Ljósberinn - 18.05.1929, Blaðsíða 1

sagfiíJ*éyfic fec/niniftn
^0.p kctna tít tnínqgbftiinili þettn þab vhkí
u$ s’/íkum þejjvíá Qufrs mki .01.
IX. árg.
Jesús huggar foreldra.
Lestu: Mark. 5, 22—24. og 35—'2.
Laii ðu: Sálin 50, 45.
Ákalki mig ú degi nej'ðarinnar;
ég mun frelsa fiig og þú skalt
vegsaina mig.
Jesús var svo miskunnsamnr, að
hann gat engan séð gráta svo, að hann
huggaði hann ekki. Munið |úð ekki eftir
ekkjunni í Nain, sem var að fylgja einka-
syni sínum til grafar grátandi. Hún bað
haiin ekki að hugga sig með orðum: tár-
in hennar voru bæn hennar. .Jesús gat
ekki horft á [>á bæn, heldur huggaði
liana með [iví að gefa henni aftur elsk-
aða tlrenginn hennar. Svona var Jesús.
Ilér er sagt frá föður, sein bað Jesús
að lækna dóttir sína. Takið eftir. Fað-
irinn sér Jesúm, trúir, [)ó í veikleika sé,
að Jesús geti læknað hana, og biður
hann mikillega að hjálpa sér. —
Og Jesús fór með honum.
Jesús fer með foreldrum ykkar, ksrru
börn. [icgar [>au biðja hann grátandi að
bjarga ykkur og lækna ykkur. Þá er
huggunin vís, því að fyrir honum er
dauðinn sjálfur ekki annað en haigur
svefn.
20. tbl.
Barnið er ekki dáið, segir hann, held-
ur sefur [jað. — *
Bessi orð hafa huggað marga syrgj-
andi foreldra og [)á hafa [teir vegsamað
Guð.
f’að er frelsari minn, það er frelsari þinn,
. sem gleðnr. ef grátin er bráin —
hann segir við mig, hann segir rið þig:
»liún sel'ur, hún er ekki dáin. —
-
Hetjan frá Nýju-
Brúnsvík.
Haustið 1892 voru [>rjú börn á ferð
um hið eyðilega hérað í nánd við Nýju-
Brúnsvík. Sólin var gengin til viðar og
kvöldskuggarnir teknir til að breyðast
ytir haf og land. Nóttin nálgast óðum.
FJsta barnið, sex ára gömul stúlka,
sem liét María, sá nú aó [>au mundu
ekki komast heim fyrir myrkrið. Lét
hún [)á yngri börnin, sern voru systkini
hennar, setjast niður í afdrcpi nokkru
fram við sjávarströndina: og er hún ólt-
aðist að pau inundu ekki þola nætur-
kuldann ior María litla úr mestöllum
fötunum sínum til pess að hlúa að börn-
unuui með |>eim gegn næturkuldanum.
Reykjavík, 18. maí 1929.