Ljósberinn


Ljósberinn - 20.07.1929, Blaðsíða 7

Ljósberinn - 20.07.1929, Blaðsíða 7
LJOSBERINN 215 María, Marta og Lazarus. Pessi alkunnu systkini vitnuðu um Krist, hvert á sinn liátt. María með [)ví, sem hún sagði, Marta með pví, sem hún gerði, og Lazarus með því, sem hann var. Ekki er ritað neitt orð af vörum Lazarusar; en er hann var uppvakinn frá dauðum, var hann orðinn allur ann- ar maður, nýr maður, og vitnaði kröft- uglega um kraft Guðs. Vitnisburður þ'éirra manna, sem hafa endurfæðst eða eins og risið upp til að lifa nýju lífi, er jafn áhrifamikill enn, eins og hann var þá, og leiðir tvent af sér: að sálir frelsast og vottar Jesú verða fyrir ofsóknuin. Sólskinsdagurinn. Blessuð ljallafoldin mín, fögur er hún myndin þín. Heilög trygdin hlær mér við, hreinleikinn og sakleysid. Trú eru fjöllin himinhá, hrein er mjöllin tindum á, saklaus brekkublómin smá. Blessað er þá mynd að sjá. 0, ég elska þetta þrent, það var mér sem barni kent; mig þú gleyminn minnir á, inóðir kæra, námsgrein þá: Vertu sannur, saklaus, hreinn, sæluvegur er það beinn; minstu herrans heitorð á »hjartahreinir drottinn sjá«. /3. J. Óskaráðin. Gömul, trúuð kona og fríð sýnum, var einu sinni spurð, hvernig ln'in færi að því að halda svona fegurð sinni á gamals aldri. Pað var tízkudrós, sein spurði, öll smurð og litfáguð í frauian. Gamla konan svaraði á alt annan veg en spyrjandi bjóst við. Hún sagði bros- andi: »Pað eru góð, en ógn einföld ráð. Ég hefi sannleika á vörum mér, blídu í auguin mér, kœrleika í hjarta og hönd, og bæn að rómi mínum«. ------»><-><»--- Biblían hennar mömmu hans. Einu sinni var enskur lögregluþjónn á sinni venjulegu göngu um liánótt í kuldanæðingi. Úti fyrir stóru liúsi bar honum nýstárleg sjón fyrir augu. Hann lyfti upp Ijóskerinu sínu til að skygn- ast betur að því, en sá ekki í annað en ræflahrúgu. En er hann gáði betur að, þá var veslings drenghnokki innan í þessuin görmuin, hálfstirður af kulda; hann var að reyna að ylja sér innan í þessu eftir beztu föngum í næturnepjunni. Lögregluþjónninn gat varla varist tár- um, þegar hann sá þessa hrygðarsjón. »Hvað ertu að gera hérna, ílækings- tetrið litla?« spurði hann. »Ég er að skýla mér fyrir næðingn- um«, svaraði drengurinn. »Hvar er pabbi þinn?« »Iíann er dáinn«. »Hvar er hún mamma þín?« »Hún er líka dáin«. »Komdu þá með mér; konan mín á til ból handa þér«, sagði lögregluþjónn-

x

Ljósberinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ljósberinn
https://timarit.is/publication/362

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.