Ljósberinn - 01.06.1929, Page 4

I
LJOSBERINN
164
Andey.
Gott átt pú i Andey úti,
undir Grashæð sitja stundum,
sól þá roðar hátt í hlíðum,
hafið sunna gnlli stafar,
flúðir þekur fugla grúi,
feitir selir klappir skreyta,
pangið bleikt við bratta tanga
blikar skært á fögru kviki.
Gott át pú í Andey úti,
út úr tjaldi sjá, hvar alda
svifur að grjóti in silfurhvíta
rn'eð seimi peim, er eg aldrei gleyrni,
og boðana pá er rísa reiðir,
renna fram, pá er harðnar senna,
pegar falla’ í einu allir
öskrandi svo manni blöskrar.
Gott átt pú í Andey úti,
út úr tjaldi sjá hvar lúta
blikarnir með blíðu kvaki
sem bræður hver að sinni æður,
og þeislana, sem unnast ástum
í urðunum þeim köldu og hörðu,
og tjaldana, sem kveða á kvöldin
kveflausir in mjúku steiin.
Siggeir Pálsson.
Dáðarverk og göíuglyndi.
Fátækur daglaunamaður flutti sig úr
sveit til borgarinnar, til pess að geta
fengið par vinnu til uppeldis. En á
skömmum tíma komst liann í mestu ör-
bygð, svo að hann hafði varla ofaní sig.
Eitt kvöld gekk auðugur borgari fram
hjá húsi hans; sá daglaunamaðurinn pá
á eftir livar pappírsbláð lá á götunni.
Hann tók upp seðilinn og leit á, og sá
pá, að petta var 500 dala ávísun, sem
yrði greidd handhafa.
llvað átti daglaunamaðurinn nú að
gera?
Hann gekk morgunin eftir til borgar-
ans og sagði honum að hann hefði fund-
ið seðil fyrir utan húsið sitt og spurði,
hvort liann ætti hann. iiorgarinn leit á
seðilinn og sá að hann hafði sjálfur
týnt honum.
Borgarinn komst við af ráðvendni fá-
tæka daglaunaniannsins, bauð honum
inn og lét bera honum góðan niorgun-
verð og gaf honurn 30 dali.
Daglaunainaðuriun þakkaði mikillega
fyrir sig. »Guði sé lof«, sagði hann
»pessa peninga get óg átt með góörí
samvisku«.
Til barna.
(Sjá mynd.)
Læra fegin leiki smá
og lætin vil ég fögur,
en ég skal segja ykkur pá
.rflntýr og siigur.
l’cgar l*ið oruð glöð og góö,
gúllin eldri manna,
kinna berið blómstur rjóð,
sem blöðin sóleyjanna.
Leikið kát á lcttum fót,
laglega fötin berið,
ertirlát með ástarhót
ykkar milli verið.
Ráðið vísa eitt það er
okkar fornu vina:
Elska og prísa eigum vér
aila sköpunina.
(Sig. Breidfjörd).