Ljósberinn - 29.06.1929, Blaðsíða 2

186
LJÓSBERINN
Hann Jensen gamli var ekki með öll-
um mjalla. Pað sögðu pau öll. En Hin-
rik litli undi pví vel að sitja hjá honum
og blaðra við hann og hlusta á sögurn-
ar, er hann var að segja frá pví, sem
hann lieyrði og sá í Rússlandi á dögum
stjórnarbyltingarinnar, heyra hann segja
frá sultinum og seyrnum og hversu erf-
itt pað hefði ve'itt að flýja yfir landa-
mærin. Parna hefðu peir orðið að liggja
vikum saman og bíða eftir færi til að
sleppa fram hjá vörðunum.
Jensen gamli átti sína sögu. Hann var
farinn að ryðga í dönskunni, en pó var
hann fæddur í borginni Slagelse í Dan-
mörku.
Faðir Hinriks og Jensen voru vinir
á ungum aldri, en nú var Jensen búinn
að vera 20 ár í Rússlandi og ekkert
hafði spurst til hans árum saman, pang-
áð til hann stendur alt í einu einn dag-
inn við garðshliðið og var pá svo tötra-
legur og horaður, að faðir Hinriks hélt,
að pað væri förumaður og ætlaði að
fara að taka upp 25 aura handa hon-
um.
■ Jensen bjó hjá peim uppi á gestaher-
berginu. Ilann átti alls enga ættingja
og pabbi liafði sagt, að allir ættu að
vera góðir við hann, pví að hann ætti
víst ekki langt eftir ólifað.
Yenjulega sat hann stunduin saman í
einu hnipri á bekk úti í aldingarðinum,
og ef einhver ávarpaði hann, pá hafði
hann til að svara einhverri lokleysu.
Eiriú sinni sagði mamma honum, að hún
ætlaði að planta prenningargrös í kring-
um rósirnar sínar. Pá hristi hann höfuð-
ið og svaraði að hún skyldi fara var-
lega í pær sakir, pví að pað kynni að
komast upp!
Pað mátti segja, að hann væri eigin-
lega aldrei skrafhreifur, nema pegar
Hinni settist hjá honum og pá talaði
hann af viti og Hinni komst að pví, að
honum pótti vænt um, gamla manninum,
að hann sæti hjá honum.
Þegar Jensen gamli var að segja frá