Ljósberinn - 17.08.1929, Blaðsíða 1

IX. árg. Reykjavík, 17. ágúst 1929. 31. tbl.
Fagurt dæmi. og gera alt, sem ég get, fyrir Jesú. Ég elska hann, því að ég skil, að hann heflr elskað mig að fyrrabragði og gert
Leiflð börnunum að koma til min,
sagði Jesús.
Nú skal segja frá einu nýju óræku
dæmi, sem sýnir, að börnin eiga erindi
til Jesú.
Fyrir nokkru síðan var kauþraaður
einn að leita fyrir sér um dreng, sem
elskaði frelsarann. Hann ætlaði þá að
taka hann í þjónustu sína. Margir,
margir drengir gáfu sig frarn. En kaup-
raaður var einlægur trúmaður og spurði
drengina blátt áfram hvern fyrir sig:
»Af hverju veiztu það nú, drengur minn,
að frelsarinn á þig?« Pá gat enginn af
öllum hópnum svarað, svo að honum
líkaði.
Kaupmaðurinn sagði nú börnum sín-
um frá þessu, og spurði, hverju þau
mundu hafa svarað. Pau veltu því fyrir
sér um stund, og báðu svo pabba sinn
að lofa sér að svara því skriflega dag-
inn eftir.
Sá hét Haraldur, sem svaraði fyrstur.
Morguninn eftir rétti hann pabba sínum
seðil, og á honum stóð:
»Eg er kristinn, af því að ég elska
Jesú, og vildi feginn vera kristniboði
svo mikið fyrir mig. Eg veit, að honum
má ég treysta. — Haraldur Ó.«.
Hann var einráðinn í að gefa sig að
ákveðnu starfi í þjónustu Jesú. Fað er
auðkenni á hverjum þeim, sem elskar
af alhuga, að hann vill eitthvað gera
fyrir þann, sem hann elskar.
Haraldur var 12 ára. En hann átti
ekki að verða kristniboði, né vinna neitt
mikið fyrir Krist sjálfur. Hann dó fám
dögum síðar. ltétt fyrir andlátið spurði
faðir hans hann ógn rólegur: »Getur þú
nú líka núna treyst Jesú, drengurinn
minn?« Ilann leit þá upp, brosti við og
sagði: »Já, það get ég, pabbi minn«.
En Haraldur er ekki úr sögunni. For-
eldrar hans mundu, livað hann hafði
langað til að veröa, — kristniboði. En
fyrst honum var ekki ætlað að fara
sjálfum, þá sendu þau annan í hans
stað á sinn kostnað til heiðingjanna, til
að segja þeim frá Jesú og kærleika
hans. Pau sendu féð til kristniboðsfélags
i Suður-Ameríku, til þess að það gæti
sent einhvern í stað Haraldar til að fara
með fagnaðarerindið. Nú var Iíaraldur
heima hjá Guði, en svona lét Guð hann