sumar-sót,
er sveipar guUi da'. og hól
og gyllir f jöllin himin-há
og heidar'vötnin blá!
I’ú klœdir alt i gull og glans,
pu glœbir allar vonir manns;
og hvar sem tárin kvika’ á kinn,
pau kyssir geislinn pinn;