Ljósberinn - 01.06.1929, Blaðsíða 6

166
LJ ÖSBERINN
IPHyirfljili kuiiiiunr. )
}* Saga, eftir AdoIi)liino Fogtmann. (
Frh.
»Engin spyr, hvornig ég líti á petta
niál«, sagði pá ganili liðsforinginn. »Og
[)ú er [)að víst óg, sein glaðastur yrði
við pað, ef horfur væri á, að eg fengi
aftur færi á að koma til fæðingareyjar-
innar minnar ástkæru. Og nú vil ég
pakka Guði og lofa hann fyrir pað, að
hann blés yður, hershöfðingi pessu í
brjóst«.
Nú var pá pessi brottför fastráðin.
Keptust nú allir við, iiyer sem betur gat,
að búa alt undir ferðina. En er alt var
tilbúið, pá kernur Napóleon heim með
tvær nýjungar. önnur var sú, að Cam-
ille Desmoulins, einn í velferðarnefndinni,
væri hneptur í varðliald og dæmdur til
dauða og hin var pað, að Claude Jan-
froy greifi, væri líka settur í fángelsi.
Sjáið pér nú, Pierre Desmoulins«, sagði
Napóleon, að lyktum, ‘»pað væri hreint
ekki óhugsandi, að einhver ai' herrunum
í Velferðarnefndinni komist á snoðir um,
að pér væruð til og græfi upp nafn yð-
ar. Pá mundi hann álykta sem svo, að
pér væruð í ætt viö penna Desmoulins
og pað væri nóg til pess að pér yrðuð
gripinn og af lífi tekinn. En af pví er
greifann snerta, pá er Augustin Rodes-
pierre áreiðanlega að hefna sín á hon-
um, af pví að Janfroy skildi hann forð-
um eftir í Ajaecío.1 Pess vegna pykir
mér vænt um, að vér getum lagt af stað
pegar í fyrramálið. Ég vona, að mér
takist að varðveita heimilið liérna lianda
1) Greiflnn var pó seinna látinn laua.
ykkur, til pess að pér getið horlið hing-
að aftur, pegar ógnaröldinni er lokið.
Pað var kyrt og dimt á götunum
snemma næsta morguns. Pá hélt Napó-
leon af stað með allan frænda og vina
hópinn niður að Signu-fljóti. Par flaut
-stór skemtibátur við.bryggju albúinn til
að taka á móti peim. Stigu nú allir á
skip í kyrpey og Napóleon síðastur; prifu
pe-ir Jósef og Lucien pá til áranna, en
Napóleon settist að stjórn. Allan pann
dag var róið með ströndum fram í logni
og blíðviðri. Vistir voru nógar á skipinu
til margra daga. Á hverju kvöldi var
róið upp að einhverri fiskiverstöð eða
einhverju smáporpi, par sem hægt var
að lenda. Par tóku peir sór næturgist-
ingu, pví að víðast hvar var einhver
veitingahússmynd, par sem allur hópur-
inn gat fengið pægilegt næturból. Næsta
dag var svo lialdið áfram og komið til
Le Havre, en paðan voru fjörugar sigl-
ingar til Korsíku. En enginn var pó ó-
hultur um sig með öllu, fyr en allir voru
komnir út á skipið. Pökkuðu pá allir
Guði í hjarta sínu fvrir varðveizlu hans
á férðinni pangað.
Eft-ir nokkurra daga siglingu steig all-
ur hópurinn á land í Ajacceo og var pá
haldið rakleitt lteim til bernskuheimilsins
og voru pau pá kvik um kunnugann
rann.
Hetjan Paoli var látinn vita að von
væri á fjölskyldunum og beðinn að búa
í haginn heiina. Og pegar nú prjár hús-
froyjur og hinar uppkomnu dætur lögðu
hönd á verkið með honum, pá var poss
ekki langt að bíða, að hýbýlin yrðu ljúf
og laðandi sent liægt var að hugsa sér.
Pað var hjartnæmilegt og ánægjulegt
að horfa á pað, er fundum peirra Paoli
og gamla liðsforingjans bar saman. Og
er Napóleon hélt heim til Parísar dag-
inn eftir, ])á var hann orðinn pess full-