Ljósberinn - 08.06.1929, Blaðsíða 5

L JÖSBERINN
173
Svínsgilta raeð hvolpum á brjósti
Giltan hefir börn á brjósti
bæði stór og mörg,
gefur, eins og önnur móðir,
ungum sínum björg.
Börnin hennar öll í einu
eru svöng og pyrst,
pau á spenum henuar hanga,
liafa góða lyst.
•Pó hún ekki pyki falleg,
— pó hún lieiti svín, —
elskar hún af öllu hjarta
ungu börnin sin.
lávipljót pó hún sýnist vera,
sé með ylgda brún,
ef hún missir eitthvert peirra,
eflaust grætur liún.
Sig. Júl. Jóhannesson.
Hann þagnaði, óg frúin spurði hann
ckki meira. Ef til vill gizkaði hún á
pað sjálf, að Jói var úr hóp föðurleys-
ingjanna.
Hann pakkaði hæversklega fyrir góð-
gerðirnar, kvaddi mæðginin og fór.
Hað Iétti yfir honuin, pegar hann kom
aftur út á götuna og slóst par í för
með jafningjum sínum, og pó kveinkaði
hann sér undan einhverju, hann vissi
ekki hvað. pað var. Yar hann að bera
lága hreysið hennar Möllu gömlu saman
við bjarta húsið fallegaV Eða var pað
hlýlega viðmótið og vingjarnlega augna-
ráðið og pýða röddin, sem hafði snert
viðkvæma strengi í sálinni hans? Hann
vissi pað ekki. En um kvöldið, pegar
hann var liáttaður og fóstra hans var
sofnuð, pá breiddi Jói sængina upp yfir
höfuð og grét í hljóði.

HverflyDii kamiDttjunnar.
Saga, eftir Adolphine Fogtmann.
Bjarni J-ónsson pýddi.
Frh.
Símon skóari stóð í anddyrinu, stór
og breiður með hendurnar í vösunum.
Iiann vék sér til hliðar fyrir konu siniii
og læsti síðan hurðinni á eftir henni.
»Jæja, Símon«, sagði húsfreyja, og
lagði reyfastrangann frá sér, »hérna er
nú Dauplin kominn, og uú áttu um
tvent að volja: annaðhvort að drengur-
inn megi vera hjá okkur, eða ég fari
pá líka frá pér. Ráð pú nú af«.
»Petta verður bráður bani okkar
beggja«, sagði Símon.
»Nei«, svaraði húsfreyja hiklaust, »ég
á lijálpara í hæðinni, og hann mun
bjarga málum okkar. l'að var hann, sem
kom mér á kné fyrir sér með pví að