Ljósberinn - 08.06.1929, Síða 1
Reykjavík, 8. júní 1929.
22. tbl.
IX. árg.
Guðrækin móðir.
Hlíð þú, son minn, á áminning
föður píns og hafna eigi viðvörun
móður pinnar; því að pær eru ynd-
islegur sveigur á höfði þér og men
um háls pinn. (Orðskv. 1, 8—9).
Iværu ungu vinir. Festið pessi sönnu
orð í minni. Pá mun ykkur vel farast.
Einu sinni var guðrækin móðir, sem
hót Dórothea Trudel. Hún átti heima í
fjarlægu landi (Sviss). — Ilún segir svo
frá æskuárum sínum:
»Pegar ég var níu ára, pá var mér
stöðugt haldið til vinnu. Ég átti ekki
kost á nokkurri frístuud. En samt var
ég glöð og ánægð. Hún inamma mín
var mér svo góð. Aldrei leyfði liún mér
né systkinum mínum neina ónytjumælgi
né ilt umtal um aðra og aldrei heyrðum
við börnin pað af vöruin móður okkar.
Ilún á'minti okkur sjaldan, en dæmi
hennar kom í áminningar stað og bænir
hennar til Guðs héldu sjálfræði okkar í
skefjum; purfti ég pess ekki sízt við,
pví að óg vildi ráða mér sjálf. En ég
gat pað ekki, ég varð að snúa af minni
götu og fara að hennar vilja, pví að ég
gat ekki annað en elskað liana. En peg-
ar hún purfti að vara okkur við ein-
hverju eða koina í veg fyrir að við fær-
uin okkar ferða, pá gerði hún pað, svo
eftirminnilega að við gátuin ekki gleyint
pví. Hún fól okkur Drotni algerlega á
liendur og endurminningin géymist enn í
hjarta mínu.
Ég man, hve oft lnin bað pessa bæn:
»Börn min hjá pér forsjá finni,
frá peim öllum vanda hritt.
Láttu standa á lífsbók pinni
líka poirra nöfn sem mitt«
Hún sagði pað að vísu með öðrum orð--
um, en meiningin var hin sama: »Drott-
inn láttu ekkert barnanna minna vánta á
degi pínum«.
Og henni reyndist pað, að ef vér vörp-
um áhyggjum vorum á .Drottin, pá ber
hann umhyggju fyrir oss, og hún öðl-
aðist pá gleði að sjá, hversu andi Drott-
ins vann sitt blessaða verk í lijörtum
okkar«.
Það var hin barnslega trú og einlæga
guðrækni pessarar móður, sem var sá
jarðvegur, sem litlu blómin hennar, uxu
upp í. Það var trú móðurinnar sem varð
krafturinn í lífi pessarar ágætu konu,
Dórotheu.
Þetta minnir mig á orð Páls postula
til Tímóteusar.