Ljósberinn - 17.08.1929, Blaðsíða 8

248
LJOSBERINN
ings myrti konungurinn var grafínn upp
og nú lá líkið hans í hvítri marmara-
kistu í stóru dómkirkjunni í höifuðborg-
inni.
Skömmu síðar héldu pau Hinrik og
unga drotningin brúðkaup sitt. Húti
sagði pegnum skium að pað væri hug-
prýðin lians, sem befði frelsað sig, og að
hún vildi pví aðeins verða drotning
peirra, að peir viidu hafa hann að kon-
ungi. Og fólkið játaði pví óðara einum
rómi. Og pað iðraðist pess aldrei, pví
að Hinrik varð brátt eins ástsæll af
peim eins og hin elskaða Alva, unga
drotningin peirra.
Gjaldið ilt með góðu.
Einusinni var hinn frægi norski leik-
prédikari, Hans Nielsen Hauge, á pré-
dikunarferð og átti yíir fjallveg að fara,
Hann hafði fylgdarmann með sér. tn á
leiðinni kom á pá bylur, svo peir vilt-
ust. Um síðir komu peir að húsi. Peir
sáu ljós í glugga, gerðu vart við sig og
beiddust næturgistingar, en bóndi út-
hýsti peim með hörðum orðum, og urðu
peir pá, preyttir og svangir, að leggja
aftur af stað út í vonda veðrið.
Nokkru síðar rákust peir á skúr, og
voru pá komnir að sjó fram; pá var
injög dregið af fylgdannanni. Hauge fór
pá að leyta fyrir sér og komst inn í
skúrinn, var par-mikið af netum, sem
peir gátu vafið um sig. Parna leið peim
vel yfir nóttina og pegar peir vöknuðu,
var kominn bjartur dagur og bezta veð-
ur. Pá sáu peir að bóndinn, sem hafði
úthýst peim, mundi eiga pennan skúr.
Vildi Ilauge pá finna bónda, áðnr lengra
væri haldið og borga næturgreiðann.
Pegar bóndi sá pá koma, varð hann
mjög liissa, og pegar Hauge bauð borg-
un og bað hann með mörgúm orðum að
fyrirgefa átroðninginn, |>á vissi hann
varla livað hann átti að segja, en sagði
pó í vandræðum sínum að nokkrir aur-
ar væru næg borgun. Hauge tók [>á upp
tvo dali (4 kr.) og fékk bónda og kvað
pað ekki of miklá borgun, par sem
Drottinn hefði með pví að vísa peiin á
pennan náttstað, sparað líf tveggja
rnanna.
Nú fór samvizkan að vakna hjá bónda
og liann kallaði á konu sína og bað
hana að bera gestunum mat. Áður en
máltíðin byrjaði bað Hauge um að mega
flytja, borðbæn — pakkaði hann Drotni
bæði fyrir pað að liann hefði varðveitt
líf peirra og að peir nú hefðu fengið að
borða. Bað hann Drottinn að blessa
heimilið.
Bæði bóndi og kona lians urðu mjög
hrærð og pegar Hauge ætlaði að fara
báðu pau hann að dvelja Iengur í húsi
sínu. Um kvöldið kom fólk af næstu
bæjum og Hauge hafði sambænastund
með pví og talaði út frá orði Drottins.
Og á pennan hátt varð ferð Hauge urn
pessa einmanalegu fjallasveit til mikillar
blessunar og endurminningin um komu
hans geymdist langan aldur.
-----<-> <•-———
Veðurblíða.
En hvað náttúran er í dag
orðin fögur og blíð í rótum,
lofgjörðar færir Ijúfan brag
lífið og krýpur Guðs að fótum;
flytja söngfuglar sætast Jag
svífandi um loft á vængjum skjótum.
Sem þeir nú líða um loftin hrein
með lóttu hjarta og gleðikvaki,
hrist af þér, sál mín, harm og kvein
með himinbærðu vængjataki.
(Stgr. Th.).
Prentsm. Jóns Helgaeonar.