Ljósberinn - 29.06.1929, Blaðsíða 1

IX. árg.
Reykjavík, 29. júní 1929.
24. tbl.
TrygðaYÍnátta.
»Pað, sem þér gerið einum af
mínum minstu bræðrum, það gerið
þér mér«.
Hver sagði það?
Gönml ekkja lifði af dálítilli fjárupp-
hæð, sera liún hafði fengið kaupmanni
nokkrum í hendur til ávöxtunar. En
kaupmaðurinn varð gjaldþrota og ekkj-
an misti aleigu sína. Af hverju átti hún
þá að draga fram lífið, því hrum var
hún orðin og ófær til vinnu? Að sönnu
átti hún frænda þar í grendinni vell-
auðugan; en hann var harðhjartaður og
ágjarn mjög, og lét veslings ekkjuna
synjandi frá sér fara.
Veslings ekkjan hafði til þessa haft
vinnukonu, en nú vildi hún sendahana
frá sér og mælti: »Nú get ég ekki haft
þig lehgur hjá mér, elsku Hanna mín,
farðu nú og fáðu þér vist hjá öðrum
húsbændum«.
Hanna var göfuglynd og trygg stúlka
og vissi ósköp vel, hvernig hagur ekkj-
unnar var. Hún sagði: »Nei, ég fer ekki
frá þér. Ég hefi nú svo lengi hjá þér
verið og þú hefir auðsýnt mér margt
gott! Mér er-ekki þörf á kaupi og fatn-
að á ég nógan til margra ára. Ég er
heilsuhraust og kann að sauma og bæta.
Par að auki á ég 25 gyllini, sem ná-
granni okkar einn varðveitir fyrir mig.
Við getum hjálpað okkur sjálfar-með
aðitoð Guðs.
Og hvað sem ekkjan svo hafði á móli
þessu, þá lét góða Hanna ekki af ásetn-
ingi sínuin og varð kyr hjá ekkjunni.
Eftir það vann bún af kappi fyrir sér
og ekkjunni, þau tvö árin, sem þær
liföu báðar. Hún reyndist ekkjunni eins
og ástríkasta dóttir til dauða dags.
Málshættir.
1. Gerðu ekkert í reiði þinni. Hvers
vegna viltu fara á sjóinn í ofsaroki?
2. Fræddu aldrei aðra um það, sem
þú veizt ekki sjálfur fyrir víst.
3. Sannur vinur er dýrmætari en öll
dýrð þessa heims.
4. Að loknu starfi er Ijúft að hvílast.
5. Guð hjálpar þeim, sem hjálpar sér
sjálfur.
fi. Dropinn holar steininn, ef stöðugt
fellur.