Ljósberinn - 27.07.1929, Blaðsíða 1

Barnið biður fyrir
móðir sinni.
»Hvað sem þér biðjið föður minn
um, það mun hann veita yður í mínu
nafni«.
Hver sagði það ?
Móðirin var ekkja. Hún var fátæk og
leigjandi og hafði ekkert tii að borga
með húsaleiguna. Húseigandi hótaði pá
að láta bera hana út. Veslings konan
gekk þá inn í herbergið, settist niður
og fór að gráta.
Dóttir hennar litla va,r hjá henni. Móð-
ir hennar var fyrir löngu búin að kenna
henni að biðja Guð. Henni hugkvæmdist
pví fljótt, hvað gera skyldi, hleypur til
inömmu sinnar og segir: »Mamma, ég
skal víst biðja Guð að gefa okkur ofur-
lítið hús yfir okkur«.
Að svo inæltu hljóp hún inn í svefn-
herbergið og fór að biðja. Hurðin var
opin, svo að móðir hennar heyrði hvert
orð.
Bænin var svona:
»Ó, Guð minn góður, pú ert búinn að
taka hann pabba til pín og pú veist,, að
hún mamma er peningalaus og húsbónd-
inn ætlar að reka okkur út, af pví að
mamina getur ekki borgað húsaleiguna.
Við verðum pá að sitja úti á prepunum,
og pá verður lienni mömmu kalt. Gefðu
okkur nú ofurlítið hús til að búa í«.
Svo pagnaði hún um stund, en sagði
síðan: »Góði Guð, pú gerir þetta víst
fyrir okkur. — 1 Jesú nafni«.
Að svo mæltu hljóp hún aftur inn til
mömmu sinnar og ijómaði af gleði; hún
var ekki í vafa um, að Guð mundi gera
petta.
Og Guð heyrði bænina hennar. Hann
lét harðbrjóstaða húsbóndann iðrast pess,
sem hann hafði gert, liann kom skömmu
síðar og sagði, að par sem móðirin væri
ekkja, pá skyldi hún enga húsaleigu
purfa að borga sér framar.
Já, satt er pað, Guð heyrir bænir
beðnar i nafni Jesú.
»Hann er fullríkur fyrir alla pá, sem
ákalla hann«. (Róm. 10, 12).
Bænin má aldrei bresta þig,
búin er freisting ýmisleg;
þá líf og sál er lúið og þjáð,
lykill er hún að drottins náð.