Ljósberinn - 20.07.1929, Blaðsíða 7
LJOSBERINN
215
María, Marta og Lazarus.
Pessi alkunnu systkini vitnuðu um
Krist, hvert á sinn liátt. María með [)ví,
sem hún sagði, Marta með pví, sem hún
gerði, og Lazarus með því, sem hann
var. Ekki er ritað neitt orð af vörum
Lazarusar; en er hann var uppvakinn
frá dauðum, var hann orðinn allur ann-
ar maður, nýr maður, og vitnaði kröft-
uglega um kraft Guðs.
Vitnisburður þ'éirra manna, sem hafa
endurfæðst eða eins og risið upp til að
lifa nýju lífi, er jafn áhrifamikill enn,
eins og hann var þá, og leiðir tvent af
sér: að sálir frelsast og vottar Jesú
verða fyrir ofsóknuin.
Sólskinsdagurinn.
Blessuð ljallafoldin mín,
fögur er hún myndin þín.
Heilög trygdin hlær mér við,
hreinleikinn og sakleysid.
Trú eru fjöllin himinhá,
hrein er mjöllin tindum á,
saklaus brekkublómin smá.
Blessað er þá mynd að sjá.
0, ég elska þetta þrent,
það var mér sem barni kent;
mig þú gleyminn minnir á,
inóðir kæra, námsgrein þá:
Vertu sannur, saklaus, hreinn,
sæluvegur er það beinn;
minstu herrans heitorð á
»hjartahreinir drottinn sjá«.
/3. J.
Óskaráðin.
Gömul, trúuð kona og fríð sýnum,
var einu sinni spurð, hvernig ln'in færi
að því að halda svona fegurð sinni á
gamals aldri. Pað var tízkudrós, sein
spurði, öll smurð og litfáguð í frauian.
Gamla konan svaraði á alt annan veg
en spyrjandi bjóst við. Hún sagði bros-
andi: »Pað eru góð, en ógn einföld ráð.
Ég hefi sannleika á vörum mér, blídu í
auguin mér, kœrleika í hjarta og hönd,
og bæn að rómi mínum«.
------»><-><»---
Biblían hennar mömmu
hans.
Einu sinni var enskur lögregluþjónn
á sinni venjulegu göngu um liánótt í
kuldanæðingi. Úti fyrir stóru liúsi bar
honum nýstárleg sjón fyrir augu. Hann
lyfti upp Ijóskerinu sínu til að skygn-
ast betur að því, en sá ekki í annað
en ræflahrúgu. En er hann gáði betur
að, þá var veslings drenghnokki innan
í þessuin görmuin, hálfstirður af kulda;
hann var að reyna að ylja sér innan í
þessu eftir beztu föngum í næturnepjunni.
Lögregluþjónninn gat varla varist tár-
um, þegar hann sá þessa hrygðarsjón.
»Hvað ertu að gera hérna, ílækings-
tetrið litla?« spurði hann.
»Ég er að skýla mér fyrir næðingn-
um«, svaraði drengurinn.
»Hvar er pabbi þinn?«
»Iíann er dáinn«.
»Hvar er hún mamma þín?«
»Hún er líka dáin«.
»Komdu þá með mér; konan mín á
til ból handa þér«, sagði lögregluþjónn-