Ljósberinn - 01.06.1929, Side 1
Hann var lýtalaus.
Lestu: 1. Pét. 2, 18-25.
Lærðu: 1. Pét. 1, 18.
l’ví að [iér vitið að [)ér sruð
eigi leyatir með forgengilegum
hlutumsilfri eða gulli, heldur
með dýrasta blóði Krists eins
og lýtalauss og óflekkaðs lambs.
Tveir ferðamenn sátu saman í járn-
brautárvagni og töluðu saman af mik-
illi alv.öru. Peir vöru áð ræða um trúar-
efni. Annar þeirra var að reyna að af-
saka sig með [iví að bendá á, að trúað
fólk hefði ýmsa galla. Pað væri liræsn-
arar, bragðarefir, ágjarnt og síprasandi
og sagði margar sögúr af [jví.
Píl tók hinn til máls og sagði:
»]íg sé, að yður verður engin skota-
skuld úr pví að finna galla hjá trúuð-
um mönnum, og eruð meistari í pví að
lýsa peim göllum; pér hlífið engum, hver
fær sitt í ríkum mæli, jæja, eg er trúað-
ur maður og elska Drottin minn og
frelsara Jesúm Krist og alla lærisveina
hans. Eg skal- ekki segja eitt orð peiin
til varnar, en skora á yður að segja
hvað pér Jgetið fundid ad Jesú .Kristi
sjálfum.
Petta kom flatt á hinn, pað var eins
og honum yrði liilt við og loks svaraði
hann vandræðalegur: ■
„Nei, hjá honum finn e<j engan galla,
liann var fullkominn.u
»Já, pað er hann! Og vegna pess lað-
aðist hjarta mitt að honum, og pví bet-
ur, sem eg virti hann fyrir mér, pví
augljósara varð mér, að eg var honutn
alls ekki líkur, heldur væri «g veslings
syndari. En segið mér nú, hvort pað
hafi ekki verið rétt af mér að elska hann
og pjóna honum, fyrst eg sá, að hann
hafði gefið sig í dauðann vcgna synda
minna?
Eg hefi elskað hann síðan af hjarta.
Og hversu margt rangt, sem peir gera,
sem kenna sig við hann, pá getur pað
aldrei fengið mig til áð yfirgefa hann.
Eg varð hólpinn fyrir paö, sem hann
hefir gert, en ekki fyrir pað, sem peir
gera, sem látast fylgja honum.«
Pá sagði hinn ekki meira, en tók í
hönd honum, og á handtaki hans fann
hann, að nú var hann orðinn honurh
•bjartanlega sammála.
Kæru ungu vinir! Earið að dauni pessa
manns, sent vitnaði svona hjartanlega um
frelsara sinn.
»En umfram alt hinn bezta
pér æ fyrir sjónir set